ความรัก/ความตาย/และคำสัญญา

กระทู้สนทนา
สวัสดีค่ะกระทู้นี้เป็นกระทู้แรกถ้าพิมผิดหรือแท็กห้องผิดขออภัยนะค่ะ
เนื่องจากเป็นกระทู้แรกขอเริ่มต้นด้วยเรื่องลึกลับที่ จขก เจอมากับตัวมาเล่าสู่กันฟังนะค่ะขอยืนยัวว่าเป็นเรื่องจริงค่ะไม่แต่งแน่นอนค่ะเริ่มเลนะค่ะ
เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อเราได้เขาเรียนในโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอใกล้ๆกับอำเภอที่เราอยู่การเดินทางก็นั่งรถรับส่งนักเรียนมีเพื่อนและคนรู้จักเพิ่มมากขึ้นการเรียนก็ผ่านไปด้วยดีจนถึงเปิดเทอมใหม่คือขึ้นม.2เราก็เริ่มมีคนรู้จักเป็นคนท้องที่อำเภอที่เราไปเรียนสมมุติว่าชื่อโอ แล้วเรากัยโอก็สนิดกันพอสมควรเพราะโอเป็นผู้ชายที่มีบุคลิคตุ้งติ้งจึงเข้ากับที่เป็นผู้หญิงห้าวได้อย่างดีวันนึงมีรุ่นน้องคนนึงเข้ามาเรียนม.1ใหม่ซึ่งรู้จักกับโอสมมุติว่าชื่อเคน เราเห็นเคนครั้งแรกเราชอบทันทีเคนเป็นคนน่ารักเฟรนรี่มากไปไหนมาไหนจะมีแต่รุ่นพี่สาวๆห้อมล้อมแต่เราหน้าตาบ้านๆมากวันนึงโอก็ทักทายเคนปกติซึ่งตอนนั้นเราก็ยืนอยู่ด้วยเคนก็คุยกะโอแล้วมองมาที่เราแปปนึงแล้วหัวใจเราก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นพอเคนเดินผ่านไปเราเลยคุยกับโอดังนี้
เรา:ๆกุชอบอ่ะน้องเขามีแฟนยัง
โอ:ไม่รุเดี๋ยวถามให้แต่กุว่ามันไม่เอาหรอกคนจีบเยอะแยะก้อเห็น
เรา:ลองถามรึยังล่ะ
โอ:เออๆๆๆเดี๋ยวกุถามให้
เรา:ขอบใจ
แล้วก็หยุดเสาร์อาทิตพอวันจันโอก็มาบอกว่าเคนไม่มีเเฟนเราก้อแบบดีใจมากก็เลยให้เพื่อนอีกคนที่ชื่อปอช่วยเขียนจดหมาย(เราตัวหันงสือไม่สวย)แล้วปอก็ทำหน้าทีเอาจดหมายไปส่งให้เคนเรียบร้อยพอวันรุ่งขึ้นเคนก็เอาจดหมาตอบมาให้แล้วขอเราเป็นแฟนต่อหน้าโอและปอแล้วก็เพื่อนร่วมห้องอีกหลายคนซึ่งบอกเลยว่าทุกคนอึ้งไป10วิตามด้วยเสียงโห่แล้วเรากับเคนก็คบกันแต่ก็มีสาวๆมาจีบเคนเรื่อยๆเพราะเคนหน้าตาดีมากแต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากจนวันนึงเรานั่งเล่นอยู่กับโอและปอก็มีเด็กคนนึงชื่อน้อง พอ เรียนห้องเดียวกับเอ็มมาบอกเราว่า
น้องพอ: พี่ค่ะพี่แฟนเคนเหรอค่ะ
เรา: ใช่ค่ะ, มีไรป่าวค่ะ
น้องพอ: แต่หนูก้อเป็นแฟนเคนนิค่ะ
เรา: ค่ะแล้วมาบอกทำไมค่ะ
น้องพอ: หนูอยากให้พี่เลิกยุ่งกับเคนค่ะ
เรา: แล้วทำไมไม่ไปบอกเคนล่ะว่าไม่ให้มายุ่งกับพี่ถ้าเป็นแฟนกันก็บอกเคนไปดิ
น้องพอ: เคนเขาเกรงใจพี่ค่ะ
เราเลยให้โอไปตามเคนมา
หลังจากนั้น10นาทีเคนก็มา
เราสามคนก็นั่งคุยกัน เรา,เคน,และน้องพอ
เรา: มีอะไรจะพูดก็พูดเลยจะนั่งฟัง
น้องพอ: เคนบอกพี่เขาไปสิว่าเราเป็นแฟนกัน
เคน: เราบอกตอนไหน?(ทำหน้างง)
เรา: ????
