เอิ่มเริ่มตั้งแต่ต้นเลยนะ เรื่องมันก็มีอยู่ว่า วันนี้เป็นวันวิสาขบูชา ผมกับเพื่อนก็พากันไปทำบุญ เวียนเทียนที่วัดกุนนทีรุทธาราม เป็นครั้งแรกเลยที่ไปวัดนี้ เพราะผมมาอยู่แถวนี้คงไม่นาน ปกติก็ไม่ได้ทำบุญอะไรหรอกครับ นี่อาจจะเป็นครั้งแรกในรอบ  5 - 6 ปีด้วยซ้ำ ครั้งนี้โดนเพื่อนบังคับไป แหะ ๆ ตอนแรกก็เซ็ง ๆ นิดหน่อยครับ เดินอย่างไกลเลย แต่ก็หยั่งว่าไปแล้ว ได้ทำบุญ มันก็รู้สึกดีแปลก ๆ นะ เหมือนได้ปลดปล่อย ได้ไปเจอคนที่เขามีความตั้งใจมา หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสเยอะแยะ แต่ที่ผมคิดว่ามันเจ๋งสุดๆ ไปเลยก็คือ ตอนทางเข้าไปเวียนเทียนนะครับ โห้ คุณพระ !!!! ตอนที่ผมไปรับดอกไม้เพื่อเข้าไปเวียนเทียนนะครับ คนที่อยู่คอยแจกดอกไม้ ธูปเทียน นะ เป็นอาสาสมัครที่เอิ่ม ผมโคตรถูกใจเลย ถึงเขาจะดูเหมือนทอมไปหน่อยก็เหอะ แบบตัดผมสั้นเหมือนผู้ชายเลยครับ แต่ผมว่าผมชอบอะ ทำไงได้ 55555 แต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกรึป่าวนะครับ เพราะผมมันกล้าคิด แต่ดันไม่กล้าทำซะงั้น มันคงจะแปลกมั้งนะผมคิด ว่าจะไปทำความรู้จักใครสักคนในวัดเนี่ยนะ เขาก็กำลังทำงานอาสาสมัครอยู่ด้วย แต่พอตอนเดินกลับเท่านั้นแหละ เรื่องนี้มันก็อยู่ในหัวผมตลอดเลย ว่าทำไมตอนนั้นไม่กล้านะ จะเป็นอะไรนักหนา จะตีกรอบให้ตัวเองทำไมนักก็แค่ทำๆ ที่อยากทำไปอะ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง แล้วผมก็พลาดโอกาสครั้งแรกของผมไป ที่มาโพสที่นี่ ก็เพราะว่ามันหยุดไม่ได้  ที่มาโพสที่นี่นั้น ก็เพราะว่าผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกรึป่าว ถึงมันจะมีโอกาสน้อยไปหน่อย แต่ตอนนี้ผมว่าผมต้องการมันนะ โอกาสที่สองของผมนะ จะทำให้สุดๆ ไปเลย ขอบคุณทุกคนที่อ่านครับผม หวังว่าไม่วันใดก็วันหนึ่ง โอกาสที่สองของผมจะต้องมาแน่นอน ทั้งจากตัวผมเอง และจากทุกๆ คน ครับ สำหรับใครที่อ่านแล้ว จะบอกว่ามันเวอร์อะไรยังไงไป ก็ขอโทษด้วยครับ เพราะแต่ก่อนผมก็ มองคนที่ตั้งกระทู้ที่ตั้งเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เรื่องแบบนี้ ถ้าได้เจอกับตัวสักที รับรองรู้เรื่องเลยครับ คนไม่เคยเจอไม่รู้จริงๆ 5555 ขอบคุณครับที่อ่านที่ผมเขียนไว้อย่างยาวเลย