คือผมเป็นคนที่รักแมวและรถมอไซมาก มีความชอบส่วนตัวเลย ตอนนี้ผมขับเคเอสอา110 ผมใช้งานมันหนักคับ ส่วนแมวผมมีสองตัวผมรักแมวมากคับคือยอมทุกอย่าง ถ้าสมมุติว่าผญ.ที่ผมรักเกลียดแมวของผม ผมก็จะเกลียดเธอเหมือนกัน - - ขนาดนั้นเลยคับ แล้วเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมได้คบกับผญ.คนนึงคับ ผมรู้แค่ว่าเธอเป็นโรคหอบ แล้วพอคบได้2วัน แม่เธอพึ่งมาบอกว่าเธอแพ้ขนแมวเชื่อมั้ยคับ อารมตอนนั้นแบบทำไมไม่บอกรู้งี้ไม่คบหรอก คือผมแคร์แมวผมนะ จะมาคบกันแล้วห้ามเข้าใกล้แมวผมมันไม่ใช่อะ แล้วผมเลี้ยงแมวในห้องคือแน่นอนขนแมวตึมเพราะมันเป็นเปอร์เซีย แต่พอไปถามเธอเธอบอกว่าไม่อยากบอกเพราะรู้ว่าผมต้องเครียดแน่ๆ ก็จริงอะผมเครียดมาก แทบร้องไห้เลยสงสารแมวอะคับ ทำไมเขาต้องแพ้หนูด้วยนะ เห้อๆ สุดท้ายผมก็จะไม่พยายามให้เธอมาบ้านผมและจะให้ขนแมวติดเสื้อน้อยที่สุด มาถึงเรื่องรถที่ผมก็รักเป็นชีวิตจิตใน คือรถข้าใครอย่าเตะ ผมเป็นคนหลงไหลมอไซมาก ชอบความเร็ว แต่อายุเท่านี้ขาเท่านี้ เลยขี่เคไปก่อน ชอบในการแต่งรถมากคับแต่ไม่มีงบ - - แล้วพอมีแฟนผมต้องไปส่งแฟนที่บ้านทุกเย็น แล้วบ้านแฟนไกลมากอะผมต้องไปส่งเธอทุกเย็น คือผมสงสารรถผมอะคับ คือผมกับเขาเคยโดนชนมาด้วยกัน #เขาคือรถนะ เขาก็ค่อนข้างหนัก ผมก็ไหปลาร้าหัก พอผมซ้อมเขาเสร็จ เขากลับมาเขาก็ไม่เหมือนเดิมคับ ผมสงสารเขาไม่อยากใช้งานหนัก และอีกอย่างผมดำขึ้นด้วยอะ ผมเครียดคับ ผมอยากจะหนีเธอมาก แต่แม่เธอเอาผมตายแน่ๆเลย