เราเป็นคนนึงที่กำลังคบกับคนที่เคยมีอดีต แต่งงาน มีลูกมาก่อน ก่อนจะคบเราก็เคบคบอีกคน แล้วถึงมาเจอเราค่ะ
ปัจจุบัน คบกันมาได้ปีกว่าๆ แล้วค่ะ หลายๆ คนอาจจะมองว่าเราบ้า หรือโง่ที่คบกับผู้ชายที่มีลูกมาก่อน ทั้งๆ ที่เราเองก็พึ่งจะ 20 ต้นๆ ยังได้เจอคนอีกเยอะ เราห่างกับแฟน 6 ปีค่ะ

ถ้าถามว่าทำไมถึงคบกับคนนี้
เรารู้แต่แรกค่ะว่าชีวิตเค้าเคยผ่านอะไรมา เค้าพูดกับเราหมดทุกอย่าง ตั้งแต่ก่อนจะคบกัน และเริ่มศึกษากัน ซึ่งเราสามารถที่จะเชื่อใจคนๆ นี้ได้ และคนๆ นี้ คือคนที่ทำให้เรามีความสุข และสบายทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน คุยกัน เรารู้สึกว่าคนนี้คือคนที่ใช่สำหรับเรา ตอนที่คุยกันก็ปรึกษากับพ่อ แม่นะคะ พ่อแม่เราก็รับได้ค่ะ ขอแค่เค้าเป็นคนดี รักเราจริง พ่อกับแม่ไม่ว่าอะไรค่ะ เราก็ขอให้เค้ามาบ้านตั้งแต่ก่อนคบค่ะ มาไหว้พ่อ (ตอนนั้นแม่อยู่ ตปท. ค่ะ) เค้าก็โอเค ไม่มีปัญหาอะไร พอแม่กลับมาเค้าก็มาไหว้แม่ เข้ากับพ่อ แม่ ยาย และก็น้องเราได้ดีมากเลยค่ะ ทางบ้านเราก็โอเคกับเค้าค่ะ

มีทะเลาะกันมั่งมั้ย มีค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องลูกนะคะ
ก็ตามประสาคนคบกันทั่วไปค่ะ ไม่มีเวลาบ้าง พูดไม่ดีใส่กันบ้าง ส่วนใหญ่ก็เรื่องเล็กน้อยแหละค่ะ

แล้วถ้าถามว่ามีปัญหาหนักใจมั้ย มีสิคะ
ก็อย่างว่าลูกผู้หญิงคนอื่น ที่เคยเกิดกับแฟนเรา จะให้เรายอมรับได้เลยก็ยากเนอะ ต้องใช้เวลา เราเข้าใจเค้านะว่าเค้าต้องดูแลลูกเค้า ไปหาบ้าง (ลูกอยู่กับบ้านผู้หญิง ที่ ตจว. แต่ตัวผู้หญิงทำงานอยู่ที่นี่ค่ะ เวลาไปแฟนเราเค้าก็จะไปกับแม่เค้า 2 คน) เราไม่เคยห้าม หรือไปเจ้ากี้เจ้าการเรื่องการดูแลลูกของเค้าค่ะ เราเข้าใจ แต่เราเองก็นอยๆ นะคะ เวลาเค้าพูดว่าเค้าจะไปหาลูก แล้วก็รู้สึกเหงาค่ะ เวลาเค้าไป แรกๆ นี่ก็ต้องไปหาเที่ยว นอนค้างกับเพื่อนค่ะ ไม่อยากคิดมาก แต่ปัจจุบันโอเคขึ้นมากค่ะ ไม่ค่อยนอยแล้ว การยอมรับต้องใช้เวลาค่ะ

เราอยากลองให้ จขกท อ่านเรื่องของเรา คิด ทบทวน และถามใจตัวเองดูให้ดีนะคะ แล้วก็ดูให้ดีๆ ด้วยว่าผู้ชายคนนั้นเค้าจริงใจกับเราหรือเปล่า