เมื่อคืนฝันร้ายว่า ตัวเองหลุดไปอยู่ในโลกสยองขวัญที่สร้างขึ้นจากลายเส้นของอ.จุนจิ อีโต้
ชนิดที่ว่า พอสะดุ้งตื่นแล้วอยากจะเดินไปเคาะประตูบ้านอาจารย์ รีบบอกพล็อตในความฝันให้เลย
ขออภัยถ้าอ่านแล้วมันไม่สยองเท่าที่คิด
แต่สำหรับผมที่ฝันราวกับมันเป็นเรื่องจริง ขอบอก หลอนจนนอนต่อไม่ได้เลย 555

---------------

เริ่มต้นความฝัน ด้วยฉากที่ผมกำลังซื้อตั๋วรถไฟในสถานีแห่งนึงแถบบ้านนอกของญี่ปุ่น
ตอนนั้น เวลาราวๆหกโมง มีหมอกลงนิดหน่อย แต่เมฆอึมครึมแปลกๆ (ให้นึกถึงเมฆในการ์ตูนของอ.จุนจิ อีโต้)
สถานีเงียบๆ แต่ก็มีคนประปราย
ทุกอย่างแลดูปกติ

***ลักษณะสถานีรถไฟในฝันผมราวๆนี้


ผมนั่งรถไฟสายนี้ เพื่อไปต่อรถราง ณ หมู่บ้านเล็กๆแห่งนึง
ตั้งอยู่ระหว่างภูเขาและทะเล บรรยากาศเงียบสงบ อากาศเย็นๆ
จากสถานีรถไฟ เดินผ่านบ้านคนไปสักพักก็ถึงสถานีรถราง
แปลกใจที่ตลอดทางที่เดินมาไม่เจอใครเลย

***โลเคชั่นหมู่บ้านคล้ายๆแบบนี้ แต่มีบ้านไม่หนาแน่นแบบในรูป


***สถานีรถรางในฝันประมาณนี้


***รถรางในฝัน ลักษณะนี้แต่ยาวกว่า


จุดหมายของผม คือ นั่งรถรางชมวิวริมทะเล

ตั้งแต่ลงรถไฟมา จนกระทั่งเดินมาถึงสถานีรถราง ผมยังไม่เจอใครสักคน
แต่แปลกพอรถรางมา กลับมีคนเยอะ ที่นั่งแทบจะเต็ม
ผมมองคร่าวๆ บนรถรางมีเด็กตัวน้อยประมาณ 4-5 คน นอกนั้นเป็นคนแก่ รุ่นคุณตาคุณยายทั้งคัน
ดูยิ้มแย้มแจ่มใสกันดี
ผมเลือกที่นั่งตรงเกือบหัวขบวนเพื่อจะได้เห็นวิวชัดๆ
ใกล้ๆผมมีกลุ่มเด็กสามคนพร้อมกับคุณยายท่าทางใจดี

พอรถรางออกจากสถานี ได้สักพัก อากาศแจ่มใสขึ้น
รถรางวิ่งช้าๆ ลัดเลาะตามไหล่เขา ผ่านวิวอันสวยงามตามที่ผมหวังไว้เลย (ยังกะวิวแถบอันดามันบ้านเรา)
ฟินสุดๆ
จนผมลืมตัว ลุกขึ้นยืนดูวิว ทันใดนั้นก็มีคนมาตีมือผมค่อนข้างแรง
ผมหันไปมอง คนที่ตีผมคือคุณยายที่มากับเด็กๆ
จากหน้าตาที่ดูใจดี กลายเป็นหน้าคนโกรธสุดๆ จ้องผมเขม็ง

แต่ตอนนั้นก็ได้แค่คิดว่า ตัวเองผิดเองที่ไปยืนบังเด็กๆ
กลับมานั่งที่เดิมอย่างเรียบร้อย ก้มหน้าดูรูปที่ถ่ายไว้เมื่อกี้พร้อมความจ๋อยและสำนึกผิด

หลังจากนั้น พอเงยหน้ามาอีกที สองข้างทางกลายเป็นป่า หญ้ารกทึบ ทุกอย่างดูมืดลงแปลกๆ
ยังไม่ทันหายงง ผมมองไปที่หัวขบวนรถ ด้วยความอยากรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน
เจอซากรถรางเก่าๆที่ผุผังไปตามกาลเวลา จอดอยู่บนรางข้างๆ
จังหวะเดียวกัน รถรางคันที่ผมนั่งอยู่ ก็ชลอความเร็วลง ค่อยๆเคลื่อนที่ผ่านซากรถรางสยองไปอย่างช้าๆ
ราวกับจงใจจะให้คนที่อยู่บนรถราง เห็นมันชัดๆ ....

