โบราณเค้าว่า หากนอนใต้ขื่อใต้คานบ้านจะถูกผีอำ
..จะบอกว่ามันเป็นความจริง

วันนั้นผมคิดอยากจะถอดพระที่ห้อยคอออกเพราะมันร้อน
(ผู้ใหญ่ให้ผมใส่พระตั้งแต่เด็กจนโต **ถ้าผมถอดจะรู้สึกเย็นๆหลัง วาบๆ)

ในคืนนั้นผมก็เข้านอนเป็นปกติ
ในเวลาประมาณ 2 ทุ่ม (เด็กอนามัยสัสรัสเซีย -.-)
ผมนอนหลับอยู่ดีดีผมก็ต้องลืมตาขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงเรียก
ด้วยความเป็นเด็กผมก็ขานรับด้วยความยินดี -..-

สิ่งที่ผมรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนตัวเองกึ่งหลับกึ่งตื่น
แล้วผ้าห่มที่ผมห่มอยู่ ค่อยๆเลื่อนลงไปทีละนิด ทีละนิด
ผมขยับตัวไม่ได้ พยายามจะตะโกนเรียกพ่อกับแม่
แต่เสียงผมเหมือนคนที่ไม่มีแรงแม้จะเอ่ยปากให้เสียงออกมา
ผมรู้สึกเหนื่อยมาก ผมได้แต่นอนน้ำตาไหล สวดมนต์(ผิดบ้างถูกบ้าง)
แต่บทสวดมนต์นั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ในตอนนั้นผมคิดเห็นทางออกสุดท้ายคือพ่อกับแม่
ผมคิดถึงพ่อแม่ พูดกับตัวเองในภวังค์
"พ่อครับ แม่ครับ ช่วยผมด้วย ผมกลัว"
สักพักผมก็หลุด แล้วสามารถขยับตัวได้ แต่!

ผมต้องสะดุ้งเมื่อผมหันไปมองคนข้างๆที่นอนยิ้มให้ผมด้วยความสวยงาม
คนคนนั้นไม่ใช่แม่ผม แต่เป็นใครก็ไม่รู้
เค้ายิ้มให้ผมแล้วบอกพูดกับผมว่า 'สนุกไหม? ไปก่อนนะ'

เท่านั้นแหละครับ ผมวิ่งออกจากห้องไปหาพ่อเลย

#เพื่อนๆคนไหนเคยมีประสบการณ์ผีอำแบบผมมาเล่าแชร์กันนะครับ