ณ ม.แห่งหนึ่งในภาคเหนือ

ที่หมายถึงก็คือ รุ่นพี่คนหนึ่ง(ผู้หญิง) คุยกันมาเป็นปี

ช่วงที่คุยกันแรกๆ พี่เขาเองก็มีแฟนอยู่แล้ว พอรู้ว่ามีแฟนก็กะว่าจะไม่ยุ่งอีก
แต่เขาดันทักมาก่อนแล้วหลังจากวันนั้นก็คุยกันมาตลอดเลย..

ช่วงแรกๆที่คุยกัน เขากับแฟนก็ดูจะห่างๆกัน แต่แฟนพี่เขาไม่รู้หรอกว่าแฟนเขาคุยกับเรา
คุยกันได้สักพักใหญ่ เขาก็เลิกกัน ด้วยเหตุผลที่ไม่ได้เกี่ยวกับมือที่สามนะ
บอกกับเราว่า พึ่งเลิกกัน ไม่อยากคบใคร (ก็เข้าใจนะ)

พี่เขาบอกกับเราว่า รักเรานะ แล้วท่าทางพี่เขาก็หวงและหึงเราเอามากๆ
ประมานว่า ห้ามคุยกับใครอื่น ใครทักมานี่จะเครียดมากๆ ประชดสุดๆ
แล้วก็บอกถ้าคุยกับคนอื่นก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก

เราเป็นคนที่ไม่มีสถานะสำหรับพี่เขา ไม่ใช่แฟน (แต่โคตรหึงกู คือระ??)

ผ่านมาหลายเดือนที่ร้ากกกกกกรักพี่เขามากๆ ยอมทู้กกกกอย่าง กันทุกคนที่เข้ามาในชีวิต

แต่พักหลังเริ่มทำตัวแปลกๆละ จากที่คุยกันทุกวัน จี้ทุกเวลา ไปไหนกับใครคือรู้
พักหลังไม่ถาม เลยสงสัย ว่าคงมีคนคุยคนอื่นแน่ๆ

พอสงสัย พอถาม ก็โวยวายเว้ยยย บอกไม่เชื่อใจอะไรอย่างงั้นอะ แล้วก็ประโยคแบบครัช..
"ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องคุย" เลิกคุย คือกูเจ็บคนเดียวป่ะ? ก็เลยยอม ขอโทษๆๆไป

มีวันนึงจับได้เต็มตาๆ พี่เขาเลยเถียงไม่ออก เราก็เลยบอกว่า..

"ไม่อยากให้หายไป..
เราจะเข้าใจว่าเราไม่มีสิทธิ์หึง แล้วเราจะไม่หึงไม่หวงไม่ถามอะไรวุ่นวายอีก"
พี่เขาบอกว่า "ไม่อยากเสียไป"

อื้มมมมมม เท่านั้นแหละ ความรู้สึกใจอ่อนมันมา รู้สึกตัวเองสำคัญขึ้นมา
ใจอ่อนบอกไปอีก ว่า "จะคุยกับใครก็คุย ไม่หึงไม่หวงแล้ว เข้าใจ" (แหมมมมมม เจ็บ ๆเลยครัช)

ทุกวันนี้ ไม่มีสถานะ แต่ก็ยังหึงและหวงกูมาก คือ ก็คงหึงและหวงไอ่คนนั้นเช่นกัน
(สงสัยจริง ไม่เหนื่อยหรือไง ต้องมาคอยหึงคอยหวงใครๆพร้อมกัน)


*****************สรุป*************

เราไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาเลย แต่สำหรับเขา เราให้สิทธิ์เขาหึงหวงโกรธงอลน้อยใจดุด่าว่าอะไรที่เราทำไม่ดีได้หมด
เราไม่มีสิทธิ์คุยกับใคร ทั้งๆที่เขาเอง คุยกับคนนู้นคนนี้ได้หมด และเราห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามถาม เพราะ รำคาญ!!! "รับไม่ได้ก็ไปซะ"
เราไม่อยากไปไหน อยากมีเขาอยู่ในใจ อยากกอดเขาแน่นๆเวลาเขาเศร้าเสียใจ อยากเป็นคนที่รู้เรื่องเขาคนแรก เพราะฉะนั้น ฉันจึง..ยอม

***********คำถาม? เพื่อขอคำแนะนำจากความคิดที่แตกต่างของแต่ละคน***********

มันจะดีแล้วหรอที่ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ???