...ขอแชร์อีกรอบนะคะ...
เป็นความรักที่ทั้งสุข ทั้งฟิน ทั้งเศร้า ในเวลาเดียวกัน...
และเป็นความอึดอัดมากๆ อีกด้วย...
ไม่คิดว่าจะต้องมาระบายใน pantip แต่ยังไงก็ขอพื้นที่ระบายหน่อยก็แล้วกันค่ะ...
หรือ อาจจะเรียกว่า รักเขาข้างเดียวก็ได้มั้งคะ
เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนเราเรียน ม.ปลาย เราไปแอบชอบ อาจารย์คนนึง ซึ่ง อาจารย์คนนั้นเป็นผู้หญิง
เราก็เริ่มรู้ตัวว่าเราชอบผู้หญิงตั้งแต่ตอนนั้น ด้วยความที่เราชอบ พอเวลาพักเที่ยง หรือมีเวลาว่าง
เราก็จะตามไปหาที่ห้องพักครูบ้าง ไปตามส่องดูที่ห้องที่เค้าสอนบ้าง ก็ฟินไปวันๆ ในวัยนั้น
พอตกเย็น มืดๆ เราก็จะโทรหาอาจารย์เค้าตลอด แทบทุกวัน และจะแอบส่ง SMS ไปหาทุกวัน
เปลี่ยนเบอร์ไปเรื่อยๆ กลัวว่าเค้าจะจับได้ 555
...โทรคุยทุกวัน ก็ไม่มีอะไรนะคะ อาจารย์เค้าก็คุยปกติ อาจารย์เป็นคนวางตัวดี เค้าก็คงเห็นว่าเราเป็นลูกศิษย์คนนึง
ก็เลยคุยด้วยปกติ ไม่มีอะไร ก็คุยทุกวันเป็นปกติ โทรไปหา คำแรกเค้าก็พูดว่า ว่าไง มีอะไร ด้วยความที่เราเขิน เราก็ ไม่มีอะไรค่ะ โทรมาเฉยๆ พอมาคิดในตอนนี้ ตอนนั้น เรานี่งี่เง่าจริงๆเนอะ บางทีพอไม่มีอะไรจะพูด เราก็ชอบพูดว่า ทำไมบ้านอาจารย์เงียบจัง แล้วอาจารย์ก็จะชอบพูดว่า แล้วเธอจะให้อะไรมันดังล่ะ เป็นคำติดปากเค้ามาก นึกแล้วเสียงก็ลอยมาเลย
เวลาผ่านไป ด้วยความที่เค้าก็(คง)ไม่ได้ชอบเรา เราที่ชอบเค้าอยู่ฝ่ายเดียว แล้วเราก็มีแฟนค่ะ แฟนเราก็เป็นผู้หญิงนี่แหละ เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน และแฟนเราเป็นผู้หญิงที่แรง(นิดนึง) และเอาแต่ใจมากๆ เราก็ไม่ค่อยได้ไปหาอาจารย์เหมือนเดิม แต่ตอนเย็นเราก็ยังโทรไปคุยกับอาจารย์บ้าง ก็ไม่ได้หายไป คุยเรื่อยๆมากกว่า (อย่าว่าเราเลวนะ ตอนนั้นเรายังเด็ก 555) ด้วยความที่เรารู้ว่า อาจารย์เค้าไม่คิดอะไร เราก็เลยโทรคุยกับเค้า เพราะคิดว่า คงไม่ผิดต่อแฟนมั้ง เพราะไม่ได้คิดอะไรเกินเลย
อาจารย์เป็นคนที่รักต้นไม้มาก ชอบปลูกต้นไม้ ดอกไม้ เค้าชอบพูดกับเราบ่อยๆว่า ถ้าเธอเหงา จะให้ดอกไม้ไปไว้ให้เลี้ยง
จะได้ไม่เหงา เราก็ดีใจใหญ่ ว่าอาจารย์จะเอาดอกไม้มาให้ ก็คุยกันว่าจะเอามาให้ตอนวันที่เรียนจบ...
ตอนที่เราเรียน.. ปกติเราจะนั่งรถตู้ประจำไปโรงเรียน หลังๆเราก็เลิกนั่งรถตู้ เพื่อที่จะนั่งรถเมล์ไปเอง แล้วก็รอ แค่ได้เห็นรถอาจารย์ขับผ่านที่ป้ายรถเมล์ ตอนนั้น แค่นี้ก็รู้สึกฟินแล้วค่ะ บางวันที่เรามาถึงโรงเรียนก่อน เราก็จะนั่งที่โต๊ะม้าหินที่ประจำ รออาจารย์มา พออาจารย์มาแล้ว จอดรถ เดินมา เราก็จะรีบแจ้นไปหา ไปช่วยถือของบ้าง เดินไปส่งที่ห้องพักครูบ้าง (กลัวอาจารย์หลงมั้ง 555) เป็นอย่างนี้ประจำ ได้ฟินทุกวันค่ะ 555
สงสัยมั้ยคะ ว่าเราเคยบอกชอบอาจารย์ตรงๆหรือเปล่า ขอบอกว่า เคยค่ะ แต่เราเป็นพวกนักเลงคีย์บอร์ดนะคะ ส่ง SMS ไปบอกค่ะว่า “ชอบอาจารย์นะ” แล้วผลเป็นไงอะหรอคะ จะยังไงล่ะ แห้วสิคะ ตามระเบียบ พอเจอหน้า อาจารย์เปลี่ยนไปเลยค่ะ ไม่คุยเหมือนเดิม เราก็ไม่กล้าตื๊อหรอก กลัวว่าเค้าจะเกลียดเราหรือเปล่านะ ก็จ๋อยไปตามระเบียบแหละค่ะ
เวลา ม.ปลายนี่ผ่านไปเร็วจริงๆเลยนะคะ เผลอแป๊บเดียว เราก็เรียนจบ ม.ปลาย พอถึงวันปัจฉิมนิเทศ เราก็ไปหาอาจารย์ ประมาณว่าหาเรื่องไปคุยด้วย ( เพราะหลังจากที่บอกว่าชอบอาจารย์แล้วก็ไม่ค่อยกล้าไปหาอาจารย์เหมือนเดิม เพราอาจารย์ก็เริ่มถอยห่างจากเราด้วย ) พอเจอเค้า เราก็ทวงว่า ไหนล่ะคะ ดอกไม้หนู แล้วคำตอบที่เราได้รับคือ ครูไม่ให้แล้ว ครูขอผิดสัญญา ไม่ให้เธอแล้ว ซึ่งตอนนั้นคือ เงิบค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไม อ.ถึงไม่ให้ ก็ถามเค้าว่า ทำไมอะคะ เค้าบอกว่า ไม่อยากให้เราเข้าใจผิดกับแฟนเรา เราก็ยิ่งงใหญ่เลย อ้าว! แล้วมันเกี่ยวกันยังไง งงหนักมากเลยค่ะตอนนั้น แล้วพอเวลาผ่านไป 2-3 ปี เราถึงเพิ่งจะได้รู้...
หลังจากที่เราเรียนจบ เราก็ยังคบกันแฟนคนเดิม.. ก็ไม่ได้ติดต่อกับอาจารย์เลย เราก็อยู่กับแฟนเรา แล้วมีอยู่วันนึง ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกับแฟน แล้วก็มาพูดถึงอาจารย์ขึ้นมา แล้วแฟนเราก็เล่าให้ฟังว่า เคยโทรไปหาอาจารย์มา โทรไปว่าอาจารย์ว่ามายุ่งกับเราทำไม แล้วก็ว่าอาจารย์ไปเยอะด้วย เราก็แบบ เห้ย! จริงดิ ทำไมทำแบบนั้น เรานี่อึ้งเลย ไม่เคยคิดว่าแฟนเราจะร้ายขนาดนั้น ถึงกับโทรไปต่อว่าอาจารย์ (คิดในใจ นี่มันละครน้ำเน่าป่าววะเนี่ย?) เราก็เก็ทเลย ว่าทำไมตอนนั้นอาจารย์ถึงยืนยันที่จะไม่ให้จริงจังแบบนั้น เลยเลิกสงสัยไปเลย...
