พยายามจะระบายความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือ ถึงความประทับใจที่ได้ดูเด็กๆเล่นโปโลน้ำตั้งแต่นัดแรกครับ
จำได้ว่าได้ดูถ่ายทอดสดนัดแรกกับ อินโดฯ ด้วยเป็นคนไม่ได้ติดตามเรื่องโปโลน้ำมาก่อน ก็คิดว่า ทีมเราคงสู้เค้าไม่ได้แต่พอเห็นสกอร์ อ้าว เรานำเค้าอยู่นี่นา เลยลองดูต่อ แล้วก็พบว่า ทีมเราเล่นดีมีกึ๋น(ความสามารถในการเล่นและการเล่นเป็นทีมที่มีแทคติค)
โดยเฉพาะ น้อง ศตกมล (โกล์) เธอเล่นดีมาก ใครว่ายน้ำเป็น ลองลอยตัวแล้วถีบตัวขึ้นจากน้ำ ให้เอวพ้นน้ำดูครับว่ายากแค่ไหน แต่น้องเธอตอนป้องกันประตู เธอลอยตัวขึ้นมาแบบไม่น่าเชื่อ
หลังจากนั้นก็เลยดูสดใน ยูทูป มาทุกนัด คิดในใจว่า เราลุ้นเหรียญทองได้เลยนะ แต่ก็แค่หวังลึกๆ เพราะเทียบฟอร์มกับทีมสิงค์โปร์แล้ว พวกเธอชนะทีมอื่นด้วยประตูที่มากกว่าทีมไทย(ซึ่งพอจะเทียบได้ว่าเกมส์บุกเค้าคงดีกว่า)
เมื่อวาน เป็นกีฬาที่รอดูเลย วอลเล่ย์บอล หญิงยังต้องรอไปก่อน ลุ้นเด็กๆมาก เกมส์ตื่นเต้นเหลือเกิน อยากบอกให้คนที่ไม่ได้ดูทราบนะครับว่า เด็กไทยเราพวกเธอสู้ตายจริงๆ ว่ายน้ำขึ้นลงแบบถวายชีวิต ดูไปน้ำตาแห่งความชื่นชมและภูมิก็เออคลอเบ้าตลอด ทั้งๆที่ดูเกมส์อยู่แต่สมองมันคิดไปเรื่อยๆว่า ก่อนจะถึงวันนี้ เด็กเหล่านี้ทำอะไรมาบ้าง เวลาแห่งความสุขประสาวัยรุ่นที่เด็กคนอื่นๆเค้ามีกันเด็กเหล่านี้ต้องมาซ้อม บางคนอยู่ม.ปลาย ยังเป็นแค่เด็กนักเรียน ยิ่ง น้องศตกมล อายุ 14 ปีเท่านั้น เด็กพวกนี้ยอมเอาเวลาว่างเวลาสนุกสนาน ทิ้งไป ก้าวออกมาเป็นเยาวชนตัวแทนประเทศไทยไปทำหน้าที่เพื่อชาติ มันยิ่งใหญ่จริงๆกับหัวใจวัยใสของพวกเธอ
เกมส์สู้กันแบบถวายหัวบอกเลยว่าถ้าเด็กไทยอ่อนแรงว่ายน้ำช้าลงกว่านี้เมื่อไหร่เราเสร็จเค้าแน่ ผลัดกันยิงประตูกันหลายครั้ง โกล์ แต่ละฝ่ายก็เหนียวเหลือเกิน จนมาถึง 30 วินาทีสุดท้าย เราได้ครองบอล จากกติกาที่มีเวลาให้ฝ่ายละ 30 วินาทีในการบุกไปทำประตู ทำให้คิดว่าเราชนะแน่แล้ว แต่กลายเป็นว่าเหมือนพระเจ้าได้ทดสอบเด็กไทยว่าคู่ควรกับชัยชนะหรือไม่ เราเสียบอลเมื่อเหลือประมาณ 4 วินาทีสุดท้าย สิงค์โปร์ส่งลูกยาวให้ผู้เล่นด้านหน้าเม่นเหมือนจับวาง เธอจับลูกแล้วยิงประตูทันที
วินาทีพิสูจน์แชมป์....ลูกเลียดพุ่งมาบนผิวน้ำทำท่าจะเบียดเสาเข้าประตูทางด้านซ้าย แต่น้อง ศตกมล เธอปฏิเสธไม่ยอมให้ประตูนี้กับสิงค์โปร์ครับ เธอพุ่งมาปัดเอาไว้ได้ และด้วยวัยเพียง 14 ปี เธอพาทีมไทยก้าวสู่ตำแหน่งแชมป์เหรียญทอง เมื่อเวลาหมดน้ำตาผมก็พร่างพรู มันไม่ใช่แค่ชนะเจ้าภาพได้เหรียญทอง แต่เด็กๆพวกเธอเอาชนะใจคนดูอย่างผมไปด้วย....ร้องตะโกนอยู่คนเดียว หัวใจพองโตคับอก ด้วยความดีใจและชื่นชม ที่เด็กๆที่อยู่ในสระน้ำเป็นลูกหลานคนไทย...
