ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยนะค่ะว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริง(จขกท ตอนนี้อายุ 20แล้ว) เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องที่เกิดขึ้นตอน จขกท อายุได้เพียง 15 ปีเท่านั้น เริ่มต้นเลย คือ จขกท เกิดมาในครอบครัวที่ไม่รวยเลยแค่พอมีพอใช้แต่มีพ่อแม่ที่ดูแลเราอย่างดีมาตลอด ในตอนนั้นคำว่าครอบครัวของ จขกท นั้นเป็นคำที่อบอุ่นทุกครั้งที่ได้ยิน จขกท ในตอนนั้นก็เหมือนเด็กทั่วไปที่ยังอยากได้นั่นได้นี่โดยขอจากพ่อแม่ เห็นเพื่อนใช้มือถือเราก็อยากได้ เห็นเพื่อนมีโน้ตบุ๊คเราก็อยากได้ เห็นเพื่อนมีรถขับเราก็อยากได้อีก แต่ไม่เคยขอได้สักอย่าง บางอย่างเราก็พอรู้ตัวว่าเรายังเด็กเกินไปที่จะมีอย่างรถเครื่อง จขกท ก็เลยยอมรับสภาพ คือขอแต่ถ้าพ่อแม่บอกว่าไม่ก็คือจะไม่เซ้าซี้ บางทีอยากออกไปเที่ยวกับเพื่อนในวันหยุดตอนเช้า หรือเห็นเพื่อนเค้าไปค้างบ้านเพื่อนอีกคนกันเป็นกลุ่มโดยที่เขาชวนเราด้วย เราก็อยากไป แต่แม่ จขกท นั้นค่อนข้างเป็นคนเข้มงวดเลยอดไปทุกครั้ง จขกท ยอมรับเลยว่าไม่ใช่เด็กดี ทะเลาะเถียงแม่เป็นประจำแต่อะไรที่แม่บอกอย่าทำหรือห้ามไป จขกท ไม่เคยจะไม่ทำตามคำสั่งนั้นของแม่ เพราะงั้น จขกท เลยมีเพื่อนน้อยมากในตอนนั้น ชีวิตของ จขกท ส่วนใหญ่จะอยู่กับแม่ แม่ไปไหนคือไปด้วยจัดว่าติดแม่เลย ส่วนพ่อนั้นตั้งแต่ จขกท เรียนชั้นประถม4 พ่อก็ไม่ค่อยกลับบ้าน ตอนแรกก็อาทิตย์นึงกลับบ้านมา3-4หน ถัดไปก็ออาทิตย์ละหน เดือนละหน และสุดท้ายคือได้ยินแต่เสียง ตอนนั้นคือ จขกท คิดมาตลอดว่าพ่อแค่ออกไปทำงานในที่ๆไกลบ้านเท่านั้นเลยทำให้ไม่กลับบ้าน แต่พอวันนึงในช่วงปิดภาคเรียน ม.3 เทอม1ขึ้นเทอม2 พ่อก็มาหา จขกท ที่บ้านตอนเที่ยงๆ(ตอนนั้นแม่ไปทำงานไม่อยู่บ้าน) พ่อพา จขกท ไปโรงพยาบาล ตอนแรกก็งงนะ นึกว่าใครเป็นอะไร พ่อพาไปซื้อของใช้เด็กแรกเกิดอย่างพวกผ้าอ้อมอะไรงี้ ตอนนั้นคือคิดแค่ว่าคงมาเยี่ยมลูกของเพื่อนพ่อที่เพิ่งคลอดอะไรทำนองนั้นแต่ไม่เลย พ่อพาเราเดินไปยังเตียงๆนึงที่มีผู้หญิงนอนอยู่ข้างๆมีเด็กทารกกำลังหลับ จำได้ประโยคแรกที่พ่อพูดคือ"นี่แหละเหตุผลที่พ่อกลับบ้านไม่ได้"คือตอนนั้น จขกท ทำอะไรไม่ถูกเลยน้ำตาซึมแต่ก็ยังยิ้มอยู่ไม่อยากให้พ่อรู้ว่ากำลังจะร้องไห้ หลังจากที่พ่อมาส่งที่บ้านพ่อบอกว่าห้ามบอกแม่ คือตอนนั้นสับสนไปหมดว่าจะทำไงดี คนนั้นก็พ่ออีกคนก็แม่ สุดท้าย จขกท ก็ทำเป็นไม่เคยรับรู้อะไร จนกระทั่งแม่รู้ความจริงทุกอย่างด้วยตัวเอง และนั่นคือจุดเปลี่ยนของชีวิตที่เราต้องเจอ....




ไว้จะมาต่อให้เร็วที่สุดนะ เพื่อนรอหน่อยนะค่ะ^_^