เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า...เราได้ทำงานร่วมกันมาระยะเวลาหนึ่งแต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเลย อาจจะเป็นเพราะยังไม่ค่อยสนิท แต่พอเราเริ่มทำงานแบบเต็มตัว ต้องประสานงานกับพี่เค้าตลอด เดือนนึงเจอกันทีหรือสองทีเพราะพี่เค้ามารับจ็อบที่ทำงานเรา แต่เค้ามีงานประจำอยู่แล้ว (และมีครอบครัวแล้วด้วย) ช่วยสิ้นปี 57 เริ่มรู้สึกแปลกๆ (เราเป็นคนชอบคนเทคแคร์) เริ่มอยากเจอพี่เค้าบ่อยๆ อยากส่งไลน์ไปทัก แต่ก็กลัวพี่เค้าจะทะเลาะกันแฟน บ้านเราอยู่ใกล้กัน เวลาที่เราออกไปทำงานกับพี่เค้าเราจะรู้สึกดี หัวใจเต้นแรง วูบๆๆในท้อง หน้าชา มือเย็นไปหมด คอยแต่จะเข้าใกล้พี่เค้า แต่เราก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าจะคิดกับเราแบบไหน แต่พี่เค้าอายุน้อยกว่าพ่อเราแค่ปีเดียว (เรา21พี่เค้า39) บางทีเค้าก็ทำตัวให้เราคิดไปไกลหรือเราอาจจะชอบคิดไปเอง เวลามีคนแซวพี่เค้าก็จะบอกว่า..พ่อเค้ารุ่นเดียวกับผมมม..ทุกครั้ง!!!! แต่นับวันเรายิ่งรักและอยากใกล้ชิดเค้ามาขึ้นทุกวัน ไม่ได้อยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ไม่ได้อยากให้ครอบครัวเค้าแตกแยก อยากอยู่แบบให้เค้ารู้ว่ายังมีเราที่รักเค้าอีกคน

ปล.เรามีแฟนแล้ว และเค้าก็เป็นคนดีมาก ถึงหน้าตาจะไม่ดี แต่บอกได้เลยว่าเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายๆๆอยากได้ เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่ติดเพื่อน ไม่ติดเกมส์ รู้จักออมเงิน เก็บเงินเก่ง ไม่เคยนอกใจ ไม่ออกนอกลู่นอกทาง ฯลฯ

แต่ผิดที่เราเอง เวลามีคนมาดูแล เทคแคร์เรา เราก็มักจะใจอ่อน และฝากใจไปกันเค้าตลอดดใจนึงก็สงสารแฟน แต่อีกใจก็เลิกไม่ได้ค่ะ

ควรจะทำยังไงดีหรือใครมีคำแนะนำดีดี ช่วยบอกหน่อยนะคะ.
ยินดีรับคำติชมทุกอย่าง นี่เป็นกระทู้แรก..ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยค่ะ