สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป
ไม่ค่อยได้มาตั้งกระทู้สักเท่าไหร่ บางกระทู้ที่เคยตั้งก็เป็นปัญหาคนอื่น

วันนี้อันนี้ปัญหาเราเลยค่ะ

ต้องขอเริ่มต้นก่อนว่า  เราได้นำสุนัขพันธ์บางแก้วผสมกับอะไรก็ไม่รู้มาเลี้ยงค่ะ
ด้วยความที่ว่าจะได้กลับตจว.แล้วจะนำน้องไปเลี้ยงที่นั้น
ปรากฏว่าไม่เป็นตามแผน เนืองจากมีปัญหาทางการเงินค่ะแล้วพ่อกะคุณตาเสียติดกัน
ทีดินขายรถโดนยึดไปคันนึงอีกคันเข้าไฟแนนซ์ดอกเบี้ยเท่าตัวบัตรเครดิตนี้มีกี่ใบเต็มหมดค่ะ

แรกๆน้องไม่ค่อยเป็นปัญหาเราจำต้องเอาเลี้ยงที่ห้องเช่าต่อไป
เริ่มโตเริ่มปัญหากองโตค่ะ ดื้อสุดๆถึงขั้นไม่ฟังเลย แม่นี้เอาไม่อยู่เลยค่ะน้าไม่ต้องพูดถึง
มีเราคนเดียวที่เอาอยู่เพราะเรามีทุนเป็นคนอารมณ์ร้ายค่ะเวลาด่าเสียงโหดมันกลัวดุกันประจำ

ด้วยความที่เราเป็นคนโมโหง่ายและที่บ้านเอาหมาไม่อยู่บางทีเราต้องเข้าไปห้ามเอง
ดุแล้วไม่ฟังค่ะหนีออกจากตึกไปเลย 2นาทีกว่าๆมันก็กลับมาทำหน้าเศร้าให้ด่า
เราก็ไม่ได้ว่ามันเพราะเดียวจะโมโหกันเปล่าๆ มันเริ่มบ่อยขึ้นเรือยๆจนออกนอกถนน ก็ใช้มาตรการทุบตีตามลำดับ
ด้วยความที่กลัวใช้มือตีก็อาจจะกระเทือน ใช้ไม้ก็น่าจะแรงไป จบที่การม้วนกระดาษแล้วตี
ไม่เจ็บแต่เสียงดังหยุดได้ค่ะ แต่ไม่วายพังข้าวของ ของเล่นมีให้นะค่ะพังหมดให้กี่อันพังๆๆๆ
กระดูกนี้ของโปรดพาไปทำธุระนี้กินเละเทะเลยค่ะ ของเน่าขี้วัวควาย(แถวตึกเลี้ยงควาย)
เราเคยงัดซากนกออกจากปากมันค่ะ (ตอนนั้นจะอ้วกให้ได้) เจอเศษเน่าๆขุกๆๆ อันนี้พอเข้าใจแต่มันอยุ่ในห้องให้ทำไม่ได้
สารพัดเลยค่ะ มันเคยกระชากแม่เกือบตกบรรไดตึก ตอนนั้นโมโหมากค่ะ แม่เจ็บตัว
โดนจัดหนักครั้งแรกหงอยไปไม่ถึงชม.ออกลายค่ะตอนนี้มันคือปัญหาที่แย่ที่สุดในชีวิตเลยค่ะ

เรารักหมานะค่ะเคยเลี้ยงมันน่ารักมากครอบครัวเลี้ยงหมามาตลอดคนไกว้เปลตอนเด็กคือหมาค่ะ!
คลุกคลีกับหมาตั้งแต่เด็กแทบจะเป็นลูกอุปถัมหมา (เหอะๆ) เคยเลี้ยงพันธ์ใหญ่แบบตัวใหญ่กว่าพ่อกะผช.อ่ะค่ะ
เพราะชื่นชอบพันธ์ใหญ่และเอาอยู่!!!เป็นคนเดียวที่ไม่ว่าจะเลี้ยงหมาพันธ์ไหนเอาอยุ่ตลอดค่ะ
ไม่เคยโดนหมากัด เพราะดูหมาออก เคยจะโดนกัดเราก็เอามือสวนบีบปากทันตลอดจับกดไปมันก็กลัวก็ยอมละ
แต่มาเจอเจ้าตูบนี้บอกเลยค่ะความรักหมาของเราสันคอนถึงที่สุดความรู้สึกกับหมาเราดรอปจนตอนนี้โดนงั้มเข้าแล้ว
แต่ยังดีถากเลือดซิบๆ และรอยแผลเป็นจากการที่จะเอามันกลับบ้านแต่มันไม่ยอมโดนเล็บข่วน ตอนนี้เบื่อหมามาก!โดยเฉพาะหมาตัวเอง
ตอนนี้รู้สึกได้เลยค่ะว่ารำคาญและไม่เอาแล้วเหลือแค่ความผูกพัน แม่ก็ไม่ไหวแล้วค่ะ

