ผมชอบคำนี้นะ...ประชาธิปไตยกินได้
แปลยังไงดีหว่า....Edible Democracy เหรอ...

ไปค้นดู เอ๊ะ...ไม่มีคำนี้เลย
ก็แสดงว่า เป็นวาทะกรรม ที่มีใน ไทยแลนด์ โอนลี่ อิ อิ...เก่งจัง
แสดงว่าคนไทยชอบ อะไรหยิบกินได้ ชาติอื่นเขาไม่สน...

ทำไมชาติอื่นเขาไม่สนที่จะ "หยิบ" ประชาธิปไตยมากินล่ะ
ความเห็นส่วนตัวนะครับ...คงเป็นเพราะเขาไม่สนใจ และไปตั้งเงื่อนไขว่า ประชาธิปไตย "ต้อง" หยิบกินได้ มั๊งครับ
แต่เราไม่
เราเป็นชนชาติเดียวในโลก ที่ไปคาดหวัง และตั้งเงื่อนไข ว่า ประชาธิปไตย "ต้อง" หรือ "ควร" หยิบกินได้
หมายความว่า ประโยชน์ต่างๆที่พรรคการเมืองมันประเคนให้เรา
หรือสัญญาว่า จะประเคนให้เรานั้น มันต้องมีคุณลักษณะที่ "ถึงตัว" และ "สัมผัสได้" และง่ายต่อการเข้าใจ
มีหีบห่อ มีสินค้าชัดเจน
คนไทยชอบอย่างนี้
ฟังดู "กันดาร" จังเลย...อายนะเนี่ย
ง่าย และตรงไปตรงมา...เมิงประเคนกรู กรูเลือกเมิง

ตานี้พรรคการเมืองที่ สามารถจะลากเอาทรัพยากรชาติที่มีอยู่จำกัด มาประเคนประชาชนได้มากกว่า ก็มีแนวโน้มที่จะชนะการเลือกตั้ง
มากกว่า พรรคการเมืองที่ไม่สามารถจะไปลากเอาทรัพยากรมาประเคนประชาชนได้โดนใจ
ก็ฟังได้ เข้าใจได้นะ

ผมพูดจริงๆ เพราะคนไทยที่มักจะอ้างว่า ซื่อสัตย์เสียเหลือเกิน ต่อต้านการโกงกินขนาดไหน
ร้อยละ 63 ก็รับได้หากการโกงนั้น ตนมี "เอี่ยว" ด้วย (ผลโพลล์ ก.ค. 54)
คนไทยเป็นอย่างนี้ !

ท่านคิดว่าประเทศไทยจะเป็นอย่างไร เมื่อประชากรในประเทศร้อนละ 63  "ยอมรับ" การโกงของภาครัฐ หากตนเองมีเอี่ยวด้วย
เจ๊งซิครับ จะไปเหลือพระเหลือเจ้าอะไรล่ะ
สรุปว่า รัฐโกงได้ แต่ต้องเอาแบ่งให้ถึงตัวนะ ฉันโอเค
เราเป็นกันอย่างนี้ แต่เราไม่กล้ายอมรับ และเรามีข้ออ้างไป 108 ประการ

อะไรเกิดขึ้นกับการที่คนส่วนใหญ่ของประเทศรับได้หากรัฐโกงแล้วตัวเองมีเอี่ยวด้วย
สิ่งที่เกิดขึ้น...ค่อยๆอ่านนะครับ

รัฐ กับ ประชาชน ร่วมมือกัน ร่วมหัวกัน โกงกินประเทศชาติ อย่างชอบธรรม ผ่านการเลือกตั้งที่บริสุทธิ์ยุติธรรม
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับประเทศไทย (หากตัวเลขในโพลล์นั้น เป็นจริง)

ความเจริญงอกงามของชาติ มิได้ขึ้นอยู่กับภาคการเมืองเพียงอย่างเดียวครับ
มันขึ้นอยู่ที่คุณภาพของประชาชนด้วย... มากๆเลยแหละ
นักการเมืองต้องมีความรับผิดชอบ
ประชาชนก็ต้องมีความรับผิดชอบ
ท่านคิดว่านักการเมืองบ้านเรามันมีความรับผิดขนาดไหนล่ะครับ...คิด
แล้วท่านคิดว่า ภาคประชาชน มีความรับผิดชอบมั๊ย
ไม่
ภาคประชาชนจะรับแต่"ชอบ"
อะไร"ผิด" รีบชี้นิ้วไปฝั่งตรงข้าม โทษคนอื่นโดยฉับพลัน....นี่ไงคนไทย
คนไทยจะไม่มีวันยอม รับ"ผิด"
มันรู้แต่เอาตัวรอด
ทำนองว่า ประเทศนี้หากจะจะเจริญก็เจริญโดยพวกกรู และหากจะเจ๊ง มันจะเจ๊ง โดยพวกเมิง...มันเป็นกันอย่างนี้

ผมไม่ได้มาตำหนิใคร ผมมาชวนท่านคิด
ผมว่า มันเป็นวิธีมองที่เป็นธรรมต่อทุกฝ่าย รวมถึงตัวเราด้วย
เราจะหลอกตัวเองไปว่า เราไม่...ไม่เคย มีส่วนร่วมต่อหายนะที่เกิดขึ้นแก่บ้านเมืองไปขนาดไหนก็ได้
สุดแต่สำนึกรับผิดชอบ ที่เราจะมีต่อบ้านเมือง สุดแต่ใจของท่าน

แต่ผมจะบอกว่า โกหกตัวเองมันไม่รอดรอกครับ
บ้านเมืองนี้เป็นของพวกเราทุกคน...ผมย้ำ...ทุกคน
เวลาบ้านเมืองได้รับความเสียหาย เราอยู่ในบ้านเดียวกัน
มันก็เพราะพวกเราทุกคนนั่นแหละครับ

พอมันเสียหาย มันก็ไม่มีอะไรจะง่ายไปกว่าการชี้นิ้วโทษคนอื่น คนไทยด้วยกันเอง
นี่คือปฏิกิริยาตอบสนองแบบกึ่งอัตโนมัติ และมันไม่ได้อาศัยความกล้าหาญใดๆเลย ในการกระทำนั้น
มันอาศัยความขลาด และความไม่รับผิดชอบ และขาดสำนึกในชาติ
ดังนั้น ความพยายามที่จะชี้นิ้วโทษคนอื่นอยู่ร่ำไปนั้น จึงเป็นแค่เครื่องมือสร้างความฟิน สบายใจไปวันๆ
ว่าเป็นพวกเมิง ที่ผิด พวกกรูไม่ผิด
เรากลัวกันเหลือเกินกับการเป็นผู้ผิด และไม่ได้มีอะไรดีขึ้นในบ้านในเมือง แต่กลับจะสร้างความแตกแยก รอยร้าว ในลึกลงไปทุกที

ท่านไม่ต้องเชื่อผม หากไม่อยากเชื่อ
ผมขออภัย หากบทความนี้ไม่ถูกใจท่าน
ผมเป็นคนชนิดที่ไม่ชอบเขียนอะไรให้ใครมา "ถูกใจ"

ขอบคุณครับ