ก่อนอื่นต้องบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกครับ แต่แค่สงสัยกับการกระทำของสาวคนนี้
ระหว่างการเดินอยู่ในดอนเมือง international Zone ไม่รู้เขาเรียกอะไร ก่อนผ่านตม. มีผู้หญิงคนนึงอายุน่าจะไม่เกิน35 ถือกระเป๋ายี่ฮ้อดังจากสิงคโปร์ ใส่แว่นตากันแดด เดินแบบนึกว่าอยู่บน run way ผมก็เฉยๆนะไม่สนอะไรเท่าไรแต่ที่หน้าหมั้นไส้เนี้ยอะสิ นางเดินเข้า ตม.แล้วไม่ยอมถอดแว่นตา พี่ตม.ก็บอกว่าถอดแว่น นางก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็ถอดแว่น และผ่านไป ผมตามหลังนางไปติดๆ พอผ่าน ตม.ไม่เท่าไร นางก็บ่นกับเพื่อน มาเป็นล้านครั้งละไม่เคยเห็นต้องถอดแว่นเลย ผมถึงขั้นงง อ้าวเหรอ? แต่ก็ยังหมั้นไส้ไม่พอ เนื่องจากผมนั่งคนละสายการบิน ผมก็งงว่านางมารอรับกระเป๋าที่สายพานเดียวกับผมทำไม ก็ไม่สนใจนาง แต่พอชื่อสายการบินnokscoot ขึ้นมา นางพูดน่าหมั้นไส้ขั้น10 "สายการบินอะไรอะ นกสะแป้ด" (น้ำเสียงแบบดูถูกมากกกกกก) ผมก็หันไปมองหน้านางนึงครั้งแล้วเดินหนีนางไป ไม่อยู่ใกล้ดีกว่า แต่มันไม่จบแค่นั้น ผมเอากระเป๋าเสร็จ ไปเดินดูน้ำหอมให้เพื่อนนิดหน่อย นางก็ใจตรงอะไรกับผมนักหนา เดินเข้ามาร้านน้ำหอมแล้วพูดกับเพื่อนว่า อันนี้ก็มีละ อันนี้ก็มีละ อันนี้มีละไทยราคาแพงกว่าสิงคโปร์อีก คือผมไม่มีอารณ์ซื้อต่อเลย กลับบ้านดีกว่า
คือเอาจริงนะ คนมีเงินเขาไม่บินสายการบิน Low-cost หรอก คนมีเงินเขาก็ถอดแว่นตาเข้า ตม.เปล่า คนมีเงินเขาไม่มาอวดว่ามีน้ำหอมอะไรบางหรอก คือเซ็งจริง ผมไม่ได้ว่าผมมีเงินนะแตหมั้นไส้เกินไป
ปล.แต่พอกลับมาคิด กูโรคจิตหรือมันน่าหมั้นไส้จริงวะ
พฤติกรรมผู้หญิงคนนี้ที่ดอนเมืองน่าหมั้นไส้เนาะ หรือผมโรคจิต
ระหว่างการเดินอยู่ในดอนเมือง international Zone ไม่รู้เขาเรียกอะไร ก่อนผ่านตม. มีผู้หญิงคนนึงอายุน่าจะไม่เกิน35 ถือกระเป๋ายี่ฮ้อดังจากสิงคโปร์ ใส่แว่นตากันแดด เดินแบบนึกว่าอยู่บน run way ผมก็เฉยๆนะไม่สนอะไรเท่าไรแต่ที่หน้าหมั้นไส้เนี้ยอะสิ นางเดินเข้า ตม.แล้วไม่ยอมถอดแว่นตา พี่ตม.ก็บอกว่าถอดแว่น นางก็ทำท่าไม่พอใจแล้วก็ถอดแว่น และผ่านไป ผมตามหลังนางไปติดๆ พอผ่าน ตม.ไม่เท่าไร นางก็บ่นกับเพื่อน มาเป็นล้านครั้งละไม่เคยเห็นต้องถอดแว่นเลย ผมถึงขั้นงง อ้าวเหรอ? แต่ก็ยังหมั้นไส้ไม่พอ เนื่องจากผมนั่งคนละสายการบิน ผมก็งงว่านางมารอรับกระเป๋าที่สายพานเดียวกับผมทำไม ก็ไม่สนใจนาง แต่พอชื่อสายการบินnokscoot ขึ้นมา นางพูดน่าหมั้นไส้ขั้น10 "สายการบินอะไรอะ นกสะแป้ด" (น้ำเสียงแบบดูถูกมากกกกกก) ผมก็หันไปมองหน้านางนึงครั้งแล้วเดินหนีนางไป ไม่อยู่ใกล้ดีกว่า แต่มันไม่จบแค่นั้น ผมเอากระเป๋าเสร็จ ไปเดินดูน้ำหอมให้เพื่อนนิดหน่อย นางก็ใจตรงอะไรกับผมนักหนา เดินเข้ามาร้านน้ำหอมแล้วพูดกับเพื่อนว่า อันนี้ก็มีละ อันนี้ก็มีละ อันนี้มีละไทยราคาแพงกว่าสิงคโปร์อีก คือผมไม่มีอารณ์ซื้อต่อเลย กลับบ้านดีกว่า
คือเอาจริงนะ คนมีเงินเขาไม่บินสายการบิน Low-cost หรอก คนมีเงินเขาก็ถอดแว่นตาเข้า ตม.เปล่า คนมีเงินเขาไม่มาอวดว่ามีน้ำหอมอะไรบางหรอก คือเซ็งจริง ผมไม่ได้ว่าผมมีเงินนะแตหมั้นไส้เกินไป
ปล.แต่พอกลับมาคิด กูโรคจิตหรือมันน่าหมั้นไส้จริงวะ