คือ พีคมาก
คิดไม่ออกเหมือนกันถ้าไม่ใช่พี่เคน ก็ไม่รู้จะให้ใครมาเป็นเฮียกระทิงเเล้ว คำพูด เเววตาท่าทาง
ส่วนพี่รี่ คือ ไม่ได้ดูละครพี่รี่นานมากเเล้ว เรียกได้ว่าสมศักดิ์ศรีมากกลับการคัมเเบคงานละครของพี่รี่ รู้สึกหลงรักตัวละครทั้งคู่มากค่ะ เหมือนกับ ธามกับย่าหยาไม่ได้รักกันหวานเเว้ว เหมือนอาจูกับทรงกรด เเละ อาภรพเเละวันวิสา เเต่มันคืออีกรสชาตินึงเลย
ทั้งคู่เเสดงออกมาทางสายตา อารม ความห่วงหา ความห่วงใย เท่าที่ดูตั้งเเต่เรื่องเเรกมา รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเหมือนละคร''์ผู้ใหญ่'' ด้วยวั้ยของทั้งคู่ ในชีวิตจริงเเละในเรื่อง มันเกินกว่าที่จะมา พ่อเเง้ อลเเล้ว คือ อย่าเช่น หาว่าชั้นไม่มีหัวใจใช่ไหม จับจูบให้รู้เเล้วรุ้รอดเลยจ้า  ประชาชีกริ๊ดกันทั้งประเทศ

     ผู้กำกับคือ พี่อ๊อฟ ไม่ธรรมดาอยู่เเล้ว คือตอนเเรกรู้ว่าพี่อ๊อฟจะมากำกับเอง หายห่วงเลยเลย ด้วยฝีมือ เเละ ความเเปลกเเหวกเเนวที่พี่อ๊อฟนำเสนอในเรื่องต่างๆที่ฝ่านมา เรื่องเสือ ตลก ปรก ฮา เเหวกเเนวละครไทย มาเรื่องกระทิง โดยจากเนื้อเรื่องที่เข้มข้น บทประพันธ์ของคุณผักบุ้ง จากนิยายที่สนุกที่สุด(สำหรับเราน่ะ) จากทุกเรื่องเเล้ว พอมาทำเป็นละคร คือ ดีงามพระรามสี่มากค่ะ
    ไม่เว้นคือ องค์ประกอบหลายๆอย่าง สถานที่ ฉากหลายๆอย่างที่ปรานีถมากในการผสมผสาน เมื่อคืน ขอยกให้เป็นฉาก เต้นรำ เเละเชื่อมโยงระหว่าง อดีตเเละปัจจุบัน ของ ชลธี จันทร์ชมพู เเละ ธาม ย่าหยา คือสมกับเป็นเอคอาท์มาก

    สุดท้ายคือ นักเเสดงร่วม พี่โดนัด พี่เดี่ยว พี่ชาย ฯลฯ ต่างฝ่ายต่างส่งเสริมกัน ทำให้เราเข้าใจว่า เรื่องนี้ไม่ได้ขายเเค่พระนางที่ได้มีโอกาศกลับมารับงานละครอีก หรือ ว่าความฟินของคู่จิ้น เเต่มันคือ ทุกตัวละครล้วนมีความหมาย ผู้กับกับให้ความสำคัญกับตัวละครทุกตัว ความเป็นมา เหตุเเละผล เพราะอะไรที่ทำให้เขาเป็นเเบบนี้ ทุกตัวละครในเรื่องล้วนเป็นสีเทา มีด้านดีด้านดีด้านเลว เเม้เเต่ตัวพระนางเอก

ไม่ได้เป็นทีมงานน่ะค่ะ งานดี ละครดี เราก็ต้องอวยกันเป็นธรรมดาสิเนอะ 555+