Part II เสร็จแล้วนะครับ ตามไปเที่ยวกันได้เลย
http://ppantip.com/topic/34553636
========================
กราบสวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน วินาทีต่อจากนี้ไปขอเชิญทุกท่านพับกบ เอ้ย! พบกับ เอ้ย! ถูกแล้ว...!!! แหม่เปิดตัวซะลูกทุ่งเลย เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ  "แบกเป้เที่ยวคนเดียว แต่รูปเดี่ยวเป็นล้าน ณ เกาะเต่า" หะ!! เกาะเต่าอีกแล้ว?? ใช่ครับเกาะเต่า หลายท่านคงเบื่อกับกระทู้เกาะเต่าเต็มทน (แต่ขอแถมอีกสักคนจะได้ไหมละคร้าบบบ) ออกตัวก่อนนะครับนี่เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรก และเป็นการ backpack ครั้งแรกแถวลุยเดี่ยวอีกตะหาก ครั้นจะให้ไปเที่ยวที่ไม่มีคนไปก็คงจะลำบากกับมือใหม่อย่างเรา จึงตัดสินใจหา Review ในห้องนี้ละครับ ก็ดูมาเรื่อยๆ จนกระทั่งไปเจอกระทู้ๆนึง ชื่อว่า "แบกเป้ขึ้นรถไฟฟรีหนีไปเกาะเต่า งบน้อยไปคนเดียวก็เฟี้ยวได้" หรือ http://ppantip.com/topic/33399183 คือหลังจากอ่านกระทู้นี้แล้วผมนี่หาวันลาพักร้อนเลยครับ แบบว่าเกิดแรงบันดาลใจสุดๆ เมื่อได้วันลาแล้วพมก็เฝ้าแต่ขีดปฏิทินนับวันรอ อ่านกระทู้เดิมซ้ำไปซ้ำมาเช้ากลางวันเย็น ๕๕+ หลังจากศึกษาข้อมูลคร่าวๆ (ถือว่าคร่าวๆมาก เพราะไม่ได้ศึกษาอะไรเพิ่มเติมเลย กะว่าจะ Cover กระทู้ก่อนหน้าของคุณนัทเลยครับ) ลองไปดูกันว่าผม Cover เหมือนขนาดไหน ขนาดกระทู้เค้าหลงไปทางไหน ผมยังอุตส่าห์หลงตามเลยครับ ๕๕+

     เช้าวันอาทิตย์ ที่ ๓๑ พฤษภาคาม ๒๕๕๘  เนื่องจากตามตาราง รถไฟออก ๑๓.๐๐ น. ผมจึงออกไปสอนพิเศษหาเงินค่าเรือก่อน (ติดต่อได้นะ แอบขายของ ๕๕+) พอสนอนเสร็จ ๑๑.๓๐ น.ผมก็รีบตรงไปสถานีรถไฟหัวลำโพง เพื่อไปซื้อตั๋วรถไฟฟรีหนีไปเกาะเต่า และนี่ก็เป็นการซื้อตัวรถไฟเองครั้งแรกในชีวิตเช่นกัน ยืนงงสิครับ ไปไหนดี เลยลองไปถามที่เขาบริการข้อมูลได้ความว่า ถ้าจะไปเกาะเต่าก็ต้องไปลงที่สถานีชุมพรแล้วต่อเรือ ผมก็เลยจัดแจงขอตั๋วฟรี แต่!!! ตัวฟรีหมดตั้งแต่เช้าแล้วน้อง แต่น้องจะซื้อตั๋วยืนก็ได้นะ เออะ!!! ด้วยข้อมูลที่มีพบว่าเราต้องเดินทางประมาน ๘ ชั่วโมง และถ้าเรายืนไปตลอดทางจะไหวมั้ย พี่เค้าบอกว่ารถไฟฟรีจะแออัดมาก ถ้าจะเอาตัวถูก (นั่ง+พัดลม ราคาประมานไม่เกิน ๒๐๐ บาท) แต่ต้องรอรอบบ่าย ๓ จิตใจตอนนั้นเริ่มลังเล กลับมานั่งตั้งสติครับ เปิดเน็ต Search รัวๆ ว่าจะไปรอบบ่าย ๓ แล้วไปนั่งตากยุงรอเรือตอนเช้าดีไหม หรือจะไปรถทัวร์ที่ขนส่งสายใต้ดี หรือจะไปซื้อแพคเกจที่ต้องไปขึ้นที่ถนนข้าวสารรถออก ๓ ทุ่มดี   หรือจะกลับแล้วค่อยไปพรุ่งนี้ดี เอาไงๆ นั่งคิดจนกระทั่ง ๑๒.๓๐ น. ผมลุกขึ้นเดินไปอย่างหาญกล้าที่ตู้ขายตั๋ว และซื้อตั๋วฟรีแบบยืนมา เอาวะ นั่งบันไดเอาก็ได้ ซื้อตั๋วเสร็จเลยเดินไปดูบรรยากาศบริเวณรถไฟ เออะ!! คนมารอเยอะมากกกกก และผมก็เหลือบไปเจอรุ่นน้องคนนึงที่รู้จักจึงทักทายและได้ความว่ากำลังไปงานอะตอมเกมส์(เป็นงานของคณะวิทย์ฯทั่วประเทศ) ซึ่งจัดที่ ม.ทักษิน อ๋ออออ รู้ละรถเต็มเพราะใคร เล่นขนกันมาขนาดนี้ T_T อาไงดีๆ ทีนี้ที่ยืนก็คงจะแทบไม่มี ปิ๊ง!! ทันไดนั้นสมองอนน้อนนิดก็คิดขึ้นมาได้ว่า รถไฟยังมีแบบเสียเงินนี่น่าาา ผมจึงรีบเดินกลับไปซื้อตั๋วและก็ได้ตั๋วแบบนอนเตียงบน ราคา ๔๐๐ บาทมา โอเคสบายใจละ ซื้อน้ำ ซื้อขนม พร้อมแล้วลุยยย................

     ๑๓.๐๐ น. รถไฟเคลื่อนขบวนออกจากสถานีเป๊ะ ปรมือ รัวๆ รถไฟที่ขึ้นเป็นขบวน ๑๗๑ กรุงเทพ-สุไหงโกลก ต้นทาง กรุงเทพ ปลายทาง ชุมพร เวลาถึง ๒๑.๑๒ น. (คงเป็นเวลาที่ตั้งมาเพื่อความเก๋เท่านั้นสินะ)



    ซึ่งหลังจากภารกิจแรกคือการขึ้นรถไฟฟรีล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า ภารกิจต่อไปก็คืการไปให้ทันเรือนอนซึ่งจะออกเวลา ๒๓.๐๐ น. จากการศึกษาข้อมูลก็พบว่าหายๆท่านไปไม่ทันเรือนอน (แต่อย่างน้อยก็อุ่นใจที่รถไฟออกตรงเวลา) ระหว่างทางผมก็น่งงมองข้างทางไปเรื่อย จำได้ว่านี่เป็นการนั่งรถไฟครั้งที่สองในชีวิต ครั้งล่าสุดก็สมัยไปเข้าค่ายลูกเสือที่กาญฯตอนอยู่ประถมโน่นน นั่ไปสักพัก แดดเริ่มร้อน รู้สึกเพลียๆก็เผลหลับไป ตื่นมาอีกทีบรรยากาศเริ่มครึ้มๆ ม่ายนะๆ มาคนเดียวนะเว้ย อย่าแกล้งกันอย่างนี้สิ จนกระทั่ง



      และผมก็ต้องนั่งบิ้วอารมณ์เศร้า อารมณ์เหงาออกมาเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศมากที่สุด การนั่งรถไฟมันก็ทำให้เราได้เห็นมุมมองอะไรที่แปลกใหม่ รู้สึกว่าท้องฟ้าดูสดใสกว่าทุกวัน ต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่มกว่าทุกครั้งที่เคยเห็น ได้ทบทวนอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านมาในชีวิต เอ้าตื่นๆๆ จะม่าดรามาทำไม พอหยุดผมก็เปิดหน้าต่างสูดอากาศและชมบรรยากาศฟ้าหลังฝนอีกครั้ง



     รถไฟแล่นไปเรื่อยๆ และแล้วก็ถึงเวลาต่อมความเหาเริ่มทำงานอีกครั้ง นั้นคือเวลาที่พระอาทิตย์บอกลท้องฟ้า ผมรู้สึกว่าท้องฟ้า ณ เวลานี้ และ ณ ที่นี่ช่างสวยงามยิ่งนัก ต่างจากเมืองหลวงซะเหลือเกิน



และก็ยังชื่นชมความงามนี้ต่อไปเรื่อยๆให้ได้มากที่สุด



จนกระทั่งมีเจ้าหน้าที่มปูที่นอน ผมก็จำใจต้องขึ้นไปนอนขลุกอยู่ข้างบน แต่ก็ไม่กล้าที่จะนอน เพราะกลัวเผลอหลับแล้วเลย ได้แต่นั่งดูเวลา จนกระทั่ง ๒๑.๑๒ น. ตามกำหนดที่ต้องถึงชุมพร ผ่านไป ๒๒.๐๐ น. ผ่านไป ผมก็ยังไม่ถึงชุมพร และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะถึงเมื่อไหร่ ใจคอเริ่มไม่ค่อยดีละ และแล้ว ๒๒.๓๐ น. ผมก็เดินทางมาถึง สถานีชมพร ผมไม่รอช้ารีบเดินหาวินแวนซ์ไปท่าเรือไปเกาะเต่าราคา ๑๐๐ บาท ประมาณ ๑๐ นาทีผมก็เดินทางมาถึงท่าเรือ โดยพี่วินก็จัดแจงพาไปซื้อตั่ว ราคา ๔๐๐ บาท ภารกิจที่สองเป็นอันสำเร็จ



เสร็จสรรพพอมีเวลาเหลือก็เลยเดินไปร้าค้าซื้อน้ำ ขนมและเบียร์มาปลุกเร้าความดิบในตัวซักนิด ประมาณ ๕ ทุ่มก็มีรถกระบะมารับไปขึ้นเรือ ซึ่งเรือที่ใช้นอนในครั้งนี้เป็นเรือประมง ครับ เรือประมงจริงๆ แนะนำว่าควรเช็ควันก่อนมาว่าวันไหนมีเรืออะไรออก ถ้าผมมาวันอื่นก็คงได้นอนเรือสำราญแอร์เย์นฉ่ำ แต่เรือประมงแบบนี้ก็ฟินไปอีกแบบนะ ๕๕+ โดยมีผู้ร่วมชะตากรรมบนเรือคืนนี้ประมาณ ๓๐ ชีวิต ๒๓.๑๕ น. เรือเริ่มออกเดินทาง ด้วยความเพลียทำให้ผมหลับได้อย่าง่ายดายแม้เสียงเครื่องยนต์และคลื่นซัดจะดังก็ตาม z z Z....