ในคืนหนึ่งที่ความเหงาเข้ามาปกคลุม ของวันสิ้นปีเก่า เข้าสู่ปีใหม่ 2558 หลังจากห่างหาย ลืมเลือนใครบ้างคนไว้ข้างหลัง และอยู่กับตัวเองมานานแสนนาน ลืมแม้กระทั่ง การพูดคุย การทำความรู้จัก ทำให้บ้างทีรู้สึกเขิน อาย ที่จะเดินไปข้างหน้า และอาจจะยังไม่พร้อมสำหรับการเริ่มต้นอะไรใหม่ แต่คำว่า " เหงา " ที่ต้องกินคนเดียว เดินห้างคนเดียว ดูหนังคนเดียว ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด " มันเหงานะ " เหงามากขนาดอยู่กับคนมากมาย ทำให้อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาอัตโนมัติ โดยที่ไม่ทราบสาเหตุ แต่คิดว่าคงเป็นเพราะ " เหงา " สีพยางค์ แต่มันทำร้ายเรานะ ถึงแม้มันจะไม่ได้ทำร้ายทางร่างกาย แต่จิตใจเรา เราเหนื่อยที่ต้องตอบคำถามคนรอบข้างว่า เมื่อไหร่จะแต่งงาน มีแฟนหรือยัง อายุจะ 30 แล้วนะ รีบๆๆ หาแฟนนะ แต่รู้ไหมในใจเรา มีก็ได้ไม่มีเราก็อยู่ได้ " แฟน " ไม่ได้สำคัญอะไรกับเรามากมาย แต่เราแค่ต้องการคนที่จะมาอยู่ข้างๆ เรา ให้คำปรึกษา แชร์ชีวิตร่วมกัน แบ่งปันชีวิตที่เหลือบ้าง....
   
   และนั่นคือสิ่งที่เราเลือกหา Friends with Benefits เพื่อสนองความต้องการ เพื่อลดทอนความ " เหงา "
   แต่เชื่อไหมว่ามันไม่ได้ช่วยให้เราหายเลยความ " เหงา " ยังคงเกาะกินใจเรา ม้นเศร้าที่ต้องรอให้ต่างฝ่ายต่างว่าง และมีเวลา
   และต้องฟังเพื่อนเราว่า ว่าทำไมถึงทำอย่างนี้ และสิ่งที่เพื่อนว่า มันก็ทำให้เราสะดุดนะ มันว่า " ทำไมให้เค้าเอาฟรี " มันเจ็บ เจ็บ เจ็บมาก แต่ให้ทำงัยละ " แฟน " นะ ไม่ใช่ตลาดสดที่สามารถเดินเข้าไปเลือก แล้วสามารถชี้นิ้วสั่ง ตาใส เหงือกแดง อะไรแบบนี้
   
  ปล. โลกสวย อย่าอ่านต่อเลยคะ โลกเราไม่ได้สวยงาม