tag มนุษย์เงินเดือน เพราะว่าเผื่อใครมีสวน
เกริ่นคร่าวๆ เพื่อให้เห็นภาพนะครับ บ้านผมมีที่ดินราวๆ 100 ไร่เศษ เขตแบบชนบท อยู่กันแบบคนในหมู่บ้านเดินทะลุสวนนั้นเข้าสวนนี้หากินของป่า ตัดหน่อไม้ แบกแหลงคลอง ที่ไม่มีโฉนด ที่ตั้งอำเภอยังไม่มีโฉนดเลยครับ อยู่กันมากว่า 45 ปี
ผมทำงานมนุษย์เงินเดือนใกล้บ้าน พ่อดูแลสวน เวลามีคนงานก็ดีไป คนงานทำสวนเดี๋ยวนี้ก็เลือกงาน มาอยู่ไม่เท่าไหร่ก็ออก ถึงไม่ออกก็ไล่ออกเองเพราะอู้กันเหลือเกิน ที่ผมเล่าเรื่องนี้เพราะมันคือช่องทางของเพื่อนบ้านที่รอขโมยครับ คือถ้ามีคนงาน คนงานก็อยู่สวนในทุกๆ ที่ นอนในสวนที่สร้างบ้านไว้ให้ ขโมยก็หมดโอกาส (เพื่อนบ้านตัวแสบ จ้องแต่จะขโมยกินไปวันๆ)
เข้าเรื่อง
ตามหัวกระทู้ครับ เพื่อนบ้านผู้นี้เมื่อก่อนมีที่ทำกินมากมายกว่าผม แต่อยู่ๆ ผมก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเอาแต่ขายที่กิน มีลูกชาย 4 คนตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น พร้อมลูกสาวอีกคนที่ตัวก็ใหญ่ (ใหญ่แบบคนโครงสร้างใหญ่ไม่อ้วนนะครับ ทุกคนนี่สูง 175 ขึ้น) ไม่ยอมทำกิน แม่เขาขายที่กินไปเรื่อย จนมาตอนนี้หมดที่จะขายครับ เพราะเหลือแต่บ้านกับที่อีก 2 ไล่
ลูกทุกคนของบ้านนี้ ทำงานที่ไหนไม่ได้ครับ ไม่โกงก็ขโมยเขาจนเป็นเรื่องในทุกๆ ที่ เช่น ไปทำงานโรงงานกุ้ง สุดท้ายก็ขโมยกุ้งแอบไปขาย ไปเป็นยามก็ไปขโมยของแทน ตัดยางสวนไหนก็แอบเอาของสวนนั้นไปขาย คือผมก็พูดเลยว่าติดอยู่ในสายเลือดแล้วมั่ง (ส่วนเรื่องครอบครัวของลูกบ้านนี้ทุกคน มีเมียมีผัวหมดแล้วครับ มีๆ เลิกๆ แต่ทุกครั้งก็ผลิตผลออกมาเต็มบ้าน นึกสภาพอนาคตออกเลย)
ความซวยก็เลยมาตกที่บ้านผม เพราะที่มาก แต่คนงานไม่มี(ในบางช่วง) พูดเลยครับว่าดูสวนไม่ทั่วเท่าคนจ้องขโมยจริงๆ ขนาดกล้วยที่ไปเห็นว่าจะตัดไปขาย กล้วยนี่ปลูกไว้เองนะครับ ไม่ใช่งอกเองแล้วปล่อยไว้ตัด เห็นวันนี้พรุ่งนี้ว่าจะตัด รุ่งขึ้นอีกวันหายไปแล้วครับ (สัDเอ้ย) เลยขอท้าวความเรื่องขายที่ดินกินของบ้านนี้ เมื่อขายที่หน้าบ้านตัวเองไปนั้น คนที่ซื้อที่ไว้ก็มาปลูกกล้วยไข่ แต่เจ้าตัวอยู่ที่อื่น สรุปปลูกกล้วยไว้ให้บ้านเnี้ยนี่ตัดไปขายแทน จนสุดท้ายสู้ไม่ไหวเลิกทำไป (สุดติ่งกระดิ่งแมว)
ย้อนกลับมาบ้านผม มันไม่สามารถหาหลักฐานคาตาได้ แต่ขอให้คิดว่าผู้อ่านทุกท่านอยู่สถานการณ์ในตัวผม คือเราก็รู้ๆ กันอยู่ว่านี่แหละขโมย แต่จับไม่ได้ หลักฐานไม่มี ขี่รถสวนกันในซอยแล้วยังไง?? มองหน้าก็รู้ ว่านี่แหละขโมยของกู มันก็รู้ว่ากูขโมยแล้วไหง?? จับได้ป่ะหล่ะ เล่าให้ฟังแบบนี้นะครับ ผมของดแบบความคิดโลกสวย ผมขอให้คิดตามความเป็นจริง
