มาแบบด่วนหน่อย ไม่มีรูปนะ ไม่ได้ถ่ายอะไรมาเลย มัวแต่เล่นสนุก (จริงๆคือมัวแต่ยืนต่อแถว แถวนู้นแถวนี้)

งานนี้เริ่มจากตอนที่ได้ยินประกาศว่า SKE จะจัดงานเทศกาลโรงเรียน ตอนแรกอยากไปเพราะคิดว่างานอย่างนี้คงไม่มีบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจัง จนกระทั่งเจอโปรตั๋วเครื่องบิน หน้ามืด กดไปเฉยเลย ทั้งๆที่ในมือนี่มีบัตรจับมืออยู่ใบเดียว (ซื้อเองแผ่นเดียว ที่เหลือฝากเพื่อนซื้อยังไม่ได้ไปเอาเลยไม่มีอยู่กับตัว)
ทีนี้เพิ่งจะมาคิดได้ว่าใบเดียวมันไม่พอนี่หว่า!
ตอนเหลือเวลาอีกแค่ 1 อาทิตย์ก่อนวันงาน...ความสนุกอยู่ตรงนี้

เรารีบเข้าไปถามหาบัตรจับมือจากโอตะจีน มีคนใจดีขายให้ 1 ใบ ลุ้นมากว่าจะส่งมาทันมั้ย
ยังไม่พอ เรารีบเข้าไปหาเว็บออคชั่น ไปออคบัตรจากโอตะยุ่นได้อีก 4 ใบ หลังจากนั้นมีโอตะจีนซึ่งอยู่ที่ญี่ปุ่นอีก 3 ใบโดยทั้งออคชั่นและโอตะจีนคนนี้ เราให้เค้าส่งไปที่พักที่โตเกียวเลย ก็นั่งลุ้นเหมือนกันว่าจะส่งถึงทันวันงานมั้ย
บอกตรงๆ เหนื่อยมากกกกกกกก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถามว่าทำไมไม่ซื้อจากโอตะไทย...เพราะตอนนี้เราไม่ได้อยู่ไทยฮะ

และแล้วก็มาถึงวันนี้ รวมทั้งหมดมีบัตร 9 ใบ
งาน SKE จะไม่มีแลกบัตรคิวเหมือนงาน AKB
ใช้ตัวจริงเปล่าๆเลยเข้าไปยื่น...ที่ต้องแลกก็แค่ตั๋วมินิไลฟ์
งานนี้ตอนแรกจัดที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง แต่ไปๆมาๆย้ายไปจัดที่ Makuhari Messe ซะงั้น...ไม่ได้บรรยากาศเลย แต่ก็ถือว่าจัดเป็นสัดส่วนดี
ไปถึงประมาณ 8 โมงกว่า แถวนี่ยาวววววว วนจนไม่รู้ท้ายแถวอยู่ไหน ทุกคนมาต่อรอแลกบัตรมินิไลฟ์ซึ่งมี 2 รอบ คือ 10.30 กับ 17.30
เราก็แลกมาทั้ง 2 รอบ งานวันนี้มีแค่เมมเบอร์ทีม S กับ E เพราะทีม KII ไปทัวร์พอดี (อดเจอพี่นกเลย แต่ได้ข่าวว่า setlist ดี๊ดี)

จากนั้นเดินเข้างานปุ๊บ ตรวจสัมภาระเสร็จ ก็เดินไปดูมินิไลฟ์ก่อนเลย...
ไลฟ์รอบแรก ทีม E
เรนะเป็นคนประกาศข้อห้ามต่างๆก่อนเริ่มไลฟ์ (กรี๊ดแป๊บ)
เปิดด้วย Te wo tsunaginagara น้องซานันเข้ามาเล่นกับเฮีย ดูท่าทางเฮียแกฟิ๊นฟิน ต่อด้วย pareo wa emerald จากนั้นก็ MC โดยเรียกน้องๆเด็กดราฟต์ขึ้นมา น่าร๊ากกกก คนแรกน้องอายูกะ มาโชว์ยกขาสูงพร้อมกับสุดา แต่พอถามว่าทำไมทำได้? น้องบอก อ่อ เคยเต้นเชียร์มาก่อน...คุณ number 1 (มาโดกะ)
เลยตกใจ ทำไมไปชอบสุดา ไม่มาชอบตรู

ถึงน้องเรนะ (Isshiki Rena) น้องบอกเล่นยูโดเป็น เพื่อนๆเลยจัดให้เจอกับคนที่เก่งกีฬาที่สุดในสามโลกอย่าง...มัตสึอิ เรนะ...ทำเป็นตั้งท่าอยู่ตั้งนาน สุดท้ายไม่ถึงวิ. ลงไปนอนกะพื้นเวทีเรียบร้อย...แต่ดูนางฟินๆยังไงไม่รู้ ฮาาาาาา