ด้วยความที่นึกถึงอาจารย์เราก็บังเอิญจำเมลล์อาจารย์ได้ ก็เลยส่งไปหา ถามประมาณว่า อาจารย์สบายดีหรือเปล่า ประมาณนี้แหละค่ะ อาจารย์ก็ตอบกลับมานะ แต่เราลืมไปแล้วว่าอะไรบ้าง เพราะเมลล์นั้นเราลืมรหัสผ่านไปแล้ว อยากจะย้อนกลับไปอ่านก็ไม่มีแล้ว เศร้าแป๊บ...
เราก็คบกับแฟนมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เรียนจบ แล้วก็เลิกกัน เมื่อตอน 3 ปีที่แล้ว และเราก็โสดมา 3 ปีแล้วค่ะ
หลังจากเลิกกับแฟน เราก็ใช้ชีวิตคนโสดทั่วไป มีกิ๊กบ้าง ว่างๆบ้าง แล้วมีอยู่วันนึง เราเล่นเฟสบุคปกติ เราก็เจอเฟสบุคของอาจารย์
เราก็แอดไป... วันแล้ววันเล่า ก็ไม่มีการรับแอดแฮะ... ก็เลย .. อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ก็ใช้ชีวิตปกติ นึกถึงบ้าง ก็ไม่อะไร
และแล้ววันที่เราไม่คาดคิดก็มาถึงค่ะ นั่นแหละค่ะ เฟสบุคแจ้งเตือน อาจารย์รับแอด เรานี่แบบ...แทบกรี๊ดเลย แต่ก็ไม่อะไรนะ ก็ไปส่องๆเฉยๆ ยังคงไม่กล้าทักเหมือนเดิม.. อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ตามระเบียบ เพราะเคยก่อเรื่องไว้...
เวลาผ่านไป (ไม่กี่วัน) เราก็เห็นอาจารย์ออนไลน์ เราก็เลยรวบรวมความกล้าไปทักค่ะ (ไม่ได้ติดต่อกันหลังจากเรียนจบก็ประมาณ 5-6 ปี)
เรา : ดีจ้า
อาจารย์ : ใคร ?
เรา : .............ไงคะ จำได้มั้ยเอ่ย
อาจารย์ : ไม่ได้คุยกันชาติหนึ่งจะจำได้ไง (น๊านนนน โดนละ)
เรา : ขอโทษค่ะ แล้วสรุปจำได้ยังค่ะ ^^
อาจารย์ : หายไปนานแล้ว จำได้คนขี้อ้อน ขี้เหงา (จำแต่ละอย่าง)
ก็ทักทายกันปกติ เราก็ถามว่า เป็นไงบ้างคะ แต่งงานหรือยัง เค้าก็บอกว่า แต่งไป 5 รอบแล้ว เราเลยถามต่อ ลูกกี่คนแล้ว เค้าบอกว่า อายุเท่านี้ แล้ว พูดเรื่องแต่งงาน ตลก เราก็แบบดีใจมากเลย อาจารย์ยังโสดอยู่เหมือนเดิม แล้วเค้าก็ถามว่า นึกยังไงถึงทักมา เลยบอกว่า จริงๆอยากทักตั้งนานแล้ว
แต่ไม่กล้าเพราะก่อเรื่องไว้เยอะ เค้าก็บอกว่า เค้าลืมหมดแล้ว ทุกคนเป็นลูกศิษย์เสมอ... เราก็ไม่ค่อยเข้าใจ เค้าคงหมายถึงแฟนเก่าเราเคยไปก่อเรื่องไว้ และตอนนี้เค้าให้อภัยแล้ว... และแล้ว ก็ได้กลับมาคุยกันใหม่ โอ๊ย ฟิน....ค่ะ
พอวันนี้รู้เลยว่า ยังชอบอาจารย์เหมือนเดิม จะเปลี่ยนใจดีมั้ย ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็อยากอยากจะคุย ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรากับอาจารย์คือ คุยกันทุกวัน แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มีอะไรก็เล่าให้ฟัง เหนื่อยก็บ่นให้ฟัง เบื่อก็บ่นให้ฟัง ผลัดกัน คอยให้กำลังใจอาจารย์ อาจารย์ชอบพูดเสมอว่า รักเราแบบลูกศิษย์ ไม่ได้คิดอะไร แต่บางที เราก็อดคิดไม่ได้ ว่าอาจารย์จะชอบเราบ้างหรือเปล่า เราไม่รู้ว่า เพราะอาจารย์ไม่ชอบเรา หรือว่าอาจารย์มีเหตุผลอื่นมากกว่านั้น ที่ทำให้อาจารย์ชอบพูดว่า จะไม่ข้ามเส้น บางทีเราก็แค่อยากรู้ว่าเรามีสิทธิ์เป็นห่วง อาจารย์ได้แค่ไหน บางทีที่เราห่วงเค้ามากไป เค้าจะคิดว่าเราเยอะหรือเปล่า ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน เราควรจะทำตัวแบบไหนดี ทุกวันนี้เราก็คุยกับอาจารย์ทุกวัน ฟินนะ แต่บางทีพอเริ่มจะสนิทกันมาก คุยกันตลอด พอมาอีกวันนึง ก็เหมือนว่าอาจารย์จะถอยห่างจากเรา นานๆตอบ อะไรแบบนี้ บางทีเราก็เลยสับสน ว่าตกลงอาจารย์คิดยังไงกับเรากันแน่...