ขโมยทุกอย่างที่มีโอกาส มอร์เตอร์สูบน้ำ หาย!! สายไฟที่เป็นทองแดง หาย!! ประตูน้ำอย่างดีที่เป็นทองเหลืองฝังในดิน หาย!! แผงอากาศทีวีซื้อไว้ให้บริการคนงานที่มาอยู่ พอคนงานออก คิดไว้ว่ามันจะหาย เดี๋ยวจะไปเก็บ คิดวันนี้ พรุ่งนี้เช้า หาย!! ล่าสุดปีนี้มังคุดราคาดีเว่อร์ หาย!! (หายมันตั้งแต่บนต้นเลยครับ คนทำสวนจะรู้ว่ามังคุดเนี่ย พอเริ่มสุกแล้วไม่ได้เก็บสักอาทิตย์นึงนี่มันดำเต็มต้น แต่ของผมไม่มีดำ ฮาๆ แล้วลูกก็หาย)
หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้ก็ยังคงมองที่ว่า แน่ใจว่าเขาบ้านนี้ขโมยจริงๆ ผมถึงบอกไงว่างดหาหลักฐานครับ ตัวผมเองทำงานงกๆ ตกกลางคืนต้องสุ่มเวลาตัวเองเป็นขโมย ว่าถ้าบ้านผมพฤติกรรมแบบนี้ ไปอยู่ตรงโน้นตรงนี้น่าจะออกขโมยได้ไม๊?? แล้วก็ต้องเดินดุ่มๆ พกปืนเข้าสวนมืดๆ ไปเที่ยวเดินในจุดที่คิดว่าของจะหาย แต่ใครมันจะไปทำไหวครับ อีกคนจ้องขโมย อีกคนต้องทำมาหากิน (ไอ้คนจ้องขโมย นี่มากันเป็นทีมงาน พี่น้องเต็มบ้าน หลานเต็มเมือง)
เดี๋ยวมาต่อครับ
เพื่อนบ้านยึดอาชีพลักเล็กขโมยน้อย ขโมยเก็บผลไม้สวนขาย มีอีกมากมาย ทำยังไงดีครับ เรื่องมันยาว
เกริ่นคร่าวๆ เพื่อให้เห็นภาพนะครับ บ้านผมมีที่ดินราวๆ 100 ไร่เศษ เขตแบบชนบท อยู่กันแบบคนในหมู่บ้านเดินทะลุสวนนั้นเข้าสวนนี้หากินของป่า ตัดหน่อไม้ แบกแหลงคลอง ที่ไม่มีโฉนด ที่ตั้งอำเภอยังไม่มีโฉนดเลยครับ อยู่กันมากว่า 45 ปี
ผมทำงานมนุษย์เงินเดือนใกล้บ้าน พ่อดูแลสวน เวลามีคนงานก็ดีไป คนงานทำสวนเดี๋ยวนี้ก็เลือกงาน มาอยู่ไม่เท่าไหร่ก็ออก ถึงไม่ออกก็ไล่ออกเองเพราะอู้กันเหลือเกิน ที่ผมเล่าเรื่องนี้เพราะมันคือช่องทางของเพื่อนบ้านที่รอขโมยครับ คือถ้ามีคนงาน คนงานก็อยู่สวนในทุกๆ ที่ นอนในสวนที่สร้างบ้านไว้ให้ ขโมยก็หมดโอกาส (เพื่อนบ้านตัวแสบ จ้องแต่จะขโมยกินไปวันๆ)
เข้าเรื่อง
ตามหัวกระทู้ครับ เพื่อนบ้านผู้นี้เมื่อก่อนมีที่ทำกินมากมายกว่าผม แต่อยู่ๆ ผมก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเอาแต่ขายที่กิน มีลูกชาย 4 คนตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้น พร้อมลูกสาวอีกคนที่ตัวก็ใหญ่ (ใหญ่แบบคนโครงสร้างใหญ่ไม่อ้วนนะครับ ทุกคนนี่สูง 175 ขึ้น) ไม่ยอมทำกิน แม่เขาขายที่กินไปเรื่อย จนมาตอนนี้หมดที่จะขายครับ เพราะเหลือแต่บ้านกับที่อีก 2 ไล่