จากนั้นก็มีรุ่น 7 มาโชว์ Sansei Kawaii เต้นโอเคเลย ้แล้วทีม E ก็กลับออกมาโชว์ Banana Kakumei กับOto wo Keshita Terebi (เพลงทีม E ในซิง Coquettish) เพลงเพราะเต้นสวย...ชอบ
ปิดท้ายด้วยตำนานรองเท้าบินอันโด่งดัง Coquettish ตอนแรกก็ลุ้นอยู่นะ จะบินมั้ย เหมือนจะไม่มีแต่ท่อนสุดท้ายเตะขาสูงเท่านั้นแหละ เกือกน้องน่อนก็เข้าหน้าท้องเฮียเต็มๆ เต้นผิดเต้นถูกกันไป จบแบบฮาๆเสื่อมๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ต่อไปเราจะมาเข้ารีพอร์ตจับมือกันละ...
คนแรกที่รีบมาต่อก่อนเลยแน่นอนว่าต้องเป็น...เรนะ
ดันเป็นงานจับมือแรกหลังประกาศแกรด คนเลยมหาศาลมาก ขดเป็นสิบๆขด ออกไปนอกรั้วที่กั้นอีก
จับคนละวิ.ได้มั้ง
ตอนแรกกะจะเดินร้องไห้เข้าไป ฮาาาา แต่ไม่เอาดีกว่า เฮียคงอยากเห็นรอยยิ้มมากกว่า
เรา: (ยิ้มเดินเข้าไป) เรนะจัง I will support you forever~
เฮีย: (ยิ้มอย่างร่าเริงกลับมา) Thank you (ทำเสียงสูง)
จบ. โดนลากออก T^T

ด้วยความสงสัยว่าจูจะเป็นไงมั่งว้า เลยไปต่อแถวจูบ้าง
ข้างหน้าเราเป็นผช.สองคนแต่ดูท่าทางจะเป็นโอชิจูมานาน คงมาบ่อยจนจำหน้าได้ อิตาคนแรกเดินเข้าไปปุ๊บ...จูถอยออกแทบจะติดกำแพง หน้าเบะร้องไห้ เอาแต่พูด "ย๊าดะๆ" คือเราก็ไม่รู้อิตานั่นเข้าไปพูดอะไรกระทบกระเทือนจิตใจรึเปล่า เห็นแล้วไม่โอเคเลย จูร้องไห้หนักมาก อยากจะเข้าไปตบกะโหลกหมอนั่นซักที...ส่วนคนที่สอง(อยู่หน้าเรา)ไม่ได้พูดอะไรมากมาย แต่น้องมันร้องไห้ไปแล้ว
พอถึงตาเรา ได้ทีเลยเข้าไปปลอบซะ
เรา: จูรินะ ไดโจวบุเน้ don't cry
จู: ฮือออ I'm fine (แต่สภาพแกไม่มีตรงไหน fine เลย จูเอ๊ยยย)
โดนการ์ดดึงละ แต่จูยังจับมือแน่น
เรา: ดับเบิ้ลมัตสึอิ เซตไต โอวาระไน เน้
จู: ฮือออออ (แล้วน้องมันก็ยื่นนิ้วก้อยออกมาครัช!! ประมาณว่าสัญญานะ)
เรา: อื้ม!! โอวาราไนเนะ (รีบยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว)
ตอนเดินออกมานี่แบบ แทบจะร้องไห้ตามน้องจูแล้วววววว อร๊ากกก อาการไม่ดีเลยจริงๆ สงสาร


จากนั้นมีคน request มิยามาเอะ-ริอง ซึ่งอยู่บุเดียวกัน เลยจัดให้ เปลี่ยนอารมณ์จากจูเยอะมาก
เรา: อามิจัง Do you love Rion?
มิยามาเอะ: (งงฮะ) เอ๋!?
เรา: ริองๆ Do you love her? (เอามือชี้ไปที่ริอง)
มิยามาเอะ: อ้อ อืมมมมม (ทำท่าคิด) So-so!!!
เราเลื่อนมาจับมือริองละ
เรา: ริอง she said she doesn't love you!!!
ริอง: หา!!! (ทำหน้าเอ๋อแ-กมาก) I don't speak english! (แล้วที่แกพูดอยู่คือภาษาอัลไล!?)
เรา: (หันไปหามิยามาเอะ) ชี้มาที่ริอง
มิยามาเอะหันมาอธิบายให้ฟังเลยจ้า ฮ่าๆๆ
ประมาณว่า tsuki อะไรซักอย่าง
ริอง: (หันมาที่เราแล้วตอบ) okay!! (พร้อมทำมือโอเค)
เรา: ฮ่าๆๆๆๆๆ
แล้วเดินออกมา...ป่วนดีแท้

