แชร์ประสบการณ์สยองขวัญที่เจอมากับตัวเองค่ะ  เราเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยรัฐ แห่งหนึ่งในภาคอิสาน  ตอนปีหนึ่ง เรื่องเกิดที่หอพักหญิงแห่งหนึ่งใกล้มหาวิทยาลัย  หอพักนี้มี 3ชั้น เราพักอยู่ชั้น 3 ห้องสุดท้าย ระเบียงหลังห้องมองออกไปเป็นทุ่งนา ห้องนี้ลมโกรกมาก นั้นคือเหตุผลที่เราเลือกห้องนี้  
ตั้งแต่มาอยู่วันแรกเราจะได้ยินเสียงเคาะ อะไรสักอย่างอยู่ด้านบนห้อง ซึ้งข้างบนมันไม่มีอะไรนอกจากดาดฟ้าของหอ ทุกวันๆตอนตีสองเราจะได้ยิน
บางทีก็คล้ายๆเสียงเหมือนคนกระทืบเท้า เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนตื่นเต้นกลัวกัน  แต่เราก็ไม่คิดอะไร  คิดแค่ว่าคงเป็นเสียงหนูวิ่งแหละ ก็อยู่มาเรื่อยๆ
จนวันนึงเพื่อนที่พักห้องติดกันชื่อ  กาน โทรหา  คำถามแรกที่เพื่อนถาม เฮ้ย วันนี้ไม่ไปเรียนหรอว่ะ  เราก็เลยบอกว่า ไม่ไปเรียนอะไรว่ะ  ก็นั่งเรียนอยู่เนี้ย แกนั่นแระที่ไม่มาเรียน  เพื่อนเงียบไป สักพัก แล้วพูดต่อว่า แล้วใครคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องแก ว่ะ เราก็ตกใจ เฮ้ย!! พูดเล่นเปล่าเนี้ย จะมีได้ไงฉันอยู่คนเดียว  ห้องตรงข้ามออกมาคุยโทรศัพท์หน้าห้องหรือป่าว  เพื่อนตอบ ไม่มีเว้ย ออกไปดูแล้ว  ตอนนี้ยังได้ยินเสียงคนคุยอยู่ในห้องแกอยู่เลย (คือเพื่อนเอาหูแนบฟังที่ผนังห้องที่ติดกับห้องเรา) เลยปลอบเพื่อนไป ไม่มีอะไรหรอก คิดมาก นี้เลิกเรียนแล้ว กำลังจะกลับไว้ค่อยคุยกัน พอกลับถึงห้องเราก็พูดลอยๆว่า ถ้ามีอยู่จริงๆก็ต่างคนต่างอยู่น่ะ เรื่องนี้ก็จบไป เราค่อนครั้งรู้จักกับพี่ที่หอเยอะ แล้วห้องที่อยู่ข้างล่างห้องเราก็เป็นห้องของรุ่นพี่ที่รู้จักกัน แต่ไม่ค่อยได้เจอกัน แล้ววันนึงเรียนเสร็จ บังเอิญเจอเดินสวนกัน ได้มีโอกาสคุยกัน
            พี่ที่หอ : น้องค่ะ น้องนอนดึกทุกวันเลยหรอ
            เรา : ไม่นะคะ หนูนอนตั้งแต่ 5 ทุ่มทุกวันเลยค่ะ มีเรียนเช้าทุกวันเลย พี่เขาก็ทำหน้าแปลกใจ เลยถามพี่เขากลับไปว่า มีอะไรหรือเปล่าค่ะ  
            พี่ที่หอ : ก็เปล่า พี่คิดว่าเรานอนดึกทุกวันเพราะ ช่วง ตีหนึ่ง ตีสอง พี่ได้ยินเสียงเราทำของหล่นบ้าง ลากเก้าอี้บ้าง ทุกวัน (เรานี้คิดในใจ อีกแล้วหรอ)  อยากบอกพี่เขาไปว่า หนูก็ได้ยินค่ะ แต่กลัวพี่เขาจะตกใจ
             เรา : สงสัยเพื่อนที่ไม่มีตัวตนล่ะมั้งค่ะ ขำๆ พูดเล่นกลบเกลือนไป เลยกล่าวขอโทษพี่เขาไป ที่ทำเสียงดัง
เรานี้รีบขึ้นห้องเลยค่ะ เปิดประตูไปได้ ใส่ยับเลยค่ะ เหมือนคนบ้าพูดคนเดียว “จะทำอะไรก็ทำแต่อย่าทำเราเดือดร้อน นี้ห้องเรา เราเสียเงินค่าห้อง  
ตัวเองอยู่ฟรี อย่าสร้างความเดือดร้อนคนอื่น  ถ้าจะอยู่ด้วยกันอย่าทำแบบนี้อีก”  ตั้งนั้นมาเราก็รู้สึกว่าเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว อาจจะเป็นจิตมโนคิดไปเองก็ได้มั้ง แต่ถ้าใครเคยเจอมันจะรู้สึกได้จริงๆน่ะ ส่วนใหญ่จะมีแต่คนมาทัก เรายังไม่เคยได้เจอกับตัวเองสักที นอกจากจะได้ยินเสียงเคาะทุกวันตอนตีสอง เท่านั้น  แต่อาจมีโวยวายใส่บ้างเวลาหลับกำลังฟินๆ เสียงเคาะมานี้ ฝันเรานี้ดับเลยนะคะ แหม  ต้องตื่นมาโวยวาย ตะโกนใส่ข้างบน อยู่บ่อยๆ “เงียบๆหน่อยคนจะนอน ง่วง เข้าใจตรงกันนะ” สิ้นเสียงเรา ทุกอย่างจะเงียบสนิท แต่พออยู่มาเรื่อยๆเริ่มชิน แต่สิ่งลึกลับก็เริ่มแสดงตัวชัดขึ้น ชัดขึ้น วันนึงมีเพื่อนมาเล่นที่ห้อง ก็นั้งดูทีวี ดูคนอวดผีอยู่ด้วยกัน 2 คนกับเพื่อนที่ชื่อ ฟา  แล้วก็มีเพื่อนในสาขาอีกคนที่พักอยู่หอนี้เหมือนกัน ชั้นสามเหมือนกัน แต่อยู่คนละฝั่ง ถัดจากห้องเราไป ประมาณ 5 ห้อง ชื่อ ปลา มาตาม ฟา กลับห้องเพราะดึกแล้ว และในระหว่างที่เปิดประตูคุยกับปลาอยู่ ก็ดูคนอวดผีไปด้วย แต่ในระหว่างที่กำลังดูอยู่นั้น  กล่องดนตรีไขลาน ที่อยู่บนโต๊ะหนังสือ อยู่ๆมันก็หมุนเอง เป็นเสียงดนตรี เสียงเพลง canon ดังขึ้นความยาวประมาณ 10วิ  ทุกอย่างในห้องนิ่ง ดังกะมีคนไปหมุนไขลาน ให้มันหมุนเองยังงั้นแระ  ปลาที่ยืนอยู่หน้าประตูกระโดดขึ้นเตียงทันที