เอาละท้าวความมากพอขอกล่าวเรื่องปัญหาและสิ่งที่เจ้าตูบนี้และครอบครัวเราต้องเผชิญ!!!แบบเต็มๆ

ตอนนี้อายุแค่8เดือนค่ะ ชื่อ ชาล  พันธ์บางแก้วผสมมั่วมาๆ
นิสัยแย่สุดๆเท่าที่เคยเลี้ยง มันเหมื่อนกลั้นแกล้งเรา 55555  เวลาเรียกมันจะหูพับ (เหมื่อนปิดหู)แล้วเมินเราค่ะ!!
เป็นพฤติกรรมที่ทำเราปรี้ดมาก ไม่ฟังจอมขโมยและทำลายข้าวของสุดจะอธิบาย
เราอดทนฝึกมันแบบเป็นประจำเช้าเย็นเป็นเวลา3เดือนและยังคงทำอยู่เท่าที่จะอารมณ์เย็นพอ
ให้คนในบ้านทำอย่างเคร่งครัดเพราะพอปล่อยเวลาชิลบ้างมันเสียคนแล้วต้องทำใหม่!
เราเคยวีนบ้านแตกเพราะแม่ปล่อยมันออกมาก่อนเวลาและไม่ใช้เชือกจูงมันกินมัวและอดข้าวเพื่อให้เราตามใจ3วันเต็ม!
และแล้วๆมันก็ได้ผล!คุณแม่เสริฟอาหารตามใจฉันให้และไม่ยอมกินเองยาวนานมากๆจนผอม
เราอายคนอื่นเค้าค่ะเวลาพามันไปเดินเค้าถามเราว่าเลี้ยงมันยังไงทำไมผอมแบบนี้!! (เราแทบอยากเตะคนพูดจริงๆ)
เราไม่ให้ทานอาหารคนค่ะ ตัวทีแล้วตัวล่าสุดโดนล้มช้างด้วยอาหารคนซึ้งมันดิบและรสจัด!เป็นโรคตาย
แหม่!พอเราปล่อยให้กินที่บ้านเอาก๋วยเตี๊ยวปรุงรสพริกลอยระลองให้หมากินน้ำส้มสายชู้ไม่รุ้กี่ช้อนอายุสั้นเพียง3ปี
เข็ดค่ะหมาเป็นโรคเพราะกินอาหารคนเยอะและเพื่อสารอาหารที่เราคิดว่าสมบูรณ์จากอาหารเม็ดจึงให้ทานอาหารเม็ด
และบางมือเป็นอาหารคน แต่!!ไม่กิน!!!ฉันจะกินแต่ตับกะไก่ทอด  !!แค่นั้น เราจัดหนักบอกแม่ไว้เลยว่าเรื่องอาหารไม่ต้องยุ่ง!!
เราเอาอาหารเม็ดให้กินเป็นเวลาและไม่ให้ได้แตะอาหารอะไรเลยเจอซากกระดูกใช่ไหม!ถ่างปากหยิบออกเลยค่ะ
จนเราคิดว่าอาจไม่ถูกปากเริ่มเปลี่ยนรสตามด้วยเปลี่ยนยี่ห้อ ชิมเองค่ะ!อาศัยว่ามันชอบอาหารคนแบบไหนอร่อยหน่อยอันนั้นแหละ
เข้าห้องน้ำอันนี้ฝึกง่ายที่สุด สั่งนั่งนอนยืนหมอบคอย มัน นั่งทุกคำสั่งค่ะ  ( - - ) มีหมอบเฉพาะให้ขนม
ที่สำคัญกว่าคือมันคือเจ้าตูบสมาธิสั้นนั่งได้ไม่นานอันนี้เราฝึกทั้งชีวิตที่เรามีมันคือตลอดและทุกวันไม่เคยได้ไม่เคยเฉียด
และเราเคยเอาไปที่บ้านตจว.กะจะปล่อย น้าเลี้ยงแมวไล่แมวเสียเลยค่ะแมวไม่ได้กินอาหารกลัวหวาดผวากันไปหมด
จนโดนเหมียวตบจมูกแตกถึงได้สงบลงแต่ก็แย่งอาหารแมวกิน ที่รุ้มาหมากินอาหารแมวไม่ได้!! จึงโดนขังกรง
พอต้องกับมาใช้ชีวิตที่ตึกมันก็อิหรอบเดิมทำลายทุกอย่างพยามหนีไม่ฟังและดื้อแบบสุดฤทธิ
จนสุดท้ายติดเรื้อนและเห็บหมัดมากมาย เข้าหน้าร้อนขนร่วง ดีที่ขนยาวช่วยบทบังความน่าเกลียดจากเรื้อนได้
ใช้แชมพูค่าเห็บหมัดก็ดันแพ้ นี้เลยค่ะปัญหาที่เราได้จากการเลี้ยงสุนัขจริงๆ คือเห็บหมัดเดินในบ้านถึงขั้นเดินบนตัวเรา
พยามกำจัดแต่พอเอามันออกไปมันกระชากหนีเพื่อไปเล่นกับหมาจรจัดซึ่งตอนนี้เรามาตรการเด็ดขาดตีทั้งหมาเราและจรจัดแยกวง
อาการดีขึ้นเรื่อยๆแต่ขนที่ร่วงกับอาการเรื้อนไม่ทุเลาเท่าไรหาหมอตลอดฉีดวัคซีนแล้ว

