กระทู้ก่อนหน้า เขียนเอาไว้ก่อนนัดชิงชนะเลิศ

กระทู้นี้ ขอแก้ไขและเพิ่มเติมในบางส่วน (โดยเฉพาะความคิดเห็นต่อนักเตะบางคนที่ขาดหายไป และสรุปภาพรวมทั้งหมดของทีมชาติไทย)

เป็นกระทู้สุดท้าย สำหรับซีเกมส์ 2015 ... ก่อนที่จะกลับไปบ้าฟุตบอลไทยพรีเมียร์ลีก (ฟังดูขัดแย้งกับชื่อลอกอินมั๊ยล่ะเนี่ย)

เนื้อหาทั้งหมด บางส่วนคัดลอกมาจากกระทู้เดิม อาจจะปะติดปะต่อได้ไม่เนียน ... ตรงไหนที่อ่านแล้วสะดุด ก็มองข้ามมันไปก็แล้วกัน






เริ่มจากภาพรวมของทีมชาติไทย ในซีเกมส์ 2015 กันก่อน

จากการแข่งขันในรอบแบ่งกลุ่มจนถึงรอบชิงชนะเลิศ ทีมชาติไทย ลงเตะ ทั้งหมด 7 นัด ชนะทั้ง 7 นัด

ในส่วนของประตู ทำได้ทั้งหมด 24 ประตู และเสียเพียง 1 ประตู

นักเตะที่ทำประตูได้ มี 12 จากทั้งหมด 20 คน (ที่จริงควรจะตัดผู้เล่นตำแหน่งผู้รักษาประตูออกไป ซึ่งก็จะเหลือ 18 คน)

เฉลี่ยแล้ว ทำประตูได้ในแต่ละนัดถึง 3.5 ประตู โดยประมาณ

นักเตะที่ทำประตูได้มากที่สุดในทัวร์นาเม้นท์คือ ชนานันท์ ป้อมบุปผา ยิงไปทั้งหมด 5 ประตู (นัดแรก 4 ประตู นัดสุดท้าย 1 ประตู)




ผลการแข่งขันแต่ละนัดและรายชื่อนักเตะที่ทำประตูได้ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผลการแข่งขันแต่ละนัด

ไทย 6 – 0 ลาว : ชนานันท์ 4 , นฤบดินทร์ , นูรูล

ไทย 1 – 0 ติมอร์ เลสเต้ : รุ่งรัฐ

ไทย 1 – 0 มาเลเซีย : สารัช

ไทย 5 – 0 บรูไน : เจนรบ 2 , ฐิติพันธ์ , ทริสตอง , นูรูล

ไทย 3 – 1 เวียดนาม : ปกรณ์ , ฐิติพันธ์ , ทริสตอง โด , Lê Thanh Bình

ไทย 5 – 0 อินโดนีเซีย (รอบรองชนะเลิศ) : รุ่งรัฐ 2 , ฐิติพันธ์ , นฤบดินทร์ , ชนาธิป

ไทย 3 – 0 เมียนม่าร์ (รอบชิงชนะเลิศ) : ธนบูรณ์ , ชนานันท์ , ภิญโญ


รายชื่อนักเตะที่ทำประตูได้

5 ประตู - ชนานันท์ ป้อมบุปผา

3 ประตู - รุ่งรัฐ ภูมิจันทึก , ฐิติพันธ์ พ่วงจันทร์

2 ประตู - เจนรบ สำเภาดี , นฤบดินทร์ วีรวัฒโนดม , นูรูล ศรียานเก็ม , ทริสตอง โด

1 ประตู - ชนาธิป สรงกระสินธ์ , ธนบูรณ์ เกษารัตน์ , ปกรณ์ เปรมภักดิ์ , ภิญโญ อินพินิจ , สารัช อยู่เย็น



สถิติขนาดนี้ คงไม่ต้องเขียนหรืออวยอะไรมากมาย  “Pictures speak louder than words." สถิติในเกมกีฬา ก็เช่นกัน

พูดได้เลยว่า แชมป์ซีเกมส์ในครั้งนี้ ได้มาด้วยความสามารถล้วนๆ และถ้าจะบอกว่า ทีมชาติไทยเหนือกว่าคู่แข่งอยู่พอตัว ก็คงไม่เว่อร์เกินไป

ชุดนี้ มีนักเตะทั้งหมด 20 คน ทุกคนมีโอกาสได้ลงสนาม ความน่าประทับใจคือนักเตะในตำแหน่งเดียวกัน เล่นทดแทนกันได้เป็นอย่างดี

เรากำลังอยู่ในยุคที่ฟุตบอลไทยเฟื่องฟู นักเตะไทยยุคนี้ ไม่ใช่ Dream Team แต่เป็น Real Team ... ทีมจริง ตัวจริง และของจริง ไม่ขายฝัน







ขอเริ่มต้นกระทู้นี้ ด้วยการออกตัวไว้ก่อนว่า ทุกตัวอักษร ทุกความคิดเห็น กลั่นและกรองออกมาจากสมองและหัวใจของดิฉันเพียงคนเดียว

ใครเห็นด้วย ก็เห็นด้วย ... ใครไม่เห็นด้วย ดิฉันก็ไม่ซีเรียสอะไร … ไม่มีความจำเป็น ที่ความคิดเห็นต้องตรงกัน

และนอกเหนือจากผลงานในสนามแล้ว ดิฉันขออนุญาตวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องอื่นๆด้วย

อาจจะเกินเลยขอบเขตไปบ้าง ขออภัยนักเตะทุกคนไว้ล่วงหน้า

ดิฉันยืนยันได้แต่เพียงว่า ความคิดเห็นทั้งหมด มาจากความรู้สึกรักและเอ็นดูนักเตะทุกคน ด้วยใจจริง

(เลือกใช้คำว่า “เอ็นดู” เพราะในช่วงที่ดิฉันเริ่มดูฟุตบอล นักเตะบางคนยังไม่เกิดเลย … ขอไว้อาลัยให้กับ “ความแก่” ของตัวเองแป๊บนึง)






ผู้รักษาประตู : ชนินทร์ แซ่เอี๊ยะ และสมพร ยศ

ด้วยสถิติที่เสียประตูเพียงแค่ประตูเดียว จากทั้งหมด 7 นัด (ตั้งแต่รอบแบ่งกลุ่มจนถึงรอบชิงชนะเลิศ) ยืนยันได้อย่างชัดเจนว่า

ผู้เล่นในแนวรับทุกคน ซึ่งแน่นอนว่าต้องรวมถึงผู้เล่นในตำแหน่งผู้รักษาประตู ทำหน้าที่ของตนเองได้อย่าง “สมบูรณ์แบบ”

น่าเสียดายที่ในทัวร์นาเม้นท์นี้ “สมพร ยศ” ได้รับโอกาสไม่มากนัก แต่นัดที่ลงสนาม ก็ทำผลงานได้ดี สามารถรักษาคลีนชีทเอาไว้ได้

มีความเชื่อมั่นว่า ถ้าสมพร ยศ ได้มีโอกาสลงสนามหลายนัด ทีมชาติไทยก็คงจะไม่เสียประตูมากไปกว่านี้ อย่างแน่นอน

หนึ่งกำลังใจให้สมพร ยศ ... จำนวนนัดที่ได้ลงสนาม ไม่สำคัญ ... มันสำคัญแค่ว่า เมื่อมีโอกาส ได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้วหรือยัง

คำถามนี้ ไม่จำเป็นต้องรอคำตอบจากสมพร ยศ  เพราะแฟนบอล ประเมินด้วยสายตา ก็รู้แล้วว่า  “สมพร ยศ ได้ทำและทำได้อย่างดีที่สุดแล้ว”


ขอกล่าวถึง “ชนินทร์ แซ่เอี๊ยะ” ผู้รักษาประตูหน้าตาเกาหลี จากสโมสรชัยนาท ฮอร์นบิล (ยืมตัวจากชลบุรี) เพิ่มเติมเล็กน้อย

แม้จะเป็นผู้รักษาประตูที่ดูไม่ได้เปรียบในเรื่องของรูปร่าง แต่ชนินทร์ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า

ความไม่ค่อยสูงและความอวบ ไม่ใช่อุปสรรคต่อการเล่นลูกกลางอากาศ เพราะชนินทร์เป็นนักเตะที่มีสปริงข้อเท้าที่ดี สามารถเทคตัวได้สูง

ดวงตาเล็กๆของชนินทร์ ก็ไม่ใช่ปัญหาเช่นกัน เพราะเมื่อใช้งานร่วมกับสมองแล้ว ชนินทร์จัดเป็นผู้รักษาประตูที่อ่านเกมได้ดี อ่านได้ขาด

และความโดดเด่นที่สุดของโอปป้าชนินทร์คือ เป็นผู้รักษาประตูที่มีการเคลื่อนที่และปฏิกิริยารวดเร็วมาก

โดยภาพรวมแล้ว ชนินทร์เป็นผู้รักษาประตูที่เก่ง ทำหน้าที่ได้ดี และเป็นตัวอย่างที่ดี ในเรื่องของการชดเชยจุดบกพร่องทางกายภาพได้

(บรรทัดข้างบนนี้ ขอโทษที นึกคำพูดที่ดีกว่านี้ไม่ออก พยายามจะบอกว่าเป็นการดึงศักยภาพด้านอื่นๆมาเติมเต็มในจุดด้อยของรูปร่าง)