โค้ช ที่ไม่ใช่คนไทย แต่เป็นโค้ชด้วยหัวใจของคนไทย เค้ารู้ว่าต้องทำอะไรเพื่อคนไทยเพื่อทีมที่เค้าทุ่มเทให้ ดูจากภาพก็รู้เลยว่าเด็กๆรักเคารพเค้าแค่ไหน....แต่แอบสงสัยว่าเพราะแกเล่นโปโลน้ำในตำแหน่งผู้รักษาประตูหรือเปล่า เลยโค้ชจนน้อง ศตกมล เทพขนาดนี้
สุดท้ายโดยส่วนตัว ผมคิดว่าคนไทยทุกคนควรภูมิใจให้มากๆกับเหรียญทองเหรียญนี้ อยากให้ สื่อต่างๆเสนอข่าวคราวทีมและการแข่งขันโปโลน้ำที่จะมีในอนาคตเพื่อให้คนไทยได้ติดตามสนับสนุนเด็กๆพวกนี้ต่อไป
ขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่ผู้ปกครองของเด็กเหล่านี้ที่สนับสนุแบบสุดตัวให้กับทีมโปโลน้ำหญิงไทย
WOMEN WATER POLO เหรียญทองที่คนไทยต้องภูมิใจ
จำได้ว่าได้ดูถ่ายทอดสดนัดแรกกับ อินโดฯ ด้วยเป็นคนไม่ได้ติดตามเรื่องโปโลน้ำมาก่อน ก็คิดว่า ทีมเราคงสู้เค้าไม่ได้แต่พอเห็นสกอร์ อ้าว เรานำเค้าอยู่นี่นา เลยลองดูต่อ แล้วก็พบว่า ทีมเราเล่นดีมีกึ๋น(ความสามารถในการเล่นและการเล่นเป็นทีมที่มีแทคติค)
โดยเฉพาะ น้อง ศตกมล (โกล์) เธอเล่นดีมาก ใครว่ายน้ำเป็น ลองลอยตัวแล้วถีบตัวขึ้นจากน้ำ ให้เอวพ้นน้ำดูครับว่ายากแค่ไหน แต่น้องเธอตอนป้องกันประตู เธอลอยตัวขึ้นมาแบบไม่น่าเชื่อ
หลังจากนั้นก็เลยดูสดใน ยูทูป มาทุกนัด คิดในใจว่า เราลุ้นเหรียญทองได้เลยนะ แต่ก็แค่หวังลึกๆ เพราะเทียบฟอร์มกับทีมสิงค์โปร์แล้ว พวกเธอชนะทีมอื่นด้วยประตูที่มากกว่าทีมไทย(ซึ่งพอจะเทียบได้ว่าเกมส์บุกเค้าคงดีกว่า)
เมื่อวาน เป็นกีฬาที่รอดูเลย วอลเล่ย์บอล หญิงยังต้องรอไปก่อน ลุ้นเด็กๆมาก เกมส์ตื่นเต้นเหลือเกิน อยากบอกให้คนที่ไม่ได้ดูทราบนะครับว่า เด็กไทยเราพวกเธอสู้ตายจริงๆ ว่ายน้ำขึ้นลงแบบถวายชีวิต ดูไปน้ำตาแห่งความชื่นชมและภูมิก็เออคลอเบ้าตลอด ทั้งๆที่ดูเกมส์อยู่แต่สมองมันคิดไปเรื่อยๆว่า ก่อนจะถึงวันนี้ เด็กเหล่านี้ทำอะไรมาบ้าง เวลาแห่งความสุขประสาวัยรุ่นที่เด็กคนอื่นๆเค้ามีกันเด็กเหล่านี้ต้องมาซ้อม บางคนอยู่ม.ปลาย ยังเป็นแค่เด็กนักเรียน ยิ่ง น้องศตกมล อายุ 14 ปีเท่านั้น เด็กพวกนี้ยอมเอาเวลาว่างเวลาสนุกสนาน ทิ้งไป ก้าวออกมาเป็นเยาวชนตัวแทนประเทศไทยไปทำหน้าที่เพื่อชาติ มันยิ่งใหญ่จริงๆกับหัวใจวัยใสของพวกเธอ
