ก่อนอื่นต้องขอบอกว่าเรื่องที่ จขกท.จะเล่าต่อไปนี้เกิดขึ้นได้4-5ปีแล้วนะค่ะ แต่ว่ายังลืมไม่ได้ ยังฝันถึงเรื่องราวที่ผ่านมาทั้งหมดจริงๆ มันทั้งอึดอัด หลากหลายความรู้สึกที่บอกไม่ถูก รู้แค่ว่ามันยังทำเราร้องไห้เกือบทุกครั้งเวลานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น มันอยากจะระบายอยากจะแชร์ให้เพื่อนๆได้อ่าน เริ่มเลยแล้วกันโน๊ะ ^^

ขอเริ่มตั้งแต่ที่มาที่ไปของเรื่องนะค่ะ เราขอแทนตัวเองว่าปอนะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.4 ก็ลั้ลล้าตามประสาเด็กม.ปลายทั่วๆไปเราออกแนวห้าวๆลุยๆไม่ยอมคน ทีนี้เราได้เจอกลุ่มรุ่นพี่กลุ่มนึงมีประมาณ 10 กว่าคนเป็นพี่ม.6 ทุกคนน่าตาโอเค ดูดี สาวๆในโรงเรียนกรี๊ดกร๊าดมาก เพราะส่วนนึงเป็นนักดนตรีของโรงเรียนและทั้งกลุ่มเราก็รู้จักหมด แต่มีพี่ผช.อยู่คนนึงพี่คนนี้จะดูเด่นกว่าคนอื่นๆในกลุ่ม(ซึ่งคนนี้เราไม่รู้จัก จนมารู้ทีหลังจากพวกเพื่อนเค้าว่าชื่ออะไร) เราขอแทนว่าพี่เจแล้วกันนะค่ะ พี่เจจะดูดีที่สุดจัดว่าหล่อเลยแหละค่ะ ตอนนั้นได้ยินข่าวแว่วๆมาว่ามีคนทาบทามให้พี่เจไปเดินแบบก็คิดดูจะขนาดไหน5555555 เรื่องเริ่มตรงที่ว่าพี่เจ เป็นรุ่นพี่ศิลป์เดียวกับเรา เราเองก็ไม่ค่อยได้สนใจใส่ใจพวกพี่เค้ามากแบบเพื่อนๆ หรือพวกผญ.คนอื่นในโรงเรียนหรอกค่ะ เพราะเราเกลียดพี่เจมาก ณ ตอนนั้นพูดเลยว่าเกลียดขี้หน้าแบบเข้าใส้ ชอบแอบนินทาพี่เจ ให้เพื่อนๆในกลุ่มฟังบ่อยๆ ที่เกลียดไม่ใช่รัยนะ เพราะเรารู้สึกว่าพี่เจโคตะระขี้เก๊กเลยอะ เวลาเราเดินผ่านกลุ่มแกงค์พี่เจ เพื่อนๆเค้าคนอื่นก็จะทักเราบ้าง มีบางคนรู้จักกับเรา ก็พากันแซวทักนู่นนี่ บางคนไม่รู้จักก็ยังยิ้มให้ ทักทายเล็กน้อย แต่อิพี่เจมันนั่งเก๊กดึงหน้าตลอดเวลา เวลาเดินก็ทำเป็นเก๊กหล่อ (ซึ่งก็หล่อจริงอะ แหะๆ >< ) พี่เจจะมีแฟนคลับเยอะ วันทั้งวันจะมีสาวๆแวะเวียนเข้าหาตลอด แต่พี่แกก็ยังทำตัวเฉยชา หน้านิ่ง เรานี่เวลาเดินผ่านพี่เจทีไร เราจะชอบแขวะ จิก กัด พี่เจตลอดอด5555555555 จนมาวันนึงช่วงพักกลางวันเราก็เดินไปซื้อข้าวที่โรงอาหาร ฟ้าไม่เข้าข้างเจออิพี่เจจนได้ รอบนี้มันเดินชนเราสะกระเด็นกระดอนไปชนโต๊ะ อิพี่เจมันเดินผ่านไปแบบไม่มีการหันมาขอโทษใดๆทั้งสิ้น เราทั้งเจ็บใจทั้งโมโห เลยพูดดัง "คนเชี่ยร่ะไร้มารยาทน้ำใจไม่มี ดีแต่ขี้เก๊ก หล่อแต่ขี้เก๊กและนิสัยแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ คิดว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะทำ ส ด แบบนี้ได้หรอวะ " เหมือนพี่เจจะรู้ตัว มันรีบหันกลับมาเดินมาดักหน้าเรามายืนกอดอกอยู่ข้างหน้าเรา ตอนนั้นเราแอบตกใจ + ใจเต้นแปลกๆเวลาเค้ามายืนใกล้ๆ คือพี่เจตัวหอมอะ หึ้ยยย นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ อิพี่เจมันด่าเรามันบอกว่า "เห็นแขวะมานานละตั้งใจจะชนเองอะ มีรัยก็พูด จะด่าก็ตรงๆรำคาญด่าไม่เว้นวันเป็นรัยหรอ ว่างหรอหรือ อ่อย!  "  พอเราได้ยินประโยคนี้ สั่นสู้เลยค่าาาาาา เลือดขึ้นหน้าทันที ตอนนั้นคนมองกันทั้งโรงอาหาร ด้วยความโมโหเราเลยด่ากลับ " เออคนที่เค้าชอบหน้ากัน เค้าคงไม่ปัญญาอ่อนแขวะหรอก ที่แขวะเพราะเกลียดขี้หน้า เลิกทำตัวขี้เก๊กสะที ละเมื่อกี้จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ก็ควรจะขอโทษปะวะอย่าคิดว่าตัวเองเป็นรุ่นพี่ แหม่ มีแฟนคลับ จะทำไรก็ได้งั้นหรอ โถ้เอ้ย ดีแต่หน้า แต่ทำตัว เหอะ ละขอโทษทีนะเมื่อกี๊ที่บอกว่า อ่อย ต่อให้โลกนี้มีผช.เหลือพี่คนเดียวหนูก็ไม่เอาหรอก อย่ามั่นน่าดีกว่าหนะพี่ " เราก็ใส่ไม่ยั้ง คนทั้งโรงอาหารกรู วงล้อมกันเข้ามา ตอนนั้นอายนะแต่โมโหมันมากกว่า พอดีเพื่อนเรารีบวิ่งมา เพื่อนพี่เจก็มา ก็ต่างฝ่ายต่างถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็เงียบ พยายามระงับอารมสุดขีด จนประโยคนึงหลุดออกมาจากปากพี่เจ "ไม่มีรัยแค่เด็กมันอ่อย " โอ้โหหหหหห เรานี่กำหมัดแน่น วิ่งเข้าใส่พี่เจทันที ตอนนั้นจำได้ว่าซัดกันนัวมาก เพื่อนเราก็พยายามดึง พยายามห้าม ไม่ให้เราทำร้ายพี่เจ แต่พี่เจ มันไม่ทำไรเราเลยมันกันตัวเองอย่างเดียว เราก็ทุบไม่ยั้ง ต่างฝ่ายต่างห้ามเพื่อนพี่เค้าก็มาอุ้มเรา ลากเราออก เราก็เตะลม ต่อยลมตามระเบียบ โดนลากตัวปลิวสะขนาดนั้น เราก็ตะโกนด่าตลอดทาง เพื่อนเราก็รีบเอามือปิดปากเพื่อนเรา 7 8 คนพยายามผลัดกันกอดรัดฟัดเหวี่ยงห้ามเราไว้ จนเราเหนื่อย เราเลยนิ่งเอง 555555 เหนื่อยมากอะตอนนั้น พอเราสงบเพื่อนเราเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราเลยเล่าให้ฟัง พอเล่าจบพวกเพื่อนมันพากันหัวเราะเรายกกลุ่ม มันบอกว่าเรากล้ามาก ที่ทำกับพี่เจขนาดนั้น เราเลยบอก "กล้าดิโมโหเว่ยสึส" เพื่อนเราอีกคนนึงเลยพูดมาว่า "ระวังตัวไว้เหอะเมิงอะ กัดกันไว้ให้มากๆสักวันเมิงจะได้เค้ามาเป็นผั.. "  เรานี่หน้าเสียเลยรีบพูดดักปฏิเสธยกใหญ่ สบถหยาบๆคายออกมาเป็นชุด แต่ตอนนั้นในใจเริ่มรู้สึกแปลกๆยอมรับนะแอบหวั่นไหวกับพี่เจ แต่ไม่รู้มันรู้สึกแบบนั้นตั้งแต่ตอนไหน...