อย่างชื่อกระทู้แหละครับ ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะต้องมาเล่าเรื่องราวชีวิตของผมลงในพันทิป
ปกติก็จะอ่านอย่างเดียว อ่านเรื่องราวของคนโน้นทีคนนี้ทีตามที่มีคนแชร์ๆกันมา
บางครั้งก็เคยคิดนะครับ ว่าทำไมถึงต้องมาเล่าเรื่องราวชีวิตของตัวเองให้คนอื่นรับรู้ แต่พอผมมายืนอยู่ตรงจุดๆนี้ ผมคิดว่าที่แห่งนี้คือที่พึ่งเดียวของผม
ไม่รู้ว่าจะระบายที่ไหนดี จะโทรปรึกษาพี่อ้อย-พี่ฉอดก็ไม่กล้า ขอใช้พื้นที่นี้เพื่อระบายความในใจแล้วกันนะครับ

...ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
ผมกับแฟนคบกันมาสองปีกว่า เค้าเป็นคนน่ารักคนนึงที่ผมตกหลุมรักทันทีตั้งแต่แรกเห็น และก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่สุดในโลกที่ได้เป็นแฟนกับเค้า
ตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน ไม่เคยมีวันไหนเลยที่ผมจะไม่มีความสุข ไม่มีใครหรืออะไรที่ทำให้ผมรักเค้าน้อยลงได้เลย
มีบ่อยครั้งที่เค้าทำลายความรู้สึกของผม แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผมหมดรักเค้า...ไม่เลยซักนิดจริงๆ
ผมยังคงมีความคิดแบบเด็กๆว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
จนกระทั่งวันนึง ผมต้องมาอยู่ท่ามกลางปัญหาที่ผมไม่ได้เป็นคนก่อ
แต่กลับเป็นผมที่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ตอนนี้ .