สิ่งที่เกิดกับเราคือ
บ้านเราเป็นภูมิแพ้ค่ะ แม่เนี่ยภูมิแพ้มากจากขนสัตว์ ส่วนเรามาจากอากาศและฝุ่นในเมือง เราเป็นคนไม่แข็งแรงค่ะ
และเปนคนที่สุขภาพจิตแย่ด้วย เอามันมาเพื่อบำบัดตัวเองทั้งวินัยความอดทน แต่มันกับทำให้เราเสียสุขจิตกว่าเดิม
ตอนนี้เราตัดขาดจากการดูแลมันเกือบสิ้นเชิง โดยแม่ขอที่จะดูแลมันเองเพราะมันทำให้เรามีอาการโมโหง่ายขึ้นกว่าเก่า
สุขภาพจิตแย่ สุขภาพกายไม่เหลือค่ะเละเทะถึงที่สุดมีอาการปวดหัวเรื้อรังและเป็นไข้ตลอด ปวดข้อปวดกระดูก (เฮ้อ)
คิดๆดูเราไม่น่าเอาหมามาแต่เราเชื่อเรื่องสุขภาพจิตดีสุขกายเยี่ยมค่ะ เลยได้เอามาเลี้ยง
มันคือเจคพอตที่ไม่น่าเจอเพราะอาการต่างๆและขนจากความสกปรกและโรคเรื้อนที่ทำให้ขนร่วงเยอะ
เราป่วยหนักกว่าเดิมจากทุกอาทิตกลายเป็นทุกวันแถมความเน่าเหม็นและกลิ่นหมาทำไซนัสเราแย่ไปด้วย
แม่ก็ตอนนี้เริ่มไปแล้วค่ะเริ่มจะเป็นแบบเราตอนเลี้ยงแรกๆที่เอาอยู่มันไม่แย่ไม่เลวร้ายแต่ตอนนี้คือความเลวร้ายค่ะ

