สวัสดีครับ หลายๆคนที่อ่านชื่อกระทู้ผมอาจจะแปลกใจ มันเป็นยังไง LAไม่มีคนเดินตามข้างทางเหรอ? ไม่ต้องแปลกใจครับ คำตอบอยู่ในเรื่องที่ผมจะแชร์นี้แล้ว กระทู้นี้ผมจะแชร์เรื่องราวการเดินทางแบกเป้แบบคนงบน้อย ไม่ค่อยมีความรู้ และคัลเจอร์ช็อคแบบสุดๆ

ก่อนอื่นต้องบอกทุกๆท่านก่อนว่า ทริปนี้เกิดจากการเตรียมตัวที่ไม่เพียบพร้อม ทำการบ้านมาน้อย ผมมีเวลาประมาณสามวันหลังสอบไฟนอล (สารภาพเลยว่า ที่พักผมเพิ่งจะจองได้ก่อนวันเดินทาง1วันด้วยซ้ำ) ผมนำของไปแค่กล้อง กระเป๋าเสื้อผ้า เป้ บัตรเครดิต เงินติดตัวเล็กน้อย อาหารไทยสำเร็จรูปนิดหน่อย และไปสู้เอาข้างหน้า ใช้เงินอย่างประหยัด ไม่เน้นหรู ไม่เน้นหล่อ ยอมรับความเป็นไทย และไม่มีการอายต่อเหตุการณ์หน้าแตกใดๆทั้งสิ้น ฮ่าๆๆ เหตุการณที่ดี เราจะจดจำมันไว้ อะไรที่ไม่ชอบใจ เราจะทิ้งมันไว้เบื้องหลังนะครับ  

เอาละ เรามาเข้าเรื่องกันเลย ทริปนี้มีที่มาจากพ่อผมจะไปประชุมที่เทมิคูลา เลยชวนผมไปต่างประเทศดูบ้างเป็นประสบการณ์ โดยมีสองทางเลือกคือ ไปเทมิคูล่า นอนโรงแรมดีสุดในเมืองมีรถรับส่ง กับอยู่แอลเอแล้วหาทุกอย่างด้วยตัวเอง... ใครจะไปเทมิคูลาจริงมั้ยครับ? ผมจึงใช้เวลาน้อยนิดติดต่อทุกอย่างเท่าที่หาได้ ได้เกือบทุกอย่างยกเว้นทัวร์จีนที่ผมติดต่อไปแล้วเขาไม่ติดต่อมา ไม่งั้นคงได้เที่ยวลาสเวกัสหรือไม่ก็ไปเดินที่โยเชมิที่แล้ว

ตั้งกระทู้นี้ขึนมาเพื่อให้เพื่อนๆนักศึกษาน้องๆนักเรียนได้เห็นว่า การเดินทางในต่างประเทศด้วยตัวคนเดียวในวัยเราๆ มันเป็นไปได้หากรู้จักระวังตัวและเข้าใจสถานการณ์ต่างๆ เมื่อออกนอก Comfort zone ความรู้สึกเป็นอย่างไร และให้เห็นการใช้ชีวิตในเมืองที่เราอาจจะต้องไปทำงานในอนาคตก็ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ กล้องผมใช้ Canon 70D เลนส์KIT 18-135 กับกล้อง iPhone 5S ครับ I love Nikon นะครับ และจะหาทางกลับไปใช้ให้ได้ อิอิ
อันนี้เป็นกระทู้ยาวกระทู้แรกของผมนะคัรบ หากไม่มีตรงใหนผิดพลาดและชวนหงุดหงิด ต้องขอโทษด้วยนะครับ