คำถาม...
- ถ้าเป็นกรณีแบบเราเรียกว่ารักต้องห้ามหรือเปล่าคะ ?...
- อยากรู้ว่าอาจารย์รู้สึกดีกับเราบ้างหรือเปล่า ? (ทั้งๆที่รู้ว่าถามเจ้าตัวดีที่สุด แต่กลัวโดนปฏิเสธมากกว่า)
- ครูกับนักเรียนมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยใช่มั้ยคะ ?
- ขอถามอาจารย์ที่ได้เข้ามาอ่านว่า มีเหตุผลอะไรบ้างคะ ที่จะไม่เลือกคบกับลูกศิษย์ ทั้งๆที่รู้สึกดี เพราะ อายุ ฐานะ สังคม มันต่างกันเกินไปหรือว่ายังไงคะ
โอ๊ย... ขอไปเศร้าแป๊บ ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ
ปล. มีคนบอกว่าเป็นนิยาย ถ้าเป็นแค่นิยายก็คงดีสิคะ
เคยเผลอใจไปกับ "รักต้องห้าม" หรือเปล่า ?
เป็นความรักที่ทั้งสุข ทั้งฟิน ทั้งเศร้า ในเวลาเดียวกัน...
และเป็นความอึดอัดมากๆ อีกด้วย...
ไม่คิดว่าจะต้องมาระบายใน pantip แต่ยังไงก็ขอพื้นที่ระบายหน่อยก็แล้วกันค่ะ...
หรือ อาจจะเรียกว่า รักเขาข้างเดียวก็ได้มั้งคะ
เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อตอนเราเรียน ม.ปลาย เราไปแอบชอบ อาจารย์คนนึง ซึ่ง อาจารย์คนนั้นเป็นผู้หญิง
เราก็เริ่มรู้ตัวว่าเราชอบผู้หญิงตั้งแต่ตอนนั้น ด้วยความที่เราชอบ พอเวลาพักเที่ยง หรือมีเวลาว่าง
เราก็จะตามไปหาที่ห้องพักครูบ้าง ไปตามส่องดูที่ห้องที่เค้าสอนบ้าง ก็ฟินไปวันๆ ในวัยนั้น
พอตกเย็น มืดๆ เราก็จะโทรหาอาจารย์เค้าตลอด แทบทุกวัน และจะแอบส่ง SMS ไปหาทุกวัน
เปลี่ยนเบอร์ไปเรื่อยๆ กลัวว่าเค้าจะจับได้ 555
...โทรคุยทุกวัน ก็ไม่มีอะไรนะคะ อาจารย์เค้าก็คุยปกติ อาจารย์เป็นคนวางตัวดี เค้าก็คงเห็นว่าเราเป็นลูกศิษย์คนนึง
ก็เลยคุยด้วยปกติ ไม่มีอะไร ก็คุยทุกวันเป็นปกติ โทรไปหา คำแรกเค้าก็พูดว่า ว่าไง มีอะไร ด้วยความที่เราเขิน เราก็ ไม่มีอะไรค่ะ โทรมาเฉยๆ พอมาคิดในตอนนี้ ตอนนั้น เรานี่งี่เง่าจริงๆเนอะ บางทีพอไม่มีอะไรจะพูด เราก็ชอบพูดว่า ทำไมบ้านอาจารย์เงียบจัง แล้วอาจารย์ก็จะชอบพูดว่า แล้วเธอจะให้อะไรมันดังล่ะ เป็นคำติดปากเค้ามาก นึกแล้วเสียงก็ลอยมาเลย
