เหตุการณ์นี้เป้นเรื่องจริงค่ะ เจอมากับตัวเองและเพื่อนสาวอีกคน เกิดเมื่อประมาณสองถึงสามปีที่แล้วค่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งแถววงเวียนใหญ่ค่ะ อยู่ประมาณปีสองปีสามค่ะ มอเรามีผู้ช่วยอาจารย์หรือทีเอ ห้องที่เราได้ดูแลเป็นห้องเรียนใหญ่เลยต้องมีทีเอสองคน วิชานี้เรียนเย็นค่ะ ห้าโมงเลิกสองทุ่ม ห้องเรียนอยู่ชั้น15ค่ะ เราเป็นทีเอมาจนจะจบเทอมแล้ว ซึ่งวันที่เกิดเหตุ เรากับเพื่อนขึ้นไปห้องเรียนก่อนอาจารย์เข้าเพื่อมาเตรียมของ เช็คชื่อ วันนี้ที่ห้องเรียนมีแอร์รั่วค่ะ ตัวที่สองจากหน้าห้อง เลยดึงโต๊ะเรียนใต้แอร์ออกแ้วเอากระดาษไปรองน้ำไว้ไม่ให้มันเลอะพื้น ทำให้มีที่ว่างใต้แอร์ค่ะ วันนี้อาจารย์นัดส่งงานท้ายคาบเลยทำให้นักศึกษากลับกันไปหมดแล้ว เหลือเรากับเพื่อนที่เก็บงานกันอยู่ ตอนนั้นประมาณทุ่มครึ่ง ซึ่งในห้องมันเงียบมากจนได้ยินเสียงแอร์ เมื่อเก็บงานเสร็จต้องเอางานไปฝากไว้ที่ห้องสาขาอีกอาคารหนึ่ง เราหันไปมองวิวแล้วบอกเพื่อนว่า วิวสวยดีนะ ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะเราเป็นคนไม่มีเซนส์เลยไม่กลัว ออกมาจากห้องด้านซ้ายมือเป็นห้องน้ำเดินเลยมาหน่อยด้านขวามือเป้นลิฟท์ ไม่มีคนอยู่เลยแล้วแม่บ้านก็ปิดไฟดวงใหญ่แล้ว ในห้องเรียนเราก็ปิดไฟบางดวงแล้ว ขนาดยืนรอลิฟท์อยู่ คุยกับเพื่อนด้วยหางตาเห็นนักศึกษาผู้หญิงผมยาวอยู่ในห้องนั่งกอดเข่าอยู่ใต้แอร์ที่รั่ว ตอนแรกคิดว่านักศึกษายังกลับไม่หมดหรอ กำลังจะถามเพื่อนแต่นึกขึ้นได้ว่าในห้องเรียนไม่มีใครอยู่แล้ว ตัวชาเลยค่ะ เพื่อนเห็นเรานิ่งไปนานเลยจะหันไปดูตามสายตาเรา เราเลยตะโกนบอกเพื่อนเสียงดังเลยว่า อย่าหันไปมองนะ มาหาเรา ด้วยความกลัวมากกกกกกก เลยหันหลังเข้าประตูลิฟท์ เราอยากร้องไห้มาก มือเย็นจนเพื่อนกลัว พอลิฟท์เปิดเรากับเพื่อนรีบกระโจนเข้าลิฟท์เลย เราบอกเพื่อนว่าเดี๋ยวเล่าให้ฟัง แล้วลิฟท์ก็เปิดที่ชั้น7วึ่งมืดและไม่มีคนอยู่ เรากลัวสุดๆเพื่อนเลยเอื้อมมือมาปิดลิฟท์ ลงไปชั้น1 ไฟปิดเกือบหมดแล้ว เราเลยเล่าให้เพื่อนฟังว่าเราเจออะไรบ้าง พอขึ้นไปห้องสาขาได้เจอพี่ที่เคารพรีบเล่าให้ฟังเลย ซึ่งพี่เค้าได้ไปเล่าให้อาจารย์และหาข้อมูลเลยได้รู้ว่ามีเหตุการณ์สยองเคยเกิดขึ้นมาก่อน เราเลยได้ไปทำบุญ