แดดร้อนนั้นแยงตาแทบจะทุกสารทิศ หากก้มหน้ามองพื้นไอร้อนก็สะท้อนพื้นปูนขึ้นมาปะทะใบหน้าเสียอีก โต๊ะหินอ่อนข้างโรงเรียนสอนดนตรีที่เป็นที่นั่งพักรอลูกสาวเรียนเปียโนเป็นประจำของกานต์ ถูกชายผู้หนึ่งจับจองไปก่อนนั้นแล้ว หนุ่มใหญ่ตัดสินใจเปิดประตูรถติดเครื่องยนต์กลับขึ้นไปนั่งรอ เขาเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดี เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่คงไม่ใช่กับชายหัวกระเซิงที่นั้งที่ประจำของเขาตรงหน้า รูปลักษณ์ที่ไม่น่ามองทำเอากานต์เกิดคำถามขึ้นในใจ “สกปรก มอมแมม อาจเป็นโรคผิวหนังหรือโรคที่อาจติดเชื้อทางอื่นก็ได้” เขาเอื้อมมือไปเร่งความเย็น เร่งระดับเสียงเพลงในรถให้ดังขึ้นอีก แต่เหมือนยังกระวนกระวายใจไม่หาย เขาล้วงบุหรี่ออกมาจากระเป๋าเสื้อจะจุดสูบโดยเปิดกระจกรถยนต์ พลันเสียงเล็ก ๆ ของเด็กหญิงวัยแปดขวบก็แว่วมาในหัว “พ่อ ยังแอบสูบบุหรี่ใช่ไหม หนูได้กลิ่น” เขาบิดกุญแจดับเครื่องรถยนต์เดินไปใต้ชายคา หยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบโดยยืนห่างจากโต๊ะที่ชายหัวกระเซิงไม่สวมเสื้อคนนั้นนั่งอยู่ราวสองวา ควันบุหรี่ลอยอ้อยอิ่ง กานต์รู้สึกผ่อนคลายไม่รู้สึกว่าอากาศที่ร้อนบัดซบกับหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ นั้นเป็นปัญหาของเขาอีกแล้ว “เหม็น เหม็น ใครสูบบุหรี่วะ ไม่รู้รึไงมันเป็นอันตรายต่อสุขภาพ” ชายหัวกระเซิงลุกขึ้นด่าทอเสียงดังหากแต่หันหน้าออกไปทางที่จอดรถ ทำทีเอามือคว้าควันบุหรี่ทุ่มลงพื้นแล้วยกเท้าเปล่าเลอะโคลนแห้งขึ้นกระทืบเสียงดัง ตึบ ตึบ ตึบ “นี่ๆ ช่วยกันลดโลกร้อน” กานต์มองตามชายหนุ่มเดินออกไปลานจอดรถที่แดดจ้า เห็นกริยาชูมือสองข้างแล้วหัวเราะร่าราวผู้ชนะแล้วเดินหายไป บัดนี้โต๊ะหินอ่อนว่างเปล่า มีควันบุหรี่เป็นฉากจาง ๆ กานต์ทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้น เอาปลายเท้าขยี้จนดับสนิทแล้วเดินไปนั่งรอลูกสาวที่รถยนต์ของเขา

CR ภาพถ่ายเอง