จนกระทั่งเลิกเรียนเรากำลังเดินกลับบ้าน เพื่อนในกลุ่มพี่เจคนนึงสมมุติชื่อแทนละกันน๊า พี่แทนเห็นเราเลยรีบวิ่งมาหาเรียกชื่อเรา เราเลยหยุดเดิน หันกลับมามอง พี่แทนมาถึงก็ขอโทษเราใหญ่ เราก็เลยยิ้มแห้ง"  เห้ย พี่แทนมาโทษปอทำไม " เค้าเลยบอก ขอโทษเรื่องเมื่อกลางวันเรื่องไอเจ พอเราได้ยินชื่อนี้ใจเราเต้น รัว เหมือนจะกระเด็นออกมาเลยอะ เราเลย เออๆออๆกับพี่เค้าแล้วบอกพี่แทนว่า " ปอก็มีส่วนผิดสำหรับเรื่องนั้น " พี่แทนมองหน้าเราสักพัก และถามเราคำถามนึง ที่ทำเราหน้าแทบเงิบพี่แทนถามเราว่า "ชอบไอเจรึป่าว " เรานี่มือไม้สั่นเชียวแหละ พยายามบอกตัวเองมันต้องไม่ใช่นะปอ เมิงอย่าคิดนะปอ เมิงไม่ได้ชอบเค้าใช่มั๊ยปอตอนนั้นทั้ง งง ทั้งสับสนแต่ต้องตอบกลบเกลื่อน " ให้ปอตายเถอะพี่แทน ดีกว่าไปชอบคนปากสุนัขแบบนั้น แหวะแค่พูดก็ขนลุก หยะแหยง " พี่แทนทำหน้าแบบไม่เชื่อ เราเลยย้ำว่า จิ๊งงง (เสียงสูง)  หลังจากคุยกันบลาๆๆๆๆๆ ก็แยกย้าย เรานี่คิดมาตลอดทาง เราชอบพี่เจหรอวะ เป็นไปไม่ได้ จะชอบได้งัยวะ ขี้เก๊ก ปากมหา บ้า อี๋ แหวะ ไอผช.เหี้ยม แต่อีกใจนึงดันค้านขึ้นมา " แต่แม่มหล่ออะ สเปคเลยนะ ตัวห๊อมหอม " สิ้นสุดความคิดนี้เรารีบสะบัดหัว เอามือตบหน้าทันที ไม่ๆๆๆๆๆห้ามๆๆๆๆๆ ชาตินี้อย่ามาญาติดีกันเลย หึ
เรากับพี่เจ ก็ยังเจอกันทุกวันเวลาไปเรียน กัดจิกกันตลอดเวลา จนทั้งเพื่อนเราเพื่อนเค้าต่างฝ่ายต่างเอือมระอา ห้ามจนไม่อยากจะห้าม บางคนก็แซว จนกระทั่ง.....ถึงเวลาที่พี่ม.6จะเรียนจบวันนั้นสอบวันสุดท้ายแล้วตอนเย็นจะมีการเลี้ยงอำลารุ่นพี่ซึ่งเราก็ต้องมางานนี้ด้วย ตอนนั้นก็จะมีพวกพี่ๆที่เรารู้จักเอาเสื้อมาให้เราเขียนเสื้อให้ ซึ่งแน่นอน กลุ่มพี่เจ เอาเสื้อมาให้เราเขียนทุกคน ขาดก็แต่อิพี่เจ เอาหล่ะความรู้อันแสนจะเปราะบางเริ่มมา นอยด์เฉย มองหาพี่เจไปไหนวะ แต่ในใจคิดละ จะสนแม่มทำไมฟะ...พอตกเย็นงานเลี้ยงอำลาเริ่มขึ้น มีคอนเสิร์ตวงของพี่ม.6 และก็แน่นอนอีกแหละ ต้องมีวงพี่เจ และพอถึงเวลาวงพี่เจก็ขึ้นมาเล่น ตอนแรกเราก็ไม่ได้ใส่ใจหรือสนใจ รู้แค่ว่า อยากเต้น คือความมันส์จากวงก่อนหน้านี้มันค้าง เราก็รอ แบบยืนหันหลังให้เวที พอเพลงเริ่ม เพื่อนเราก็สะกิดและบอกเราว่า "พี่เจๆๆอิปอพี่เจเมิงอะ" เรานี่หันขวับ เพื่อนเลยแซว "แหม่อิฟายย ตูว่าแล้วเมิงนี่จนได้นะ " เราก็แอบหน้าเสีย เลยตัดบท "อาร่ะตูแค่จะหันมาดูเฉยๆว่ามีใครบ้างแค่นี้เอง พวกเมิงอะบ้า " และพวกทันก็ทำหน้ายิ้มเยาะๆพร้อมพูดเป็นเสียงเดียวกัน "สาธุให้จริงอย่างที่ปากพูดละพวกตูจะรอดู"

เดี๋ยวมาต่อนะค่ะใกล้จะเริ่มดราม่าหนักละ