สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยน่ะอาจจะมีคำหยาบขอโทษด้วยน๊าา เข้าเรื่องกันดีกว่าพอดีว่าเราเองก็ได้อ่านได้ฟังเรื่องเล่าประสบการณ์ผีๆจากคนอื่นมาก็เยอะแล้วรู้สึกคันไม้คันมืออยากจะเอาประสบการณ์ของพ่อเราเองมาแชร์บ้าง เรื่องก็มีอยู่ว่า เมื่อสมัยพ่อเราอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดสมัยนั้นพ่อเราก็อายุประมาน18-19กว่าๆแหมช่วงวัยรุ่นเลยจะบอกว่าในสมัยก่อนแถวบ้านที่พ่อเราอยู่ก็ยังไม่เจริญเพราะไม่ใช่ในกรุงทางยังเป็นลูกลังป่าก็เต็มไปหมดบ้านก็อยู่หน้าเขาสมัยนั้นพ่อบอกว่ายังใช้ เกวียนไม่ก็เดินเท้าไฟฟ้าก็ยังเข้าไม่ถึงกว่าจะเจอบ้านแต่ล่ะหลังกิโลกว่าจะมีบ้านหลังหนึ่งในสมัยนั้นถ้าอยากจะไปเที่ยวไหนสักทีก็ต้องทำงานถ้างหญ้าเป็นไร่ๆตักน้ำใส่โอ่งให้แต่ล่ะบ้านไปรับจ้างกวาดถูบ้างล่ะ ว่าจะได้เงินแต่ล่ะบาท บางทีได้แค่50สต.ก็ต้องเก็บเอาไว้จะไม่มีการมาขอตังพ่อแม่แบบสมัยนี่พอตกเย็นก็ต้องไปเก็บควายจากกลางทุ่งมาไว้ที่บ้านเพราะสมัยก่อนจะมืดไวมากแค่ห้าโมงเย็นฟ้าก็มืดแล้วหกโมงเย็นนี่คือมืดเลย วันนั้นก็พ่อทำทุกอย่างที่พูดมาเสร็จเก็บควายเรียบร้อยเตรียมตัวออกเที่ยวตั้งนัดเพื่อนไว้เลยว่าเจอกันตรงนี้ที่นี่เวลานี้ไปพร้อมกัน วันนั้นพ่อเล่าว่านัดเพื่อนเรียบร้อยอาบน้ำกินข้าวแต่งตัวเตรียมไปบ้านเหนือส่วนบ้านพ่อเราจะอยู่บ้านใต้เด็กสมัยนี่ไม่รู้จะรู้จักไหมต่อๆ วันนั้นบ้านเหนือมีงานพ่อเราจะมีเพื่อนสนิทมากๆคนหนึ่งเราสมมุติว่าชื่ออาสม อาสมแก่เป็นคนตลกเฮฮาพ่อเราก็เป็นคนตลกเฮฮาเหมือนกันพ่อก็ออกจากบ้านตั้งแต่สองทุ่มน่าจะได้เจออาสม
อาสม:ป่ะเด่วเดินไปด้วยกันวันนี้กูกินมาแล้วด้วยพอกริ่มๆว่ะฮ่าๆ
พ่อ:เออป่ะ
เดินกันไปเรื่อยๆจนถึงบ้านเหนือที่มีงานพ่อเรากับอาสมก็สวัสดีพวกๆผู้ใหญ่ที่นั่งดื่มกันแล้วก็มีวงไพ่คุยกันสนุกสนานเฮฮาตามประสาวงเหล้าพอพ่อกับอาสมเดินเข้ามาเสร็จมี
ปู่ที่อยู่ในวงบอก:อ้าวเห้ยมากันแล้วไงอ้าวมาๆมานั่งด้วยกันนิ เพื่อนที่ยืนอยู่ข้างนอกน่ะไม่ชวนเข้ามานั่งว่ะมานั่งทำห่าอะไรกันแค่สองคนไปๆไปพาเพื่อนมา
พ่อกับอาสมมองหน้ากันใครว่ะกับกูก็มาแค่สองคน
พ่อ:ปู่ผมมากันแค่สองคนกับไอ่สมเนี้ยจะมีใครที่ไหนล่ะปู่มองผิดป้าวมั่วแล้ว
