คือเรื่องมีอยู่ว่า ฉันย้ายมาอยุ่ที่แมนชั่นนี้มา4-5 เดือนแล้วคะ และเดือนแรก ป้าที่หอก็บอกว่าข้างห้องมีคนย้ายเข้ามาใหม่แล้ว แต่ฉันไม่เคยเห็นวี่แววว่าข้างห้องจะมีคนอยู่เลย  ประตูก็ไม่ได้ล็อคแม่กุญแจ ระเบียงก็ไม่เคยมีผ้าตาก  คือไม่มีวี่แววว่าจะมีคนอยู่อะ เลยคิดว่าเขาคนนั้นคงมาเช่าทิ้งไว้มั่ง ละชั้นก็ใช้ชีวิตทุกๆวัน ตลอด5เดือน  ละเมื่ออาทิตย์ก่อนก็มีเหตุการณ์ เกิดขึ้นคือ ฉันลงไปหาไรกินที่เซเว่นใต้แมนชั่น แล้วลืมกุญแจห้อง !!! ซึ่งเวลาตอนนั้นก็ดึกมากแล้ว
นาทีนั้น แทบจะนั่งร้องไห้เลยทีเดียว โทรไปหาป้าคุมแมนชั่นเขาก็บอกว่าดึกแล้วแม่บ้านที่มีกุญแจสำรอง คงหลับแล้ว ตายๆตอนนั้นรู้สึกตายแน่ๆ จะไปนอนที่ไหน แต่ป้าก็ยังใจดีมากจะโทรไปปลุกแม่บ้านให้ นาทีนั้นแทบจะกราบทั้งป้าทั้งแม่บ้านเลยค่ะ แล้วพอไปที่ห้องเก็บกุญแจ ก็เจอเรื่องช็อคกว่า คือ ไม่มีกุญแจสำรองห้องของเรา!! ตายจมดินเลยค่ะงานนี้ ตอนนั้นไม่รู้จะทำไง เลยบอกแม่บ้านไปว่า ขอกุญแจห้องข้างๆได้ไหมคะ เดี๋ยวจะลองปีนเอา แต่แม่บ้านก็ถามว่าห้องนั้นว่างไหม ด้วยความมั่นใจ ตอบเลยคะว่าว่าง 555555  แต่แม่บ้านก็ดูรายชื่อห้องบอกว่า ห้องนั้นมีคนเช่านะ แต่เราก็ยังไปเถียงเขาว่า "หนูว่าไม่มีคนอยู่นะคะ เขาอาจเช่าทิ้งไว้ก็ได้ หนูขอเถอะนะ ไม่งั้นไม่มีทางเข้าห้องจริงๆ" สุดท้ายแม่บ้านก็ยอม ให้กุญแจมา ละก็แยกย้ายกัน แต่มีคุณลุงที่สังสรรกันหน้า แมนชั่นถามว่าเป็นไรกัน เราเลยบอกว่าเข้าห้องไม่ได้คะ ลุงเลยจะอาสาไปงัดให้ก่อนด้วยการเอาไพ่ไปรูดให้ตรงลูกบิดหลุดออก ตอนนั้นความหวังที่สองก็มาคะ รู้สึกขอให้ได้ผล แต่พอไปทำก็เฟล T_T เหลือทางสุดท้ายคะ คือไขข้างห้องแล้วปีนเอา ทันใดนั้นด้วยความที่สติไม่อยุ่ดีเท่าไหรตอนนั้น คือเดินไปจะไขเลย แต่ลุงก็ห้ามไว้ว่า เคาะก่อนไหม เผื่อมีคนอยุ่ ไอ้เราก็ยังเถียงลุงต่อว่าไม่มีจริงๆนะลุง (น่าตีปากตัวเองจริงๆ) ลุงบอก ลองๆกันพลาด ก็เลยเคาะไป ครั้งแรกเงียบ เรานิยิ้มเลย รู้สึกแบบว่า หนูบอกแล้วว  พอเคาะครั้งสอง ... พระเจ้าา ประตูเปิดจ้า เป็น ผู้ชาย อ่า หล่อด้วยยย คือตอนนั้นเราหน้าถอดสีเลย แบบ ผีหลอกก ฉันไม่เชื่อออ  หล่อขนาดนี้อยุ่ห้องนี้มา5เดือนแล้ว ทำไมฉันไม่รู้ 555555  ก็เลยขออนุญาติเขาคนนั้น เข้าไปปีน แต่เราไม่กล้า ลุงที่มาด้วยเลย อาสาปีนให้พอเสร็จทุกอย่าง เราเลยขอบคุณคนข้างห้องคนนั้น ละเขาก็ปิดประตู จากไป  เราก็ขอบคุณคุณลุงที่ช่วย ทุกคนก็แยกย้ายกันไป  แต่ความฟินยังอยู่ >//<  คืนนั้นกว่าจะหลับ ทบทวนความผิดต่างๆที่เคยทำเลยจ้า เราชอบเปิดเพลงดัง นอนดึกอีกต่างหาก เขาต้องโคตรลำคาญแน่ๆ 5555
