สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป เรามาเริ่มเรื่องของฉันกันเลยน่ะค่ะ

ฉันรู้จักคนคนนี้ตอนฉันอยู่มอหก เขาเป็นเพื่อนของแฟนของฉันค่ะ เรารู้จักกันผ่านบีบี เพราะแฟนของฉันเราบีบีฉันไปใช้  ครั้งแรกที่ฉันรู้จักนาย (นามสมมติ) เราเป็นคนที่เฟรนลี่มากค่ะ เราคุยกันถูกคอ แต่คุยกันแบบเพื่อนน่ะค่ะ จนยุคบีบีหมดไป ตอนนั้นฉันไปเจอเฟสของนายค่ะ ฉันเห็นว่ารู้จักกันเลยแอดไปก่อน ปรากฏว่านายจำฉันได้ค่ะ เราเลยติดต่อกันมาตลอด

มีช่วงนึงค่ะ ฉันทะเลาะกับแฟน ถึงขั้นเลิกลากันไป ฉันได้มีโอกาศคุยไลน์กับนายค่ะ เราโทรไลน์คุยกัน ตอนนั้นฉันคิดว่านายจีบฉันค่ะ เลยบอกเขาไปว่า "อย่าบอกเรื่องที่เรารู้จักกันกับแฟนเก่าเราน่ะ" นายตอบฉันกลับมาว่า "ทำไมอะ เราไม่ได้คุยแบบกิ๊กกันสักหน่อย" นั้นมันเหมือนเบรกความรู้สึกของฉันไปเลยค้ะ ตั้งแต่นั้นมา ฉันเลยเข้าใจตลอดว่า เราเป็นแค่เพื่อนกันน่ะ

จนมาตอนฉันเรียนปีสอง นายไม่ได้อยู่กรุงเทพนะค่ะ เขาเข้ากรุงเทพ เขาก็นัดให้ฉันไปเจอ แต่ตอนนั้นฉันไม่ว่างค่ะ เราเลยไม่ได้เจอกัน  ปกติเวลาคุยกัน นายจะทักหาฉันเสมอนะค่ะ เขาจะทักมาประมานเดือนละครั้งสองครั้ง ซึ่งนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกเฉยๆ เพราะเข้าใจว่าเราเพื่อนกัน  แต่บ่อยครั้งนะค่ะที่เขามักจะแทงโก้มาคุยกับฉัน ซึ่งตอนนั้นฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจฉันและคุยสนุกมาก ตอนปีสองฉันเลิกกับแฟนที่เป็นเพื่อนนายอะค่ะ ฉันเจ็บมาก เลยไม่คิดจะหาใครใหม่ แล้วก็เลยกลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูงนิดๆ ขี้รำคาญหน่อยๆ แล้วก็มักจะมองโลกในแง่ร้ายเสมอ แถมยังเลือกมากด้วย ฉันมีคนมาจีบบ้างน่ะค่ะ แต่ก็ไม่เอาสักคน ทั้งๆที่บางคนก็ไม่ได้แย่อะไร

มีอยู่วันนึงค่ะ ฉันมีโอกาสเข้าไปดูเฟสของนาย ฉันเห็นเขาเปิดตัวเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนึงค่ะ ปกตินายจะไม่เปิดตัวนะค่ะ ฉันเลยรู้และว่านายเขามีแฟน แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาทักฉันน้อยลงนะค่ะ เขายังคงทักมาตลอด คุยเล่นกับฉันตลอด หยอกล้อบ้างตามที่เราเคยคุยกันมา ตอนนั้นฉันรู้สึกดีน่ะค่ะ เพราะนายไม่ค่อยเหมือนคนอื่นๆ อย่างเช่นถ้าอ่านไม่ตอบ คนอื่นคงโวยไปแล้ว แต่นี้นายไม่เคยโวยใส่ฉัน ตอนแรกฉันคิดว่าเขาจะคิดว่าฉันไม่อยากคุยค่ะ แต่เขาก็ทักมาปกติ ถ้าเป็นคนอื่น คงหายไปตั้งแต่ฉันอ่านไม่ตอบครั้งแรกแล้วละมั้ง