จากนั้นอยากกลับมาหาเฮียอีกรอบ อยากบอกเฮียว่าให้ดูแลจูด้วย เลยกลับมาแถวเฮีย...ยาวกว่าเดิมอีก ต้องนั่งรอกันเลย
รอนานมากจนในที่สุดก็ถึงคิว มาถึงตอนนี้เฮียดูเหนื่อยมาก เริ่มไม่รับรู้ละ ยิ้มรับกับพยักหน้าลูกเดียว
เรา: เรนะจัง wish your dream comes true!
เฮีย: (ยิ้ม พยักหน้ารับ) thank you (เสียงอ่อน)
เรา: please take care of Jurina, okay?
เฮีย: ไฮ่ (เสียงเบาๆ แต่ยังยิ้มอยู่)
ไม่รู้รับทราบแล้วรึยัง แต่ต้องปล่อยละ ตอนจะปล่อยก็รูดมือของเฮีย ทำให้รู้สึกได้ว่า "เออ มันสากจริงๆแฮะ" แต่ว่าได้สัมผัสมือสากๆของเฮียเป็นครั้งสุดท้าย(มั้ง?) ฮือออออ สากจริงแต่รัก!

พอเห็นสภาพเฮียแล้ว...เราไม่คิดจะไปต่อแถวอีกแล้ว สงสาร ดูเหนื่อยมากๆ คนเยอะเกินไป แต่ละคนมาพูดคนละอย่างสองอย่าง นางรับไม่หมดหรอก...พอดีกว่า ให้เฮียเลิกเร็วๆดีกว่า เป็นห่วงสุขภาพ แถมมารู้ตอนหลังว่าไปทำงานต่ออีก...อยากให้พักบ้างงงงง

จบจับมือธรรมดาแล้วเราก็เดินไปต่อแถวจับมือบ้านผีสิง คนต่อกันอย่างกะดิสนีย์แลนด์(จริงๆก็ไม่เคยไปหรอก) ต่ออยู่สองชม.กว่า จะไปดูมินิสเตจยูนิต Maity (ไมไม มิกิตตี้) ก็ไม่ได้ดู ได้แค่ฟัง ร้องเพลง Tegami no koto ไม่เท่าไหร่ แต่อยู่ดีๆพี่แกร้อง fuwa fuwa time จากเรื่อง K-on!ด้วย โอ๊ยยย...เสียดายอดดู

กลับมาที่บ้านผีสิง...ตอนยืนต่อ มีคนนึงชอบเอามือยื่นออกมานอกบ้านบีบไอ้ตุ๊กตายางไก่เล่น พอมีโอตะถาม ดาเระ? พี่แกก็โผล่หน้าออกมาเอาไฟฉายส่องคาง...คนนั้นคือ...ซาเอะ...ตลอดอ่ะ น่ากลัวมากกกกก

แต่ยังไม่ถึงตาเราคนในบ้านนั้นก็ต้องออกไปเตรียมขึ้นสเตจซะก่อน ที่เดินออกมาคือ ซุสุรัน จูรินะและซาเอะ ออกมาหัวเราะร่าาา ดีใจเห็นจูหัวเราะได้แล้ว
ใช่สิ ได้แกล้งคนแล้วมันสนุกสินะ

พอถึงตาตัวเองก็เข้าไป ด้วยความไม่กลัวบ้านผีสิงเลยเดินเข้าไปเฉยๆ ข้างในมีพร็อพผีๆซึ่งไม่เห็นจะน่ากรี๊ดตรงไหน...เฉพาะเรามั้ง เพราะได้ยินคนอื่นกรี๊ดกันเยอะแยะ (หมายถึงโอตะญ) ไปถึงสุดทางก็มีน้อง 2 คนยืนอยู่รอจับมือ...เด็กรุ่น 7 น้องราระกับอีกคนไม่แน่ใจว่าใช่น้องคาโน่รึเปล่า คิดว่าใช่ละมั้ง (พี่ขอโทษ พี่ยังจำน้องได้ไม่หมด ฮรือออ)
เข้าไปถึงปุ๊บ
เรา: อ๊ะ คาวาอี้~ (แทนที่จะกลัว)
น้อง: (ยิ้มน่าร๊ากกก มือนุ๊มนุ่ม) อาริงาโต๊ะ
ถัดไปจับอีกคน
เรา: กัมบาเระ เน้ (นึกไรไม่ออก พูดเป็นแค่นี้)
น้อง: (ยิ้มน่ารักอีกแล้ว ว้ากกก) อาริงาโต๊ะ
เรา: (หันมองหน้าทั้งสองคนไปมา) อื้มๆ กัมบาเระๆ
เดินออกมาพร้อมรอยยิ้ม หุหุหุ #เริ่มไอเสียงประหลาดๆ