เรื่องทรงผม คงไม่ต้องวิพากษ์วิจารณ์ บอกได้สั้นๆว่า “สร้างสรรค์ทุกทรง” สารภาพว่าแอบขำทุกครั้งที่เห็นขนมอาลัวอยู่บนหัวของชนินทร์


และอีกหนึ่งเรื่องราวของชนินทร์ที่อยากจะแชร์ ... มีความรู้สึกว่า ชนินทร์เป็นนักเตะที่ให้เกียรติแฟนบอลผู้หญิง

ในสนามอาจจะเป็นมือกาว แต่นอกสนาม ไม่เคยรุ่มร่ามกับแฟนบอลสาวๆเลย

(ความคิดเห็นในส่วนนี้ อาศัยการสังเกตจากภาพถ่ายกับแฟนบอล ชนินทร์มักจะยืนค้อมตัวเข้ามานิดๆ มือทั้งสองข้างไขว้หลังตัวเองไว้ตลอด)

มองดูแล้วรู้สึกว่า ค่อนข้างระมัดระวัง ดูให้เกียรติผู้หญิง ... ภาพแบบนี้มีให้เห็นบ่อยๆจนรู้สึกว่า นอกจากจะตลกแล้ว ยังเป็นคนน่ารักอีกด้วย

(ชาติที่แล้วคงเคยทำบุญด้วยเสาและคาน ชาตินี้จึงรู้สึกว่าจะชื่นชอบตำแหน่งผู้รักษาประตูเป็นพิเศษ พยายามเขียนให้สั้นแล้ว แต่มันก็ยังยาว)






แบ็คขวา : นฤบดินทร์ วีรวัฒโนดม และทริสตอง โด

แบ็คขวา ตำแหน่งที่น่ากลัวที่สุดในทีม เพราะแบ็คขวาทั้งสองตัวเลือก ต่างก็มีใบหน้าและสายตาเป็นอาวุธ (ซึ่งน่าจะใช้ได้กับสาวๆเท่านั้น)

นฤบดินทร์และทริสตอง โด หน้าตาดีคนละแบบ ฝีเท้าของทั้งคู่ก็เช่นกัน มีดีและด้อยแตกต่างกันไป แต่ในภาพรวมแล้ว ถือว่าน่าพอใจทั้งคู่


สำหรับ “ทริสตอง  โด” สิ่งที่เห็นได้ชัดจากทัวร์นาเม้นท์นี้ คือความสามารถในการทำประตู ทักษะในการทำประตูดี เป็นที่น่าพอใจ

แต่ก็ยังมองเห็นความผิดพลาดในเกมรับอยู่หลายจังหวะ (โดยเฉพาะในนัดแรกๆ) แต่ในนัดต่อๆมา ความผิดพลาดก็แทบไม่มีให้เห็นเลย

ถือได้ว่าเป็นนักเตะที่มีทั้งพัฒนาการและความมุ่งมั่นทุ่มเท เป็นนักเตะที่ควรได้รับโอกาส


“นฤบดินทร์ วีรวัฒโนดม” ก็ไม่น้อยหน้า แม้ว่าจะไม่ได้ยิงประตูสุดสวยแบบทริสตอง โด แต่ก็ทำประตูได้ จากทั้งจากการโหม่งและการยิง

(ขอให้เครดิตว่า เป็นพัฒนาการของนฤบดินทร์ เพราะก่อนหน้านี้ไม่นานมาก นฤบดินทร์ยังถูกติติงในเรื่องของการทำประตูอยู่)

สรุปจากมุมของตนเองว่า แบ็คขวาทั้งสองคน ลงสนามแล้วไม่ทำให้แฟนบอลผิดหวัง ฝีเท้าพอฟัดพอเหวี่ยงกัน ไม่มีใครด้อยไปกว่าใคร


เอ่อ ... ขอกล่าวถึงนฤบดินทร์เพิ่มเติมเล็กน้อย มีหลายคนเคยแสดงความคิดเห็นเอาไว้ว่า นฤบดินทร์หน้าตาเหมือน “หม่ำ”

ตอนแรกก็รู้สึกขำๆ แต่จังหวะที่ยิงประตูอินโดนีเซียได้ มองผ่านจอทีวีแล้วแอบยิ้มคนเดียว “นฤบดินทร์คือหม่ำ เวอร์ชั่นหน้าตาดี” อิอิ

ถึงจะหน้าหม่ำ (และน่าหม่ำ) แต่นฤบดินทร์ก็เป็นนักเตะที่หน้าตาน่ารักที่สุดในทีม (นี่ไม่ใช่การตบหัวแล้วลูบหลัง คิดอย่างที่ชมจริงๆ)