จนตอนปีสาม นายเริ่มทักฉันบ่อยขึ้นค่ะ ประโยคที่คุยกันก็เริ่มเปลี่ยนไปในทางที่เหมือนจะจีบๆกัน ฉันเลยคิดว่าเขาอาจเลิกกับแฟนแล้ว แต่พอเข้าไปดูในเฟส มันก็ไม่ใช่ เขายังไม่เลิกกัน นั้นทำให้ฉันเริ่มคิดอยากจะถอยห่างค่ะ เพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกดีกับเขาแปลกๆ ฉันพยายามไม่อ่านไลน์ค่ะ ไม่ก็ดองไลน์เขาไว้สองสามวัน บางทีก็อ่านไม่ตอบไปเลย แต่เขาก็ทักมาเหมือนเดิม คุยเหมือนเดิม ไม่มีท่าทีไม่พอใจหรืออะไร ทุกครั้งที่ฉันบอกว่าไม่ว่าง เขาก็จะเข้าใจอะไรง่ายๆเสมอ ฉันชอบคนแบบนี้ค่ะ คนทีไม่ก้าวก่ายชีวิต นั้นอาจทำให้ฉันเริ่มรู้สึกกับเขามากขึ้นละมั้ง

มาตอนปีสามเทอมสองค่ะ นายมีเหตุให้เขาต้องย้ายเข้ากรุงเทพค่ะ หลังจากเขาเข้ากรุงเทพ จากที่เคยทักฉันเดือนละครั้งสองครั้งกลายเป็นว่าทักฉันอาทิตย์สามสี่วัน มันบ่อยขึ้นค่ะ ฉันอดไม่ได้จริงๆที่จะไม่ตอบเข้า หรือพูดคุยกลับไป ตอนนี้ความรู้สึกของฉันมันมากขึ้นจริงๆค่ะ

แล้ววันนึง นายก็นัดเจอฉันค่ะ ตอนนั้นฉันอยากจะไปมากๆ อยากจะไปเจอ ไปเที่ยวตามที่เขาชวน แต่พอคิดว่าเขามีแฟนแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าจะไปเจอในสถานะอะไร ฉันเลยถามเขาไปค่ะว่าทำไมอยากเจอขนาดนี้ เขาตอบว่า "เราคุยกันมานานละน่ะ ไม่ได้เจอสักที เจอกันก็แค่ในแทงโก้ มันไม่เหมือนเจอตัวจริงหรอก" นั้นคือคำพูดของเขาค่ะ หลายๆครั้งฉันมักจะถามว่าทำไมโทคุยธรรมดาไม่ได้ ทำไมต้องเห็นหน้า เขาก็มักจะตอบว่า อยากเห็นหน้า หรือไม่ก็ คิดถึงอะไรพวกนี้

ช่วงฉันสอบหรือทำอะไร เขาก็มักจะให้กำลังใจเสมอๆ แปลกนะค่ะ ทั้งๆที่บางคำพูดมันเป็นคำที่ฉันได้ยินจากผู้ชายที่เข้ามาจึบอยู่บ่อยๆ แต่คำพูดของนาย ทำให้ฉันอมยิ้ม แล้วใจเต้นแรงเสมอๆ ฉันเริ่มรู้สึกอยากเริ่มใหม่ค่ะ หลังจากที่โสดมานาน เพราะความรักครั้งที่แล้วมันแย่  นายเป็นคนแรกที่ฉันอยากจะเริ่มใหม่อีกครั้งค่ะ  แต่มันติดค่ะ ติดที่เขามีแฟนแล้ว แล้วฉันก็กลัวด้วยว่า บางทีเขาอาจจะไม่คิดแบบที่ฉันคิดกับเขา  

คุณที่อ่านคิดว่าไงค่ะ สำหรับฉันตอนนี้มันสับสนไปหมด แต่ถามว่าตอนนี้มันมีความสุขไหม ฉันมีความสุขนะค่ะ แค่บางครั้งมันก็ปนเศร้ามาบ้าง

ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ  ยาวไปหน่อย...