ยิ่งสุขภาพไม่ดียิ่งเอาไม่ไหวเราก็เห็นใจแม่เลยพามันไปในวันที่แม่ไม่สบาย !!แล้วเจคพอตก็แตก
มันเดินแบบตามใจฉันไม่ยอมทำธุระกินมั่วและพยามกระชากเชือกไปเล่นกับหมาจรจัด เราท่องใจเย็นๆ
และบูมมันลากเราจนขาพลิกเราฮึดใจสุดแรงลากมันขึ้นมาบนห้องแล้ว .... ตีนถีบเข้าห้องเลยค่ะ
แต่ก็ไม่วายกลัวมันเจ็บกักแรงไว้ ณ ตอนนี้ยังปวดจากการที่เราจะถีบสุดแรงแต่ดันกักตอนแวบคิดได้
มันก็เตรียมกระชากหนีออกนอกบ้านนั้นแหละฉนวน...คงไม่ต้องเล่าว่าโดนกระดาษตบเละขนาดไหน
ฟิวขาดค่ะ อามาเห็นสภาพเราบอกให้เราเอามันไปปล่อยเลยที่ไหนก็ได้!! เราก็คิดจะบ้าไง...
แม่ก็บอกว่ามันไม่ไหวแล้วละเราก็สุขภาพจิตไปหมดละ จะเอาไปปล่อยสวนญาติ
ประวัติสวนคือหมาโดนงูฉกตายไปครึงฝูงละ แต่ก็เอาตามเวรตามกรรม ปรากฏว่าเค้าไม่เอาแล้ว
ตอนนี้มันยังอยุ่ก็จะรอเอาไปปล่อยที่ตจว.แบบชนบท ประวัติหมาโดนรถใหญ่ชนตายพรึบเพราะถนนไม่มีไฟ
ก็เอาอยุ่ดีตามเวรตามกำยังน้อยทุกที่มีอาหารกินมีบ้านอยุ่และเป็นญาติเรา ก็ไม่เอาอีกต้องรอปีหน้ามันคงโตกันพอดี
จึงเริ่มต้นจัดการปัญหาแบบจริงจังเรื่อง ปากจะครอบตะกร้อตอนพาเดิน คอลามด้วยโซ๋กระชากมันก็เจ็บ!
หมาจรจัดเราจัดเบาๆให้ไม่เข้าใกล้เราละ...ทุกอย่างกำลังไปได้ดียกเว้นสุขภาพที่กู่ไม่ได้

เราตัดใจแล้วว่าปล่อยแน่ๆ เราบอกแม่เลย"ว่าหาที่ลงไม่ได้หนูจะปล่อย พฤติกรรมมันหนูเอือมมากหนักกว่าคือเราสุขภาพเราแย่กันมาก"

แต่.....เราดูแลให้ข้าวให้น้ำแลหมาจรจัดแต่เรากำลังจะปล่อยมาในคุ้มครองของตัวเอง...บ้าไปแล้ว
ข้างบ้านเราเอาหมามาเลี้ยงอย่าใช้คำว่าเลี้ยงเลยเอาดูน่ารักๆแล้วปล่อยตามเวรกรรมสุดท้ายมันป่วย
เรากับแม่ขับรถพามันไปหาหมอกอดมันตลอดทางแล้วเอากลับมาดูแลมันทนพิษแผลไม่ไหวตายเรายังเสียใจชีวิตหดหู่
ถ้าเป็นหมาเรามันเจ็บมันตายโห ไม่อยากคิด....

แต่ชีวิตเราสำคัญกว่าค่ะ สุขภาพเราด้วยเราไม่สามารถจะดรอปเรียนอีกเทอมหนึ่งได้แล้วและเงินที่เราอาจต้องเอามารักษาตัวเองเพราะป่วย
ก็ไม่ค่อยมีเราเคยไปที่ๆไม่มีหมาไปอยู่แค่7วันสุขภาพเราดีแบบเห็นได้ชัดถึงแม้ อาการแพ้ฝุ่นและยังปวดหัวบ้าง

แล้วที่สำคัญกว่าคือแม่ของเรา ท่านก็มีอายุพอควรเราอยากให้เค้าแข็งแรงอยู่กับเรา...


เราอยู่สมุทรปราการค่ะ หมาอายุได้8-9เดือนแล้ว  อาการเรื้อนยังมีบ้างแต่ไม่หนักแล้ว วัคซีนฉีดแล้ว
เข้าห้องน้ำเป็นเวลาค่ะ ทานอาหารเม็ดเพดดี้กรีรสไก่  สั่งนั่งได้หมอบพอได้ ขอมือได้ แต่ขี้กลัว

ถ้าใครมีที่พอจะเลี้ยงน้องได้อยากให้ช่วยรับเลี้ยงที่ค่ะ เราจะช่วยค่าอาหารทุกเดือนก็ได้
เพราะถ้านานกว่าหนีเราคงต้องปล่อยแล้วละค่ะ เราต้องรีบรักษาตัวก่อนเปิดเทอม.