น้องพอ: ก็ที่เพื่อนๆแซวเราเธอก็ยิ้มนี่แล้วที่เธอมาคุยมาเล่นกะเราล่ะ
เรา: !!!!!!!'
เคน: เราก็เป็นแบบนี้แหละเราไม่อยากจะเถียงกะใครเรื่องพวกนี้แต่ที่เราคบมีพี่(เรา)แค่คนเดียวนะใครๆก็รู้
เรา: แล้วที่เคนบอกว่าจะบอกว่ามีแฟนแล้วก็เกรงใจพี่ล่ะ????
เคน: เคนไม่ได้พูดใครบอก???
น้องพอ: หน้าซีดแล้วก็เดินหนี้ไป
จากนั้นเราก็บอกกัยเคนว่าเราไม่ชอบเรื่องแบบนี้เคนจะคุยกับใครหรือใครจะมาจีบเอ็มเราไม่เคยไปยุ่งเราบอกว่าถ้าไมาคิดจะคบกันจริงก็ไปไม่ได้ห้าม แต่เคนยืนยันว่าจะคบกับเรา แล้วก็สัญญาว่าจะไม่มีใครคนที่เป็นแฟนเคนจะมีแค่พี่(เรา)คนเดียวเท่านั้นสาบานเลยเราก้อโอเคไม่ว่าไรจากนั้นเราก็คบกันไปเรื่อยๆเจอกันตอนพักเที่ยงบ้างเพราะสมัยนั้นยังไม่มีมือถือใช้เราก็มาเจอกันเวลาพักตอนซ้อมกีฬาบ้าง(เราเป็นนักกรฬาโรงเรียน)แระก่อนขึ้นรถกลับบ้านเขียนจดหมายบ้างจนวันนึงเป็นวันอาทิตมีเพื่อนคนนึงในหมู่บ้านเล่าว่ามีเด็กโรงเรียนเราขับรถชนเสาร์ไฟฟ้าตาย1เจ็บ1แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจนวันจันทร์เรานั่งรถไปโรงเรียนเด็กที่นั่งรถก้อพากันชี้ที่เกิดเหตุเห็นคราบเลือดกองอยู่เรารู้สึกใจคอไม่ดีแอบกลัวในใจหลังจากถึงโรงเรียนโอก็วิ่งมาหาเราแล้วสิ่งที่เรากลัวก็เกิดขึ้น
โอ: เคนตายแล้วรถชนเสาไฟฟ้าคอหักตายคาที่มันเพิ่งหัดขับมอเตอร์ไชด์กุเดาว่ามันจะไปหา แล้วเพื่อนอีกคนก็อยู่ไอซียู
เรา: !!!!!!!!!!!พูดอะไรไม่ออกไม่ร้องไห้ได้แต่นิ่งเงียบไปจนทุกคนตกใจกลัวเราช็อค
โอ: ตั้งสตินะจะไปงานศพมั้ยกุจะพาไป
เรา: ไม่ไป!!! กุทำใจไม่ได้
โอ: ตามใจใจเย็นๆนะ
หลังจากนั้นเราก็นิ่งเงียบไปไม่ได้คุยกับใครจนโรงเรียนเลิกกลับบ้าน ก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นคือมีน้องข้างบ้านที่เรียนคนล่ะโรงเรียนชื่อน้อง ต มาทักตามปกติแล้วก็ถามคำถามนึง
น้องต: เมื่อคืนเพื่อนพี่มาหาอะไรดึกจังหนูตื่นมาเข้าห้องน้ำตอนตีหนึ่งเห็นเขายืนอยู่หน้าประตูบ้านพี่ยื่นเฉยๆเรียกก็ไม่เรียก
เรา: ไม่มีใครมานิ
น้องต: มีสิผู้ชายใส่ชึดนักเรียนอ่ะยืนอยู่ตั้งนาน
เรา: มาผิดบ้านมั้ง
ในใจคิดว่าจะใช่เหรอแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากจนเช้าไปเรียนมีเพื่อนๆมาบอกว่าพี่สาวเคนมาตามหาเราเเล้วเรากับพี่สาวเคนก็คุยกัน
พี่สาวเคน: น้องชื่อ...อยู่ ม2/4แฟนเคนป่าว?
เรา: ค่ะมีไรรึป่าวค่ะ
พี่สาวเคน: เมื่อคืนเคยมาเข้าฝันพี่ว่าให้น้อง(เรา)ไปงานศพเคนด้วยเคนเป็นห่วงมาก
เรา: ค่ะเย็นนี้หนูจะไป
เดี๋ยวมาต่อค่ะยาวมาก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่