เราขอแทนตัวเองว่า เอ ส่วนน้องเราว่า บี นะคะ เรากับบีเป็นพี่น้องฝาแฝดกันซึ่งพ่อแม่เราก็มีลูกแค่สองคน เรา(เคย)สนิทกันมากแถมหน้าตาก็เหมือนกันด้วย พอโตเป็นวัยรุ่นเราสูงกว่าบีนิดหน่อยหน้าตาเริ่มไม่เหมือนกันเป๊ะแบบตอนเด็กๆแต่ก็ยังดูรู้ว่าเป็นฝาแฝด
สมัยเด็กๆพ่อแม่ชอบจับเราแต่งตัวเหมือนกัน พวกเราก็แฮปปี้ดีไม่ได้ว่าอยากจะแตกต่างจากอีกคน แม้แต่เวลาใส่เสื้อในกางเกงในไปเรียนตอนอนุบาลเราก็จะชอบใส่สีเดียวกัน คือเราสองคนชอบทำทุกอย่างให้เหมือนกันแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ แล้วเราจะรู้สึกดีใจเวลามีคนเรียกชื่อสลับ ไม่รู้ทำไมแต่ตอนนั้นชอบ
บีเค้าเรียนเก่งและขยันกว่าเรา พอจบ ป.6 บีสอบเข้าโรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่งได้ ส่วนเราเรียนไม่ค่อยเก่งแถมขี้เกียจเราสอบเข้าโรงเรียนรัฐไม่ได้เลยซักที่ แม่ไปขอเส้น รร ที่บีสอบได้ แต่ก้อเส้นไม่ได้ แม่เลยตัดสินใจฝากเราเข้าโรงเรียนหญิงล้วนเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ช่วงนั้นก่อนเปิดเทอมเครียดมากเพราะไม่เคยแยกกับบีมาก่อน แต่พอซักพักก็เริ่มชินและปรับตัวได้ เรามีกลุ่มเพื่อนใหม่เป็นกลุ่มเพื่อนหน้าตาดีชอบแต่งตัว ส่วนบีเค้าชอบคบพวกเด็กเรียน จากนั้นการใช้ชีวิตเราก็ไม่เหมือนกันแต่ยังสนิทกันอยู่ คุยกันได้ทุกเรื่อง
ตอนขึ้น ม.3 มีผู้ชายโรงเรียนใกล้กันมาจีบเรา สักพักเราก็เตกลงป็นแฟนกับเค้า เราเล่าให้น้องบีฟัง สักพักบีก็คบกับผู้ชายคนนึงที่จีบบีมานาน แต่บีเคยเล่าให้เราฟังว่าไม่ได้ชอบคนนั้น รำคาญสะด้วยซ้ำ คือตอนนั้นเราก็แอบคิดในใจว่าบีคบกับคนนั้นไปงั้นๆเพราะทำตามเรารึปล่าว เพราะบีไม่ได้เค้าชอบเลยสักนิด
พอตอนอยู่ ม.6 บีบอกให้เราสอบเข้ามหาลัยเดียวกับบี ซึ่งมันยากมากสำหรับเรา เราก็อยากเข้านะแต่เอ็นท์ไม่ติด แม่เลยแก้ปัญหาด้วยการให้เราสอบเข้าภาคอินเตอร์ คือง่ายกว่าเอ็นท์เยอะ แล้วสอบเข้าได้ตลอดปี สรุปเราก็เข้าได้แต่เรียนช้ากว่าบีไปเทอมนึง เราอยู่หอด้วยกันกับบีเพราะมหาลัยนี้ค่อนข้างไกลบ้าน ตอนนั้นเรายังคบกับแฟนสมัยมัธยมอยู่แต่ด้วยความห่างเลยต้องเลิกกันไป ซึ่ง บีก้อโทไปบอกเลิกแฟนวันเดียวกับที่เราบอกเลิกแฟนแบบสาเหตอะไรไม่รู้ ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันแถมเรียนที่เดียวกันอีก!! เราเลยถามไปว่า "บีแกเลิกกับแฟน เพราะชั้นเลิกกับแฟนชั้นป่ะวะ" บีบอกว่า "บ้าหรอ แค่ไม่อยากคบแล้ว อยากอยู่คนเดียว" เราก้อ อ่อ..โอเค... แล้วก็ไม่ได้เอามาคิดมาก หลังจากนั้นเรามีแฟนที่เรียนภาคอินเตอร์เหมือนกัน หน้าตาดี มีรถขับ ความจริงพ่อก็ซื้อรถให้เราสองคนนะ แต่ซื้อคันเดียวแล้วให้แชร์กันใช้ แรกๆเรากับบีทะเลาะกันเรื่องใช้รถ เพราะเวลาเรียนไม่ตรงกัน เราชอบลงเรียนสายๆ ไม่ก็เที่ยงเป็นต้นไป ส่วนบีชอบลงเรียนเช้าซึ่งคนเรียนเช้าก็จะได้รถไปใช้ตลอด TT  แต่พอเรามีแฟน เราก็ไม่ง้อเรื่องรถกับบีแล้ว เพราะให้แฟนมารับมาส่ง แฟนเราเป็นคนคุยเก่ง เข้ากับคนได้ง่าย เลยทำให้สนิทกับบีไปด้วย เรากับแฟนเวลาไปกินข้าวหรือไปดูหนังก็จะชวนบีไปด้วยเพราะเราก็กลัวบีเหงาหรือน้อยใจว่าเรามีแฟนแล้วทิ้งบี ซึ่งแฟนเราก็โอเคและเข้าใจที่ส่วนมากต้องไปไหนมาไหนกัน 3 คน