ซากรถรางเก่า อยู่ห่างออกไปแค่คืบนึง
ผมคิดไงไม่รู้ยื่นมือไปแตะซากรถรางนั้น แล้วก็ต้องสะดุ้ง
เมื่ออยู่ดีๆ รถรางเก่า มันค่อยๆกลายสภาพเหมือนรถรางที่ผมนั่งอยู่ทุกระเบียบนิ้ว
เสียงเด็กร้องไห้ดังขึ้น ดึงสติผมที่กำลังตกใจให้กลับมา ผมมองกวาดตาทั้งขบวนรถ เด็กร้องไห้ไม่หยุดก็จริง
แต่คนแก่ทุกคนบนรถกลับยืนนิ่งจ้องมองไปที่รถรางเก่า
แม้กระทั่งคุณยายข้างๆผม

ผมจ้องแกนานไปหน่อยจนรู้สึกตัว คุณยายหันมาตะโกนอะไรใส่ผมเป็นภาษาญี่ปุ่นรัวๆ ซ้ำๆ ประโยคเดิมๆ


พอหัวรถรางทั้งสองคันเสมอกัน
รถรางเก่าที่ตอนนี้สภาพไม่ต่างอะไรกับรถรางที่ผมนั่งอยู่ มันก็เคลื่อนที่ช้าๆตามมา ทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่บนรถรางเลย !!
ในฝัน ผมกลัวจนตัวสั่นละ คือ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น
พวกเด็กๆตัวน้อยก็มารวมกลุ่มกันร้องไห้ข้างๆผม
แล้วอยู่ๆ พวกคนแก่ที่ยืนนิ่งๆ ก็พร้อมใจ กรูกันกระโดดไปนั่งรถรางผีคันนั้น
ด้วยสีหน้าแบบนี้


ผมหันไปทางคุณยายข้าง หน้าแกเริ่มบิดเบี้ยวหนักขึ้นเรื่อยๆ หัวเราะอ้าปากกว้างจนขากรรไกรแทบจะหลุด
ก่อนจะกระโดดตามคนอื่นๆไป

ยังไม่จบครับ
ผมได้ยินเสียงคนพูดอธิบายให้ฟังดังมาจากด้านหลังผม
"รถคันนี้มารับพวกชั้นแล้วละ เป็นไง สนุกมั้ย ชอบมั้ย" เป็นเสียงผู้หญิงพูดไปหัวเราะไป เสียงสั่นๆ
แล้วก็มีเสียงผู้ชายหัวเราะก๊ากๆเป็นลูกคู่ หลังจากนั้นมันก็พูดอะไรกันต่อไม่รู้ฟังไม่เป็นภาษาแล้ว
พอผมกลั้นใจหันไปดูเจอหน้าแบบนี้เลย !!

แล้วพวกมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะใส่ผมดังลั่น !!
รออะไรละครับทีนี้ สะดุ้งตื่นเลย -*-

หยิบมือถือมาดูนาฬิกา เจ็ดโมงเช้า พยามจะข่มตานอนต่อสักนิด ก็ไม่ไหวละภาพมันวนเวียนในหัว
คือไม่ได้ฝันร้ายเรื่องผีมาเป็นปีๆแล้ว เจอแบบนี้เข้าไปหลอนเลย แต่ก็ชอบนะ สนุกดี 5555+

ปล.เพิ่งกลับจากญี่ปุ่นได้ไม่ถึงอาทิตย์ ฝันเลยสมจริงมาก พวกฉาก สถานที่อะไรแบบนี้ 555
แต่คนในฝันดันเป็นลายเส้นของอ.จุนจิ อีโต้ หลอนสุดก็ตรงนี้