เกมส์สู้กันแบบถวายหัวบอกเลยว่าถ้าเด็กไทยอ่อนแรงว่ายน้ำช้าลงกว่านี้เมื่อไหร่เราเสร็จเค้าแน่ ผลัดกันยิงประตูกันหลายครั้ง โกล์ แต่ละฝ่ายก็เหนียวเหลือเกิน จนมาถึง 30 วินาทีสุดท้าย เราได้ครองบอล จากกติกาที่มีเวลาให้ฝ่ายละ 30 วินาทีในการบุกไปทำประตู ทำให้คิดว่าเราชนะแน่แล้ว แต่กลายเป็นว่าเหมือนพระเจ้าได้ทดสอบเด็กไทยว่าคู่ควรกับชัยชนะหรือไม่ เราเสียบอลเมื่อเหลือประมาณ 4 วินาทีสุดท้าย สิงค์โปร์ส่งลูกยาวให้ผู้เล่นด้านหน้าเม่นเหมือนจับวาง เธอจับลูกแล้วยิงประตูทันที
วินาทีพิสูจน์แชมป์....ลูกเลียดพุ่งมาบนผิวน้ำทำท่าจะเบียดเสาเข้าประตูทางด้านซ้าย แต่น้อง ศตกมล เธอปฏิเสธไม่ยอมให้ประตูนี้กับสิงค์โปร์ครับ เธอพุ่งมาปัดเอาไว้ได้ และด้วยวัยเพียง 14 ปี เธอพาทีมไทยก้าวสู่ตำแหน่งแชมป์เหรียญทอง เมื่อเวลาหมดน้ำตาผมก็พร่างพรู มันไม่ใช่แค่ชนะเจ้าภาพได้เหรียญทอง แต่เด็กๆพวกเธอเอาชนะใจคนดูอย่างผมไปด้วย....ร้องตะโกนอยู่คนเดียว หัวใจพองโตคับอก ด้วยความดีใจและชื่นชม ที่เด็กๆที่อยู่ในสระน้ำเป็นลูกหลานคนไทย...
โค้ช ที่ไม่ใช่คนไทย แต่เป็นโค้ชด้วยหัวใจของคนไทย เค้ารู้ว่าต้องทำอะไรเพื่อคนไทยเพื่อทีมที่เค้าทุ่มเทให้ ดูจากภาพก็รู้เลยว่าเด็กๆรักเคารพเค้าแค่ไหน....แต่แอบสงสัยว่าเพราะแกเล่นโปโลน้ำในตำแหน่งผู้รักษาประตูหรือเปล่า เลยโค้ชจนน้อง ศตกมล เทพขนาดนี้
สุดท้ายโดยส่วนตัว ผมคิดว่าคนไทยทุกคนควรภูมิใจให้มากๆกับเหรียญทองเหรียญนี้ อยากให้ สื่อต่างๆเสนอข่าวคราวทีมและการแข่งขันโปโลน้ำที่จะมีในอนาคตเพื่อให้คนไทยได้ติดตามสนับสนุนเด็กๆพวกนี้ต่อไป
ขอบคุณ คุณพ่อคุณแม่ผู้ปกครองของเด็กเหล่านี้ที่สนับสนุแบบสุดตัวให้กับทีมโปโลน้ำหญิงไทย