มากคนก็มากมายหลายอักษร
แต่งกาพย์กลอนโคลงฉันท์ดั้นภาษา
นั่นหลากล้วนด้วยรักอักษรา
จึงเขียนมาลงไว้ดังใจจง

ฉันหายตัวไปนานด้วยงานหนัก
ยามได้พักทำตามความใหลหลง
ใช่อวดอ้างที่เขียนเพียรบรรจง
เพื่อดำรงคุณค่าภาษาไทย

เหมือนคนใหม่ในที่เก่าเฝ้าถนอม
รักรอมชอมเหมือนครั้งตั้งห้องใหม่
อาจเกะกะงกเงิ่นเกินกว่าใคร
ขออภัยเถิดหนาอย่าว่ากัน

"เขียนแล่นโลดไม่ต้องโหวตก็ได้เหวย"
แค่ผ่านตากลอนเชยไปเลยนั่น
จะกอดเดือนนับดาวพราวอำพัน
ทักตะวันฝันเฟื่องกระเบื้องฟู

นั่งตาปรอยคอยฝนหล่นหยดหยาด
เฝ้าเขียนวาดโลกงามอร่ามหรู
วางอักษรอ้อนคำที่ดำรู
ใครอ่านดูรักชอบก็ขอบคุณ

เขียนตามจิต ใช่คิดไกล ไปขึ้นแท่น
กระดานแผ่นแนะนำเขาค้ำหนุน
จะเก่าใหม่ใครทักรักเจือจุน
ด้วยละมุนละไมก่อ..นั่นพอแล้ว