เซ็นเตอร์แบ็ค : ธนบูรณ์ เกษารัตน์ , อดิศร พรหมรักษ์ และอาทิตย์ ดาวสว่าง

สำหรับ “ธนบูรณ์ อดิศร และอาทิตย์” คงไม่ต้องบรรยายยาวๆ ... เครื่องหมายการค้าของพวกเค้าคือ เข้าบอลง่าย แต่ได้ประสิทธิภาพ

ขอคอมเม้นท์สั้นๆว่า ชื่อของทั้ง 3 คน การันตีได้เลยว่า แฟนบอลจะอุ่นใจ ... และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ


“ธนบูรณ์ เกษารัตน์” ชื่อนี้ผลงานขึ้นหิ้ง ทัวร์นาเม้นท์นี้ ได้เห็นธนบูรณ์เตะวืดหนึ่งครั้ง ถือว่าเป็นบุญตา ของแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะหาดูได้ง่ายๆ อิอิ

(เห็นหน้าธนบูรณ์ ก็มักจะนึกถึงภาพใน Instagram ของกวินทร์ “หนาวจนฟันออกปาก” คนแซวนี่ก็เหลือร้าย แฟนบอลอย่างเราจะไปทำอะไรได้

นอกจากขำ 555)


เพิ่มเติมในส่วนของ “อาทิตย์ ดาวสว่าง” นาทีนี้ ถ้าไม่พูดถึงนักเตะคนนี้ คงหลุดกระแส

อาทิตย์ ดาวสว่าง กองหลังสารพัดประโยชน์ของทีมชาติไทย เรียกว่าในแผงหลังแบ็คโฟร์ อาทิตย์น่าจะสามารถเล่นได้ดีทุกตำแหน่ง

อาทิตย์อาจจะถูกกล่าวถึงมากในนัดที่พบอินโดนีเซีย ในจังหวะที่ถูกผู้เล่นของอินโดนีเซียใช้เท้าเหยียบศีรษะ และเจ้าตัวควบคุมอารมณ์ได้ดี

ในความเป็นจริงแล้ว อาทิตย์เป็นผู้เล่นตัวหลักของทัวร์นาเม้นท์นี้ ที่ทำผลงานได้ดีมาตลอดทุกนัด แต่กลับไม่ค่อยได้รับคำชื่นชม

“อาทิตย์ ดาวสว่าง” ไม่รู้ว่าจะเป็นดวงตะวันหรือดวงดาว รู้แค่ว่า ดาวดวงนี้ ส่องสว่างและมีอนาคตที่สดใสกับทีมชาติไทย อย่างแน่นอน


สำหรับ อดิศร พรหมรักษ์ ผลงานในทัวร์นาเม้นท์นี้ ไม่มีอะไรต้องติ

ขอย้อนเวลากลับไปหาอดีตอันขมขื่น "อดิศร พรหมรักษ์" ครั้งหนึ่งเคยถูกมองว่าเล่นนอกเกม (ถ้าจำไม่ผิด เป็นนัดชิงโตโยต้าพรีเมียร์คัพ)

จังหวะนั้น คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้ มันคือการเล่นนอกเกมในสายตาของแฟนบอล

ยกอดีตขึ้นมา ไม่ได้ต้องการที่จะเปรียบเทียบกับ “อาทิตย์ ดาวสว่าง” หรือตำหนิติติงย้อนหลังแต่อย่างใด

ต้องการเพียงจะบอกว่า ในทัวร์นาเม้นท์นี้ อย่างน้อยๆ ก็ไม่มีจังหวะแบบนี้ให้แฟนบอลต้องหงุดหงิดและผิดหวัง

เรื่องมาตรฐานการเล่น ไม่มีข้อสงสัยอยู่แล้วสำหรับอดิศร พรหมรักษ์ แต่เรื่องจังหวะนอกเกม แฟนบอลอาจจะยังเป็นห่วงอยู่

ฝากไว้ว่า ต้องทำให้ได้ ถ้าทำได้ ก็จะเป็นผลดีต่อตนเองและต่อทีม

เป็นแฟนบอล ไม่ใช่ว่าอยากได้อะไร ก็คาดหวังเอาจากนักเตะ เหมือนเราอยากกินขนม ฝากเพื่อนซื้ออย่างเดียวไม่ได้ ต้องฝากตังค์ไปซื้อด้วย

สำหรับอดิศร พรหมรักษ์ ในเคสนี้ก็เช่นกัน ... ไม่ได้ฝากการบ้านไว้อย่างเดียว ฝากกำลังใจไว้ให้ด้วย

ซื้อขนม ถ้าเงินเหลือ คืนตังค์ แต่กำลังใจ ถ้าเหลือ ไม่ต้องคืน ... เก็บเอาไว้ใช้ในยามที่ต้องการ ในโอกาสต่อๆไป