เวลาผ่านไป ด้วยความที่เค้าก็(คง)ไม่ได้ชอบเรา เราที่ชอบเค้าอยู่ฝ่ายเดียว แล้วเราก็มีแฟนค่ะ แฟนเราก็เป็นผู้หญิงนี่แหละ เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน และแฟนเราเป็นผู้หญิงที่แรง(นิดนึง) และเอาแต่ใจมากๆ เราก็ไม่ค่อยได้ไปหาอาจารย์เหมือนเดิม แต่ตอนเย็นเราก็ยังโทรไปคุยกับอาจารย์บ้าง ก็ไม่ได้หายไป คุยเรื่อยๆมากกว่า (อย่าว่าเราเลวนะ ตอนนั้นเรายังเด็ก 555) ด้วยความที่เรารู้ว่า อาจารย์เค้าไม่คิดอะไร เราก็เลยโทรคุยกับเค้า เพราะคิดว่า คงไม่ผิดต่อแฟนมั้ง เพราะไม่ได้คิดอะไรเกินเลย
อาจารย์เป็นคนที่รักต้นไม้มาก ชอบปลูกต้นไม้ ดอกไม้ เค้าชอบพูดกับเราบ่อยๆว่า ถ้าเธอเหงา จะให้ดอกไม้ไปไว้ให้เลี้ยง
จะได้ไม่เหงา เราก็ดีใจใหญ่ ว่าอาจารย์จะเอาดอกไม้มาให้ ก็คุยกันว่าจะเอามาให้ตอนวันที่เรียนจบ...
ตอนที่เราเรียน.. ปกติเราจะนั่งรถตู้ประจำไปโรงเรียน หลังๆเราก็เลิกนั่งรถตู้ เพื่อที่จะนั่งรถเมล์ไปเอง แล้วก็รอ แค่ได้เห็นรถอาจารย์ขับผ่านที่ป้ายรถเมล์ ตอนนั้น แค่นี้ก็รู้สึกฟินแล้วค่ะ บางวันที่เรามาถึงโรงเรียนก่อน เราก็จะนั่งที่โต๊ะม้าหินที่ประจำ รออาจารย์มา พออาจารย์มาแล้ว จอดรถ เดินมา เราก็จะรีบแจ้นไปหา ไปช่วยถือของบ้าง เดินไปส่งที่ห้องพักครูบ้าง (กลัวอาจารย์หลงมั้ง 555) เป็นอย่างนี้ประจำ ได้ฟินทุกวันค่ะ 555
สงสัยมั้ยคะ ว่าเราเคยบอกชอบอาจารย์ตรงๆหรือเปล่า ขอบอกว่า เคยค่ะ แต่เราเป็นพวกนักเลงคีย์บอร์ดนะคะ ส่ง SMS ไปบอกค่ะว่า “ชอบอาจารย์นะ” แล้วผลเป็นไงอะหรอคะ จะยังไงล่ะ แห้วสิคะ ตามระเบียบ พอเจอหน้า อาจารย์เปลี่ยนไปเลยค่ะ ไม่คุยเหมือนเดิม เราก็ไม่กล้าตื๊อหรอก กลัวว่าเค้าจะเกลียดเราหรือเปล่านะ ก็จ๋อยไปตามระเบียบแหละค่ะ
เวลา ม.ปลายนี่ผ่านไปเร็วจริงๆเลยนะคะ เผลอแป๊บเดียว เราก็เรียนจบ ม.ปลาย พอถึงวันปัจฉิมนิเทศ เราก็ไปหาอาจารย์ ประมาณว่าหาเรื่องไปคุยด้วย ( เพราะหลังจากที่บอกว่าชอบอาจารย์แล้วก็ไม่ค่อยกล้าไปหาอาจารย์เหมือนเดิม เพราอาจารย์ก็เริ่มถอยห่างจากเราด้วย ) พอเจอเค้า เราก็ทวงว่า ไหนล่ะคะ ดอกไม้หนู แล้วคำตอบที่เราได้รับคือ ครูไม่ให้แล้ว ครูขอผิดสัญญา ไม่ให้เธอแล้ว ซึ่งตอนนั้นคือ เงิบค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไม อ.ถึงไม่ให้ ก็ถามเค้าว่า ทำไมอะคะ เค้าบอกว่า ไม่อยากให้เราเข้าใจผิดกับแฟนเรา เราก็ยิ่งงใหญ่เลย อ้าว! แล้วมันเกี่ยวกันยังไง งงหนักมากเลยค่ะตอนนั้น แล้วพอเวลาผ่านไป 2-3 ปี เราถึงเพิ่งจะได้รู้...
