เปิดประเด็นเลยนะคับ
ผมคุยกับคนที่ผมชอบ(เพื่อนสนิท)ได้ประมาณ6เดือนกว่าๆเลยตัดสินใจคบกันพอคบกันผมก็ไม่เคยเปลี่ยนไปจากตอนแรก สนใจ คอยให้ความใส่ใจเค้าเสมอ เค้าป่วยนอนอยู่บ้าน ผมก็ซื้อข้าวต้มซื้อยา ไปให้กินแถมป้อนด้วยเพราะเค้าไม่ชอบกินยาต้องบังคับ ลุงเค้าเสียชีวิตเค้าไม่มีครอบครัวคนอื่นที่เป็นผช.เหลือเลย(พ่อเค้าตายนานแล้ว)ผมก็จะมาคอยอยู่เคียงข้างเค้าตลอดกลัวว่าเค้าจะเสียใจ ไปไหนมาไหนผมก็บอกเค้าตลอด ดูแลเป็นอย่างดีทุกอย่าง แต่สุดท้ายเค้าก็บอกเลิกผม บอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า แล้วผมกับเค้าดันเรียนห้องเดียวกัน เลยทำตัวไม่ค่อยถูก พอเค้าเลิกกับผมไปเค้าไปชอบพี่.ม6แต่สุดท้ายก็อกหักไม่เกิน2-3วันก็ไปชอบเพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่คนนี้พอเค้าโดนปฎิเสธ เค้าก็มานั่งร้องไห้แล้วหันมามองผม เหมือนอยากให้ผมเข้าไปปลอบ ผมเลือกที่จะไม่เข้าไปปลอบไม่อยากต้องเจอจุดจบเดิมๆ ผมคิดถูกไหมคับ (ผมเคยให้โอกาสเค้าหลายครั้งแล้วคับ)

#ผมอยากมีความรักที่จริงจังไม่อยากคบแค่เดือนสองเดือนเลิกในวัยรุ่นนี้ไม่มีใครมีความคิดโตๆสักคนเลยหรอเฮ้ออออออ
#เผื่อบางคนบอกให้ผมไปเน้นเรื่องเรียน การเรียนผมก็ดียุแล้วคับ+กิจกรรมเต้นก้ดีด้วย