เราอยู่กับที่บ้านตลอด เรียนใกล้บ้าน และมหาลัยในจังหวัด ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหน หรือไปต่างจังหวัดแบบเพื่อนคนอื่นๆเลย
คือเราเห็นเพื่อนคนอื่น ไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปเที่ยวทะเลกัน เราก็อิจฉา ทำไมที่บ้านเราถึงไม่ปล่อยให้ไปไหนแบบเพื่อนคนอื่นบ้าง
คือตอนนี้เราทำงานมีเงินเดือนแล้ว และที่ทำงานก็ใกล้บ้านมากกก เราเข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงกลัวจะเป็นอะไร
แต่เราก็ไม่ได้ถูกเลี้ยงเป็นลูกคุณหนู ดูแลตัวเองได้ และเพราะเราเป็นผู้หญิง เลยทำอะไรก็ดูจะยากไปหมด
เราเคยคุยกับพ่อตรงๆ และถามพ่อว่า ทำไมถึงไม่ปล่อยให้ไปไหนบ้าง คนอื่นเค้าไปกันได้ไม่เห็นจะโดนว่าอะไรเลย
พ่อเราตอบมาว่า "แล้วทำไมไม่ไปดูคนที่เค้าไม่ไปบ้าง"  เราก็เลยอึ้งไปเลย ทำไมถึงปิดกั้นขนาดนี้
แต่เราเคยขอไปตรงๆ ว่าจะไปเชียงใหม่กะแฟน ไปบ้านแฟน และที่บ้านเราเคยเจอแฟนเราแล้ว แต่ก็อด โดนห้ามไปตามระเบียบ
แต่เราก็เคยแอบไปเลยนะคะ ไปต่างจังหวัดไกลมาก แต่มีผู้ใหญ่ดูแล แต่ไม่ได้บอกที่บ้านว่าไปไหน บอกว่าอยู่หอเพื่อนแถวมหาลัย

คือตั้งแต่เด็ก ที่บ้านเราไม่เคยพาไปเที่ยวไหน หรือออกไปต่างจังหวัดแบบไปเที่ยวเป็นครอบครัวกันเลยค่ะ นอกจากจะไปเยี่ยมยาย..
เราอยากรู้ว่า มีใครเจอปัญหาแบบเราไหมคะ
ด้วยความที่เราเป็นคนชอบศิลปะ และเรียนด้านนี้มาตลอด ความคิดเราจึงค่อนข้างจะอิสระ จึงอยากทำอะไรที่เป็นตัวเอง ออกไปเปิดหูเปิดตามากกว่านี้

เราควรมีวิธีคุยกับผู้ใหญ่ หรือ ให้เค้าเปิดใจบ้างยังไงดีคะ  บางทีเป็นแบบนี้ เราก็รู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง แต่ทุกครั้งก็ได้แต่ทำใจ
รบกวน ใครมีความเห็นอย่างไร ขอคำแนะนำด้วยนะคะ