หลังจากที่เราเรียนจบ เราก็ยังคบกันแฟนคนเดิม.. ก็ไม่ได้ติดต่อกับอาจารย์เลย เราก็อยู่กับแฟนเรา แล้วมีอยู่วันนึง ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกับแฟน แล้วก็มาพูดถึงอาจารย์ขึ้นมา แล้วแฟนเราก็เล่าให้ฟังว่า เคยโทรไปหาอาจารย์มา โทรไปว่าอาจารย์ว่ามายุ่งกับเราทำไม แล้วก็ว่าอาจารย์ไปเยอะด้วย เราก็แบบ เห้ย! จริงดิ ทำไมทำแบบนั้น เรานี่อึ้งเลย ไม่เคยคิดว่าแฟนเราจะร้ายขนาดนั้น ถึงกับโทรไปต่อว่าอาจารย์ (คิดในใจ นี่มันละครน้ำเน่าป่าววะเนี่ย?) เราก็เก็ทเลย ว่าทำไมตอนนั้นอาจารย์ถึงยืนยันที่จะไม่ให้จริงจังแบบนั้น เลยเลิกสงสัยไปเลย...
ด้วยความที่นึกถึงอาจารย์เราก็บังเอิญจำเมลล์อาจารย์ได้ ก็เลยส่งไปหา ถามประมาณว่า อาจารย์สบายดีหรือเปล่า ประมาณนี้แหละค่ะ อาจารย์ก็ตอบกลับมานะ แต่เราลืมไปแล้วว่าอะไรบ้าง เพราะเมลล์นั้นเราลืมรหัสผ่านไปแล้ว อยากจะย้อนกลับไปอ่านก็ไม่มีแล้ว เศร้าแป๊บ...
เราก็คบกับแฟนมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เรียนจบ แล้วก็เลิกกัน เมื่อตอน 3 ปีที่แล้ว และเราก็โสดมา 3 ปีแล้วค่ะ
หลังจากเลิกกับแฟน เราก็ใช้ชีวิตคนโสดทั่วไป มีกิ๊กบ้าง ว่างๆบ้าง แล้วมีอยู่วันนึง เราเล่นเฟสบุคปกติ เราก็เจอเฟสบุคของอาจารย์
เราก็แอดไป... วันแล้ววันเล่า ก็ไม่มีการรับแอดแฮะ... ก็เลย .. อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ก็ใช้ชีวิตปกติ นึกถึงบ้าง ก็ไม่อะไร
และแล้ววันที่เราไม่คาดคิดก็มาถึงค่ะ นั่นแหละค่ะ เฟสบุคแจ้งเตือน อาจารย์รับแอด เรานี่แบบ...แทบกรี๊ดเลย แต่ก็ไม่อะไรนะ ก็ไปส่องๆเฉยๆ ยังคงไม่กล้าทักเหมือนเดิม.. อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ตามระเบียบ เพราะเคยก่อเรื่องไว้...
เวลาผ่านไป (ไม่กี่วัน) เราก็เห็นอาจารย์ออนไลน์ เราก็เลยรวบรวมความกล้าไปทักค่ะ (ไม่ได้ติดต่อกันหลังจากเรียนจบก็ประมาณ 5-6 ปี)
เรา : ดีจ้า
อาจารย์ : ใคร ?
