สืบเนื่องจากกระทู้  "จากเวียงจันทน์สู่วังเวียง ผู้หญิงคนเดียวก็ลุยเที่ยวได้"   http://ppantip.com/topic/33756435

ของจขกท ที่ไปBackpack ตะลอนวังเวียงคนเดียวมา  ก็เลยจะขอเล่าถึงความประทับใจของน้ำใจของสาวลาว น่ารักๆคนนึงที่เราได้เจอมาค่ะ

วันนั้นที่จขกท กลับจากวังเวียง(2/5/2015)และจะเดินทางกลับกรุงเทพฯ  แพลนมีอยู่ในสมองอันเล็กๆแค่ว่าต้องนั่งรถบัสจากวังเวียง-ถึงเวียงจันทน์ก็ต่อรถไปตลาดเช้า-ต่อรถโดยสารระหว่างประเทศจากตลาดเช้าข้ามเข้าอุดร- ขึ้นเครื่องจากอุดร ไฟล์ท 20.00น.กลับกรุงเทพฯ

แต่พอรถบัสมาถึงตัวเมืองเวียงจันทน์เท่านั้นแหละ ...แม่เจ้า!!  เราอยู่ส่วนไหนของเวียงจันทน์ละเนี่ย ด้วยความที่ฟังคนขายตั๋วมาว่าจุดที่จะมาจอดให้ลงมีรถเมล์ต่อไปตลาดเช้า ไม่กี่บาท นั่งแป้บเดียวถึงไม่ต้องเหมา 3 ล้อไป  เราก็เลยปฏิเสธ 3 ล้อที่มาลุมล้อมเราตอนลงรถไปหมด หึหึ

เวลานั้นประมาณบ่าย2กว่าๆ แดดกำลังสุกได้ที่เลย  จขกท แบกเป้ไปเดินตามถนนเพื่อหาดูรถเมล์ รอสักพักเอ๊ะทำไมไม่มีผ่านมาสักคันหว่า เริ่มใจคอไม่ดี   แล้วตอนนั้นถนนที่เวียงจันทร์เงียบมาก ไม่มีใครหน้าตาเป็นเจ้าถิ่นให้ถามทางเลย  เดินไปเรื่อยๆเห็นท่าไม่ดี จขกท เลยตัดสินใจแบกเป้พะรุงพะรัง เข้าไปถามในร้าน"เสือป่า เวียงจันทน์"  เพราะชื่อค้นหูเหมือนที่เมืองไทยเลย5555+ คิดแค่นี้

ถามพนง. ได้ใจความมาว่า  ไม่มีรถเมลไป ต้องเหมา3ล้อไปอย่างเดียว....อ้าว  ไหนพี่คนขายตั๋วบอกว่ามีไง ไหนบอกว่าใกล้  จขทก.ก็ยังดื้อดึงจะเดินไปเอง ไม่เจียมตัวเองเล้ยว่าชะตาจะหาไม่อยู่ละ   ก็เลยถามทางไปจากพนง.เสร็จสรรพ กำลังจะ Let's Go  ระหว่างนั้นพนง.ก็พูดอะไรไม่รู้กับผญ.คนนึง ซึ่งน่าจะเป็นพนง.ที่นี่แหละ กำลังจะออกเวรกลับบ้านพอดี  เค้าพูดภาษาลาวขั้นเทพที่ จขกทจับศัพท์ไม่ออก แต่สรุปว่า ผญคนนั้นจะไปส่ง  (คงสงสารสภาพเรา ผญ ตัวคนเดียว แบกเป้ใหญ่ๆ สภาพอากาศร้อนๆ55555)  เราก็ลังเลว่าเอาไงดีว้าแล้วหน้าน้องเค้าดูนิ่งๆ เราก็เดาใจไม่ถูกว่าจะยังไงอะไร

สรุป จขกท ก็ซ้อนมอไซไปกับเค้า (ใจง่ายจุง555)  ซึ่ง...ระยะทางไกลมาก ผ่านประตูชัย ผ่านอะไรๆที่เคยไปเที่ยวมาตอนก่อนจะขึ้นไปวังเวียง  คิดในใจถ้าเดินไปเองนี่คง เป็นหมูยางแห้งตายก่อนไปถึงแน่ๆ อากาศก็ร้อนลวกขนาดนี้ ต้องตกเครื่อง กลับกรุงเทพไม่ได้แน่ๆ โชคดีจิงๆที่มีคนมาส่ง

พอถึงตลาดเช้า  จขกท ก็กระโดดลงจากมอเตอร์ไซค์ แล้วก็เสียมารยาทถามน้องสาวคนลาวไปว่า "คิดกี่กีบคะ??"
น้องเค้าตอบมาว่า "มาส่งซื่อๆ บ่อได้คิดตัง" (มาส่งเฉยๆไม่ได้คิดเงิน) ...    จขกท นี้แทบจะก้มกราบเลยค่ะ  ซึ้งมาก ร้อนก็ร้อน ไกลก็ไกล น้องเค้ายังมาส่งแบบไม่คิดเงิน  ตอนนั้น จขทก ก็ได้แต่ยกมือไหว้แล้วบอกขอบใจเด้อไป  แล้วน้องเค้าก็รีบบิดมอเตอร์ไซค์จากไป

...จนถึงวันนี้ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว จขกท ยังประทับใจกับเหตุการณ์วันนั้นไม่หายเลยค่ะ เลยเอามาแบ่งปันให้เพื่อนๆฟัง  ไม่รู้จักกันแท้ๆ ต่างชาติต่างบ้านต่างเมือง ก็ยังมีน้ำใจให้กัน  แล้วก็ย้อนคิดกลับมาว่าถ้ามีคนลาว หรือประเทศเพื่อนบ้านมาถามทางเราแบบนี้ เราจะไปส่งแบบน้องเค้าไหม??

...ใจจริงๆ จขกท อยากจะขอถ่ายรูปน้องเค้าไว้ หรือขอ Facebook ไว้เป็นเพื่อนกัน แต่ก็ไม่ทันน้องเค้ารีบไปซะก่อน เลยได้แค่รูปกระจกมอเตอร์ไซค์น้องเค้าไว้ เป็นที่ระลึก แอบถ่ายตอนติดไฟแดง แหะๆ

..ถ้าน้องสาวคนลาวมีโอกาสได้เห็นกระทู้นี้ ก็อยากจะบอกว่า ขอบคุณจริงๆค่ะ  ขอบคุณจากใจ