ปู่:ผิดห่าอะไรนั้นๆเค้าน้อยใจแล้วมั้งน่ะเดินหันหลังกลับไปแล้วน่ะ
พ่อ:ปู่ช่างเถอะอ้าวกินๆคิดมากน่ะมีที่ไหนมองผิดแล้ว
กินกันไปสนุกเฮฮาเวลาก็ร่วงเลยไปเที่ยงคืนเกือบๆตีหนึ่งพ่อก็ขอตัวกลับก่อน
อาสม:กูยังไม่กลับเด่วกูนอนนี้ล่ะเช้าค่อยกลับฮ่าๆจะกลับก็กลับก่อนเลยดวงกำลังขึ้น
พ่อ:เออๆงั้นกูกับก่อนแล้วกันแน่ใจน่ะไม่กลับพร้อมกูอ่ะ
อาสม:เออกลับก่อนเลยเดินดีๆล่ะ
พ่อ:เออไปล่ะ
พ่อก็เดินกลับบ้านมาเพราะว่าเกรงใจเขาไม่อยากอยู่ต่อกลับมาล่ะดีแล้วเด่วย่ากับปู่ตื่นมารู้ว่ายังไม่กลับโดนด่าแน่พ่อเราก็เดินมาสักพัก ก็คิดว่าอาสมแกล้งเดินมาด้วย เพราะมีเสียงรองเท้าเดินตามมา
พ่อ:กูว่าแล้วไอ่สมต้องเดินมาส่งกูโธ่วเพื่อนพ่อก็คุยมาตลอดทางแต่ไม่มีเสียงตอบอะไรทั้งนั้นเสียงที่ได้ยินมีแต่รองเท้าที่เดินตามมาห่างไม่ใกล้ไม่ไกลมากจนเกินไปพอเจอหลุม ไอ่สมหลบน่ะเว้ยตรงนี้มีหลุมเดินสะดุดมากูจะขำให้เสียงรองเท้าหลบตามที่พ่อบอกเดินคุยกันมาเรื่อยสักพักก็เกือบจะถึงหน้าบ้านล่ะในวันนั้นฝนตกถนนลูกลังก็แฉะไปหมดใครที่เคยเดินถนนใส่รองเท้าช้างดาวก็จะรู้ว่ามันจะมีเสียง พ่อ:เห้ยจะถึงบ้านกูอยู่ล่ะไม่พูดกับกูบ้างเลยไงห่าให้กูพูดบ้าอยู่คนเดียว เสียงรองเท้าก็เดินตามไม่มีเสียงตอบ พ่อลองหยุด เสียงรองเท้าก็เดินสองสามก้าวแล้วก็หยุดตามพ่อหยุดเดินพอพ่อเดินก็เดินตามต่อเออนิตรงนี้มีคคันดินข้างล่างมันแฉะเกินเดินไม่ได้เดินตามกูมาข้างบนนิเสียงรองเท้าดีดโครนก็เดินตามมาพอพ่อบอก:ถึงบ้านกูล่ะส่งกูแค่นี้ล่ะว่ะหรือว่าจะนอนบ้านกูไหมล่ะคืนนี้พ่อก็เห็นว่าไม่ตอบก็เดินกำลังจะเลี้ยวถนนทางเข้าพ่อสะดุดพ่อดัดมองใต้หว่างขาสิ่งที่พ่อเห็นนั้นสิ่งที่พ่อเดินคุยมาด้วยตลอดทาง มัน เป็น ขาซีดๆขาวๆมีแต่เข่าไม่มีตัวใส่รองเท้าข้างเดียวพ่อเลยลุกแล้ววิ่งเข้าบ้านเช้ามาเลยเล่าให้อาสมฟังอาสมบอกว่าที่กูให้กลับก่อนเพราะอย่างนี้ล่ะเดินกลับไปกูเห็นแต่ขาเหมือนกันเห็นกันทั้งวงเหล้าวงแตกจับไข้กันหมดเลยพอหลายๆวันหรือวันไหนที่พอกลับบ้านดึกๆขาคู่นี้จะมาส่งพอถึงบ้านปลอดภัยทุกๆวันไม่มีอัตรายอะไรเลย เด่วเราจะมาเล่าให้น่ะ กทหน้าเราจะมาเล่าเรื่องของเราเองบ้างรับลองขนลุกกว่าเรื่องของพ่อเราแน่นอน