เรา : .............ไงคะ จำได้มั้ยเอ่ย
อาจารย์ : ไม่ได้คุยกันชาติหนึ่งจะจำได้ไง (น๊านนนน โดนละ)
เรา : ขอโทษค่ะ แล้วสรุปจำได้ยังค่ะ ^^
อาจารย์ : หายไปนานแล้ว จำได้คนขี้อ้อน ขี้เหงา (จำแต่ละอย่าง)
ก็ทักทายกันปกติ เราก็ถามว่า เป็นไงบ้างคะ แต่งงานหรือยัง เค้าก็บอกว่า แต่งไป 5 รอบแล้ว เราเลยถามต่อ ลูกกี่คนแล้ว เค้าบอกว่า อายุเท่านี้ แล้ว พูดเรื่องแต่งงาน ตลก เราก็แบบดีใจมากเลย อาจารย์ยังโสดอยู่เหมือนเดิม แล้วเค้าก็ถามว่า นึกยังไงถึงทักมา เลยบอกว่า จริงๆอยากทักตั้งนานแล้ว
แต่ไม่กล้าเพราะก่อเรื่องไว้เยอะ เค้าก็บอกว่า เค้าลืมหมดแล้ว ทุกคนเป็นลูกศิษย์เสมอ... เราก็ไม่ค่อยเข้าใจ เค้าคงหมายถึงแฟนเก่าเราเคยไปก่อเรื่องไว้ และตอนนี้เค้าให้อภัยแล้ว... และแล้ว ก็ได้กลับมาคุยกันใหม่ โอ๊ย ฟิน....ค่ะ
พอวันนี้รู้เลยว่า ยังชอบอาจารย์เหมือนเดิม จะเปลี่ยนใจดีมั้ย ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็อยากอยากจะคุย ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเรากับอาจารย์คือ คุยกันทุกวัน แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มีอะไรก็เล่าให้ฟัง เหนื่อยก็บ่นให้ฟัง เบื่อก็บ่นให้ฟัง ผลัดกัน คอยให้กำลังใจอาจารย์ อาจารย์ชอบพูดเสมอว่า รักเราแบบลูกศิษย์ ไม่ได้คิดอะไร แต่บางที เราก็อดคิดไม่ได้ ว่าอาจารย์จะชอบเราบ้างหรือเปล่า เราไม่รู้ว่า เพราะอาจารย์ไม่ชอบเรา หรือว่าอาจารย์มีเหตุผลอื่นมากกว่านั้น ที่ทำให้อาจารย์ชอบพูดว่า จะไม่ข้ามเส้น บางทีเราก็แค่อยากรู้ว่าเรามีสิทธิ์เป็นห่วง อาจารย์ได้แค่ไหน บางทีที่เราห่วงเค้ามากไป เค้าจะคิดว่าเราเยอะหรือเปล่า ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน เราควรจะทำตัวแบบไหนดี ทุกวันนี้เราก็คุยกับอาจารย์ทุกวัน ฟินนะ แต่บางทีพอเริ่มจะสนิทกันมาก คุยกันตลอด พอมาอีกวันนึง ก็เหมือนว่าอาจารย์จะถอยห่างจากเรา นานๆตอบ อะไรแบบนี้ บางทีเราก็เลยสับสน ว่าตกลงอาจารย์คิดยังไงกับเรากันแน่...
คำถาม...
- ถ้าเป็นกรณีแบบเราเรียกว่ารักต้องห้ามหรือเปล่าคะ ?...
- อยากรู้ว่าอาจารย์รู้สึกดีกับเราบ้างหรือเปล่า ? (ทั้งๆที่รู้ว่าถามเจ้าตัวดีที่สุด แต่กลัวโดนปฏิเสธมากกว่า)
- ครูกับนักเรียนมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยใช่มั้ยคะ ?
- ขอถามอาจารย์ที่ได้เข้ามาอ่านว่า มีเหตุผลอะไรบ้างคะ ที่จะไม่เลือกคบกับลูกศิษย์ ทั้งๆที่รู้สึกดี เพราะ อายุ ฐานะ สังคม มันต่างกันเกินไปหรือว่ายังไงคะ
โอ๊ย... ขอไปเศร้าแป๊บ ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ
ปล. มีคนบอกว่าเป็นนิยาย ถ้าเป็นแค่นิยายก็คงดีสิคะ