         พอวันต่อมา เราก็เลยซื้อขนมมาขอโทษและขอบคุณเขา แต่ก็ไม่กล้าเคาะห้อง คือโดยส่วนตัวเป็นคนยังไงดีละ ไม่ค่อยกล้าคุยกับผู้ชายมากๆๆๆ  
เลยแค่เขียนโน้ตและแปะลงบนกล่องขนม แขวนไว้หน้าห้อง เท่านั้นเอง ... T T
         ผ่านไปสองวัน ในใจนิหวังว่าเขาจะมาเคาะประตูขอบคุณ ขนมบลาๆๆ 55555555555  แต่ก็ไม่มี คือเอาความเป็นจริง คืนนั้น เราเดือดร้อนเขาก็ช่วยปกติ วันต่อมาเราขอบคุณ เขารับไว้ ก็คงจบ ต่างคนต่างอยุ่เหมือนเดิม ใช่มะ (แต่ก็เสียดายงะ)
        พอวันที่สามเราเดินขึ้นห้องไปพร้อมเพื่อน ละแมนชั่นเรามีบรรไดสองฝั่ง เราขึ้นมาฝั่งด้านขวา พอถึงตรงทางเดินตรงๆไปที่ห้องก็เจอ ผู้ชาย คนนึ่งเดินสวนมาทางฝั่งซ้าย คือมองปั๊ปแบบใช่อะ ละฉันจะทำไงดี คือมันต้องเดินสวนกัน เพราะห้องอยุ่สลับกับทางที่เดินมา พอถึงตอนสวนนะ เรารีบเดินหลบละพุ่งไปที่ห้องเลย555 ประตูมีไข2ชั้นเราไข ลูกบิดเสร็จก็จะไปไข อีกอัน ทีนี้มือสั่น เพราะ คนข้างห้อง ก็ไขไม่เสร็จสักที เรานิเสียบกุญแจไม่ลงรูเลยค่ะ กลัวเพื่อนเเซวก็กลัว ละพอเราไข ครบเรานิพุ่งเข้าไปในห้องเลย ละตอนไขเสร็จ เขาก็พูดขึ้นมาว่า ขอบคุณขนม ด้วยนะคับ ละก็ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มมมมม  ฟินนนนนน   แต่เรามองแปปเดียวเพราะพุ่งเข้ามาแล้วจ้า ไปอยุ่ติดระเบียงเลย เพื่อนก็เลยรับหน้าแทน ละก็เข้ามาตาม เขาก็เข้าห้องไป  คือเราก็ไม่รู้ว่าจะเสียมารยาทรึเปล่า แต่บอกเลยว่าไม่กล้าจริงๆใจปลาซิวสุดๆ 5555
        แล้วหลังจากวันนั้นมาสามสี่วันก็ไม่เจอเขาอีกเลย เวลาใช้ชีวิตไม่เหมือนกันมั่ง เรานิเหมือนคนโรคจิต แอบไปมองระเบียงเขาทุกวันเลยว่าไฟเปิดรึยัง
55555  
        
        อยากจะฟังความเห็นเพื่อนๆว่า ถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีก เราควรทักทายเขาดีมั้ย หรือแค่ยิ้ม แล้วไขประตูเขาห้องใครห้องมัน เพราะเอาความเป็นจริงก็ไม่ได้รู้จักอะไรกันมากมายตัวเขาหล่อขนาดนั้นก็คงมีแฟนแล้ว แล้วเราควรแอบฟินข้างห้องต่อไป หรือเลิกฟินได้แล้วละตื่นๆคะ5555 ชีวิตมันไม่ใช่นิยายอะเนอะ อิอิ  
      
       ก็มีเรื่องสนุกๆในชีวิตเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ฟังกันใครคิดเห็นอย่างไร ก็ช่วยแนะนำทีเน้อ ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ^__^