[ประเทศจอร์เจีย] [จอร์เจีย] [Georgia]

สวัสดีค่ะ กัม-มา-โจ๊-บา (ภาษาจอร์เจี้ยน)
แอนค่ะ^^

"ขอเรียกว่าไดอารี่ เพราะการบันทึกครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพียงทริป แต่เป็นเรื่องราวการไปลองใช้ชีวิตที่นั่น การได้เรียนรู้ รวมถึงความประทับใจขณะอยู่ที่ประเทศจอร์เจีย ถึงแม้ไม่ได้เขียนทุกวัน แต่เขียนบันทึกไว้เป็นระยะๆ เพื่อเป็นประโยชน์กับผู้อื่น และตัวเอง ยามขาดแรงบันดาลใจ หรือยามคิดถึง "

จอร์เจีย ได้ชื่อว่าเป็นประเทศสองทวีปอีกประเทศหนึ่ง ซึ่งอยู่สุดขอบเอเชียกะยุโรป แถวๆทะเลดำ บนเทือกเขาคอเคซัสตอนใต้ แถมเคยเป็นสาธารณรัฐนึงของสหภาพโซเวียต (ดูไม่เต็มใจ)

สำหรับเรื่องวีซ่า ประเทศไทยได้รับการยกเว้นซ่า 3 เดือน ตั้งแต่ 5 มิถุนายน 2015 : คนไทยได้รับการยกเว้นวีซ่า 1 ปี (แก้ไข)

สำหรับตั๋วเครื่องบิน ใช้ Skyscanner ช่วยหา แต่ไม่แน่ใจว่าต้องจองตั๋วไปกลับมั๊ยน๊ะ เลยไปเช็คในเว็บ e-visa จอร์เจียอีกที ในเว็บก็ไม่ได้พูดอะไร บอกแค่ว่าไปได้ ไปเลยจ้า ดูแผนที่มันก็นั่งรถไฟไป ตุรกี อาเซอร์ไบจาน แล้วก็ อาเมเนียได้ เลยคิดว่าจะจับรถไฟไปตุรกี แพลนหลวมๆว่าจะนั่งรถไฟ เลยซื้อตั๋วขาไปขาเดียวแบบด้วนๆ (!!)

ส่วนที่พัก คิดว่าอยู่ยาวๆหาพวกอพาร์ทเม้นน่าจะดีกว่า เลยพึ่งอากู๋อีกแล้ว ไปเจอเว็บ place.ge ที่ส่วนใหญ่เจ้าของอพาร์ทเม้นจะปล่อยเช่าเอง ไม่ผ่านเอเจ้น คือ ถ้าผ่านเอเจ้นส่วนใหญ่จะปล่อยแบบสัญญาเช่ายาวๆ (ยาวกว่า 6 เดือน) เช็คไปคร่าวๆ พอให้เข้าใจ กะว่าไปถึงค่อยโทรเช็คอพาร์ทเม้น แล้วค่อยไปดู (แพลนหล๊วมหลวม)

ช่วงเมษาที่จะไปเป็นปลายหนาว ต้นสปริง สบ๊ายย ไม่หนาวมาก ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก เชิ้ตอุ่นๆ กะยีนส์ ก็พอ

คืนก่อนเดินทางก็เข้านอนแต่หัวค่ำ ไฟลท์ 6 โมงเช้า ฝนเจ้ากรรมก็ดันตกแบบไม่ลืมหูลืมตา ก่อนหน้านี่ไม่แวะมาเลยน๊ะ นอนไม่หลับเลยจ้าา ห่วงว่าฝนจะหยุดตกเมื่อไหร่ เพราะต้องตื่นตีสาม นัดตุ๊กตุ๊กให้มารับตอนตีสี่ อยู่ศรีลังกาก็ต้องนั่งตุ๊กตุ๊ก และแล้วฝนก็หยุดตีสอง ไม่รู้สึกว่าตัวเองหลับเลย ตื่นก่อนตีสาม ออกเดินทางตีสี่ ครึ่งชั่วโมงก็ถึงสนามบิน