กว่าจะออกมาก็ใกล้พอดีเวลามินิไลฟ์รอบสองของทีม S
รอนานพอๆกับรอบเช้า เสียงประกาศข้อห้ามเป็นเรียวฮะกับฮารุทามุ
เปิดด้วยเพลง Tsuyogari dokei กับ Houkago race
ช่วง MC เราฟังไม่ออกจริง แต่ดูไม่ได้เล่นอะไรกันเยอะ แค่คุยฮาๆกัน น้องจูดูโอเคแล้ว
จากนั้นเอารุ่น 7  มาแนะนำตัวแบบเต็มๆแล้วเต้น Banzai venus คาโน่จังเซ็นเตอร์
แล้วทีมก็กลับมาต่อกับ Oki doki และ Coquettish โดยมีริองมายืนแทนเรนะ ไลฟ์นี้เราประทับใจยามาดะ จุนนะแบบสุดๆๆๆ อะไรจะเต้นได้เจิดจ้าขนาดนั้น ขนาดอยู่หลังๆนะ เต้นจนกิ๊บติดผมเกือบหลุด สุดยอดดดด ตอนหลังลุ้นรองเท้าบินเหมือนกันแต่ไม่มีจ้ะ ฮ่าๆๆๆ
แล้วก็ปิดท้ายด้วย Nakama no uta ทั้งรุ่น 7 ด้วย
ซาเอะทำหน้าที่แทนนิชิชิตอนนำคอลล์ ทำได้ดีเลย
แล้วก็จบมินิไลฟ์

จริงๆที่สเตจเล็กมีโปรแกรมวาไรตี้ทั้งวันแต่ไม่ค่อยได้ไปดู มัวแต่ต่อแถวจับมือ แล้วก็มีห้องเรียนอีกสองห้อง ที่ไม่ได้เข้าไปดู เพราะแถวยาวและคิดว่าถึงเข้าไปก็คงฟังเด็กๆพูดไม่รู้เรื่อง -*-"

เย็นมากแล้ว งานใกล้เลิกแต่สุดายังคงจับมืออยู่ในเลน บัตรเราก็ยังมีอยู่ 2 ใบ ก็เลยเข้าไปให้กำลังใจซะหน่อยก่อนกลับ ขนาดงานจะเลิกแล้วแถวยังยาวอยู่เลย...
เรา: (เดินเข้าไปนิ่งๆ ยิ้มให้สุดา) โอทสึกาเระซาม้าาา
สุดา: อาริงาโต๊ะ~ (พร้อมส่งยิ้มตาหยีขยี้ใจมาให้)
จับมือแน่น เฟิร์ม นี่สินะคามิไทโย วร้ายย
เรา: ไรเนนโมะ กัมบาเร้~
โดนดึงออกละ
สุดา: ไฮ้! กัมบาเระ! (ชูกำปั้นขึ้นมาสองข้าง)
เรา: (กำหมัดคืนให้ แล้วส่งยิ้ม) อื้ม!!
เดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มและความสบายใจที่เห็นสุดากลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว และไม่ว่าเย็นขนาดไหน แถวจะยาวขนาดไหน คนนี้ไม่เคยบ่น เต็มที่กับทุกๆมือที่จับ สุดท้ายโอตะรอส่งด้วย

ส่วนเราเดินไปตรงบันไดทางออก ก็เห็นจูรินะเปลี่ยนชุดแล้ว (ชุดที่ใส่ไปกินสเต็กกับเจ๊นั่นแหละ) ออกมายืน พร้อมกับการ์ด ผจก.ชิบะ และลุงหนวดยูอาสะ
จูยืนคุยกับโอตะแถวนั้น เราก็เดินเข้าไปบอก โอทสึกาเระ! โบกมือบ๊ายบาย เดินมาป๊ะกะลุงหนวดเลยขอจับมือซักที ของานเยอะๆๆๆๆๆๆด้วยเถอะ

แล้วก็เดินออกจากงาน
จบบริบูรณ์สำหรับงานนี้ แต่ยังไม่จบทริป หึหึหึหึ

to be continued