ลูกทุกคนของบ้านนี้ ทำงานที่ไหนไม่ได้ครับ ไม่โกงก็ขโมยเขาจนเป็นเรื่องในทุกๆ ที่ เช่น ไปทำงานโรงงานกุ้ง สุดท้ายก็ขโมยกุ้งแอบไปขาย ไปเป็นยามก็ไปขโมยของแทน ตัดยางสวนไหนก็แอบเอาของสวนนั้นไปขาย คือผมก็พูดเลยว่าติดอยู่ในสายเลือดแล้วมั่ง (ส่วนเรื่องครอบครัวของลูกบ้านนี้ทุกคน มีเมียมีผัวหมดแล้วครับ มีๆ เลิกๆ แต่ทุกครั้งก็ผลิตผลออกมาเต็มบ้าน นึกสภาพอนาคตออกเลย)
ความซวยก็เลยมาตกที่บ้านผม เพราะที่มาก แต่คนงานไม่มี(ในบางช่วง) พูดเลยครับว่าดูสวนไม่ทั่วเท่าคนจ้องขโมยจริงๆ ขนาดกล้วยที่ไปเห็นว่าจะตัดไปขาย กล้วยนี่ปลูกไว้เองนะครับ ไม่ใช่งอกเองแล้วปล่อยไว้ตัด เห็นวันนี้พรุ่งนี้ว่าจะตัด รุ่งขึ้นอีกวันหายไปแล้วครับ (สัDเอ้ย) เลยขอท้าวความเรื่องขายที่ดินกินของบ้านนี้ เมื่อขายที่หน้าบ้านตัวเองไปนั้น คนที่ซื้อที่ไว้ก็มาปลูกกล้วยไข่ แต่เจ้าตัวอยู่ที่อื่น สรุปปลูกกล้วยไว้ให้บ้านเnี้ยนี่ตัดไปขายแทน จนสุดท้ายสู้ไม่ไหวเลิกทำไป (สุดติ่งกระดิ่งแมว)
ย้อนกลับมาบ้านผม มันไม่สามารถหาหลักฐานคาตาได้ แต่ขอให้คิดว่าผู้อ่านทุกท่านอยู่สถานการณ์ในตัวผม คือเราก็รู้ๆ กันอยู่ว่านี่แหละขโมย แต่จับไม่ได้ หลักฐานไม่มี ขี่รถสวนกันในซอยแล้วยังไง?? มองหน้าก็รู้ ว่านี่แหละขโมยของกู มันก็รู้ว่ากูขโมยแล้วไหง?? จับได้ป่ะหล่ะ เล่าให้ฟังแบบนี้นะครับ ผมของดแบบความคิดโลกสวย ผมขอให้คิดตามความเป็นจริง
ขโมยทุกอย่างที่มีโอกาส มอร์เตอร์สูบน้ำ หาย!! สายไฟที่เป็นทองแดง หาย!! ประตูน้ำอย่างดีที่เป็นทองเหลืองฝังในดิน หาย!! แผงอากาศทีวีซื้อไว้ให้บริการคนงานที่มาอยู่ พอคนงานออก คิดไว้ว่ามันจะหาย เดี๋ยวจะไปเก็บ คิดวันนี้ พรุ่งนี้เช้า หาย!! ล่าสุดปีนี้มังคุดราคาดีเว่อร์ หาย!! (หายมันตั้งแต่บนต้นเลยครับ คนทำสวนจะรู้ว่ามังคุดเนี่ย พอเริ่มสุกแล้วไม่ได้เก็บสักอาทิตย์นึงนี่มันดำเต็มต้น แต่ของผมไม่มีดำ ฮาๆ แล้วลูกก็หาย)
หลายคนอ่านมาถึงตรงนี้ก็ยังคงมองที่ว่า แน่ใจว่าเขาบ้านนี้ขโมยจริงๆ ผมถึงบอกไงว่างดหาหลักฐานครับ ตัวผมเองทำงานงกๆ ตกกลางคืนต้องสุ่มเวลาตัวเองเป็นขโมย ว่าถ้าบ้านผมพฤติกรรมแบบนี้ ไปอยู่ตรงโน้นตรงนี้น่าจะออกขโมยได้ไม๊?? แล้วก็ต้องเดินดุ่มๆ พกปืนเข้าสวนมืดๆ ไปเที่ยวเดินในจุดที่คิดว่าของจะหาย แต่ใครมันจะไปทำไหวครับ อีกคนจ้องขโมย อีกคนต้องทำมาหากิน (ไอ้คนจ้องขโมย นี่มากันเป็นทีมงาน พี่น้องเต็มบ้าน หลานเต็มเมือง)
เดี๋ยวมาต่อครับ