รีบเข้าไปเช็คอิน สายการบินแอร์อาระเบีย ปัญหาเล็กๆก็เกิด เมื่อแอนมีแต่ตั๋วขาไปขาเดียวด้วนๆ เจ้าหน้าที่ก็หน้าตาขึงขัง ก็แอร์อาระเบียเค้าหละนะ
จนท : ทำไมไม่มีตั๋วขากลับ(ครับ)
แอน : จะเดินทางต่อไปตุรกีกะรถไฟค่ะ เลยไม่ได้จองตั๋วขากลับ
จนท : หน้าตาขึงขึ้นอีก..ทำไมไม่กลับ ทำไมมาทางนี้ แล้วทำไมไม่มาทางไทย (นู๋จำไม)
แอน : ก็ตอนนี้อยู่ที่ศรีลังกา ก็ต้องไปทางนี้นั่นหละค่ะ คือไม่ได้กวนทีน แต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ! (แต่ในใจก็เดาไปว่า จนท น่าจะกลัวพวกค้ามนุษย์อะไรทำนองนี้รึปล่าว เดาไปนู่น)
จนท : ตกลงจะไปจริงๆใช่มั๊ย มีบัตรเครดิตมั๊ย
แอน : ไปไม่จริงจะซื้อตั๋ว แหกขี้ตาตื่นก่อนตีสาม มาเช็คอินทำฉ้นรองเท้าอะไร (แค่คิดในใจ..) ไปค่ะ แล้วก็งัดเอาบัตรการเงินมาโชว์รัวๆ
จนท : โอเค (ง่าา ง่ายไปมั๊ย อย่าเพิ่งไป๊) แล้วก็ออกตั๋วให้ เช็คอินงเรียบร้อยแล้ว ได้ไปละ ^^

บินจากโคลอมโบไปทบิลิซี่ เมืองหลวงของประเทศจอร์เจีย บินประมาณ 6 ชม. แวะ Transit ที่ Sharjah, Arab Emirates อีก 4 ชม. ก่อนเครื่องลงครึ่งหลับครึ่งตื่นเหลือบไปเจอวิวนอกหน้าต่าง ตาสว่างขึ้นมาเลย... หิมะตก!! บนภูเขาหิมะคงยังตกอยู่ นั่งดูชื่นชมไปเรื่อยๆ จนกว่าเครื่องจะลง

ถึงสนามบินทบิลิซี่ราวๆ สี่โมงครึ่ง สนามบินกะทัดรัดคล้ายๆสนามบินต่างจังหวัดบ้านเรา ไม่งง ไม่ซับซ้อน เป้ใบเดียวก็ไม่ได้โหลด เดินออกไปหา ตม. โลดๆค่ะ จนท.ตัดสินใจกันอยู่สามครั้งกว่าจะแสตมป์วีซ่าหน้าตากลมๆ น่ารักๆให้ จนท.คงเจอของแปลก --"

เรียบร้อยจาก ตม. ต้องไปตรงด่านแสกนกระเป๋าอีกรอบนึง เช็คความปลอดภัยกันแน่นอน

ก่อนออกจากสนามบิน มองหา ATM กะเค้าเตอร์ขาย Sim Card เปิดมือถือดูก็เจอ free wifi นามว่า Tbilisi love you แจ่มค่ะ เช็คอินไป 1 ที แล้วก็เดินไปกดเงิน ซึ่งที่จอร์เจียสกุลเงิน Georgian Lari (GEL) GEL 1 = 15 THB
แล้วไปซื้อ Sim ซื้อของ Beeline (ใช้พาสปอร์ต) Beeline รองรับ 4G และ 4G ไม่มี Unlimited Internet ค่าซิม 5 ลารี เติมเงิน 10 ลารี แล้วกด *120*4# ซื้อ Package Internet 4 GB ราคา 9 ลารี รวมเป็น 15 ลารี ราวๆ 220 บาท พูดให้งง!!

สนามบินทบิลิซี่ห่างจากตัวเมืองราวๆ 16 กม. จากสนามบินมี Shuttle bus เข้าเมืองตลอด 24 ชม. บัสจะไปส่ง 3 สถานี คือ
Freedom Square (หรือ Liberty Square), Heroes Square , 26 May Square ทุกสถานีก็อยู่ใกล้ๆ รถไฟใต้ดิน - Metro ค่าโดยสาร ราวๆ 150 บาท ต่อคน

แอนออกมาไม่ทัน Bus แต่หน้าสนามบินจะมีคุณลุงๆแท็กซี่เข้าเสนอให้ความช่วยเหลือไปส่งรัวๆ เลยนั่งแท็กซี่เบนซ์สีบรอนซ์ของคุณลุงคนนึง (ไร้มิเตอร์) เข้าเมือง ต่อรองราคาได้ 25 ลารี (ราวๆ 360 บาท) แถมคุณลุงก็ใจดี ระหว่างทางเล่าโน่นเล่านี่ให้ฟัง ส่วนแอนก็ทำตัวเป็นนู๋จำไมตลอดเวลา คุณลุงไปส่งแถวๆ Metro สถานี 300 Aragveli

พักโรงแรมแถวนั้นคืนนึง ตื่นเช้ามาโทรเช็คอพาร์ทเม้น (ใจเย็นจุง) ก็พบว่ามีอพาร์ทเม้นที่ถูกใจว่างอยู่ เป็นแบบบ้านใต้หลังคา ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว เสร็จสรรพ วิวสวย ตกแต่งแบบโมเดิร์น เจ้าของเป็นสาวทันสมัย นามว่าเทกา คุยไปคุยมาก็ตกลงว่าจะไปดู ถูกใจจริงๆก็จะอยู่เลย นัดเจอกับเทกาแถวๆ Metro ชานเมือง วันนี้อากาศหนาวมาก (ไหนใครที่เช็คสภาพอากาศ แล้วบอกว่าสบ๊ายย --') เชิ้ตอุ่นๆ กะยีนส์ ไม่ช่วยอะไรเลย ยืนรอเทกาแบบสั่นเป็นเจ้าเข้า นางมาถึงก็ยิ้มสยามดีใจ ขึ้นรถ แล้วเทกาก็หันมาอึ้ง เพราะแอนไปพร้อมกระเป๋าสัมภาระ ไม่ใช่เพราะกระเป๋าใบใหญ่ กระเป๋าราวๆ 10 กิโลเองค่ะ แต่ที่เทกาอึ้งคือนางบอกว่ายังติดตั้ง ตู้ โต๊ะเตียง เครื่องครัว ไม่เสร็จ (แอบเงิบในใจเบาๆ) แต่เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว คิดว่าจะมาดูเฉยๆ ก็ย้ำกับนางนะว่าถ้าชอบจะขออยู่วันนี้ แต่อะไรๆก็ผิดพลาดกันได้ เทกาเสนอว่าไปอยู่อพาร์ทเม้นคุณยายนางก่อนซัก 10 วันได้มั๊ย นางขอเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย ไปดูอพาร์ทเม้นของเทกาเรียบร้อยก็ชอบใจ เลยตอบตกลงไปอยู่รอชั่วคราวที่อพาร์ทเม้นคุณยาย อพาร์ทเม้นคุณยายตกแต่งแบบขลังๆ หน้าตาห้องรับแขกก็ขลังพอตัว แต่ก็ชอบใจอีกนั่นแหละ แปลกดี แต่.. ลึกๆก็ยังอดหวั่นใจไม่ได้ว่าตกดึกจะมีใครมาเล่นเปียโนให้ฟังโดยมิได้รับเชิญมั๊ยน๊ะ

หลังจากปลาบปลื้มกับที่พักสุดขลัง เปิดฮีทเตอร์ก็สลบเป็นตายไร้สติ
ตื่นเช้ามาอีกวัน ฝนก็กระหน่ำ ที่หนาวอยู่แล้ว ก็ดำดิ่งลงไปอีก รอๆไปวันสองวัน ฝนซาฟ้าใส ก็ออกไปถอยเสื้อกันหนาว ฮ่าา (อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน... ♩ ♫ ♪ )