แต่หลังจากนั้นเราเริ่มสังเกตเห็นสเตตัสเวิ่นเว้อเรื่องความรักของบีในเฟสบุ้ค แบบโพสบ่อย โพสถี่มาก เนื้อหาประมาณว่ามากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน, รักเขาๆไม่รัก, จะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ บลาๆ อะไรประมาณนี้ ซึ่งเราก้อแบบตามประสาพี่น้องหรือเพื่อนสนิทคนนึงก็เป็นห่วงว่าเค้าจะอกหักหรือไปชอบใครมารึปล่าว จะได้ให้คำปรึกษา แต่บีก็ไม่ยอมเล่าให้ฟัง บอกไม่มีอะไร ซึ่งบีไม่เคยเป็นแบบนี้ จากเซ้นส์เราว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ เราเลยไปคุยกับแฟนเรื่องน้องบี
พอเราพูดเรื่องนี้เสร็จแฟนเราทำหน้าเครียดๆแล้วบอกเราว่า เค้าคิดว่าบีชอบเค้า แล้วแฟนเราก็เอาไลน์ของบีให้เราอ่าน น้องบีคุยกับแฟนเราแบบออกแนวจีบ บอกให้มารับไปเรียนบ้างเพราะเราชอบเอารถไปใช้!!? เอิ่มม... แต่เอาที่พีคๆเลยก้อแบบ "นี่ก้อฟ (นามสสมุติแฟน) เป็นผู้ชายที่โชคดีมากเลยนะ ถ้าเอเป็นอะไรไป ก้อฟก็ยังมีเราไว้แทนเอ" แฟนเราพิมไปว่า มันแทนกันไม่ได้หรอกนะ ถึงจะเป็นแฝดแต่มันก็คนละคน แล้วก้อฟก้อดูออกว่าใครเอใครบี  บีตอบว่า "ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ก็เหมือนกันทุกอย่างแหละ ไม่เชื่อเดี๋ยวส่งให้ดู" แล้วบีก็ส่งรูป 18+ แบบแก้ผ้าให้ก้อฟดู เรานี่แทบจะปามือถือทิ้ง ใจนึงก็โมโหแฟนด้วยว่าทำไมไม่บอกเราตั้งแต่ที่บีส่งรูปมา ซึ่งเค้าก็บอกกลัวเรากับน้องทะเลาะกัน แล้วก็มีข้อความแนว 18+ จากบี ซึ่งเป็นเด็กเรียบร้อย เรียนดี ส่งยั่วแฟนเรา แต่ตอนนั้นเรายังไม่เอาเรื่องที่เรารู้ไปวีนกับบี เพราะว่าอะไรเราก็ไม่รู้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เราก็พยายามทำตัวเป็นปกติตอนอยู่หอกับบี ซึ่งเวลาที่อยู่ด้วยกันในห้องแล้วบีมาทำตัวปกติใส่เรา เราอยากเอารองเท้าตบหน้ามันมาก เราอยากด่า เราอยากทำอะไรก็ได้ให้มันเจ็บให้รู้ว่ามันเลวที่ทำแบบนี้กับเราซึ่งเป็นพี่ที่เกิดมาในท้องเดียวกับมัน เราคิดว่าเรารู้จักบีดีที่สุด แต่ไม่เลย เรารู้สึกเหมือนบีเป็นใครก็ไม่รู้ เป็นเพื่อนทรยศ...
หลังจากนั้นแฟนเราก็บอกให้บีหยุดคุยแบบนี้เพราะว่าเค้าไม่ชอบ บีก็ทำตามนะ เราไม่ค่อยเห็นบีกดแชทในโทรศัพแล้ว หลังจากนั้นเราก็พยายามให้อภัยและลืมๆสิ่งที่เคยเกิดขึ้น ก็เหมือนอะไรๆจะดี จนวันนั้นเรากับแฟนออกไปเที่ยว แต่แยกกันไป แฟนเราเค้ากินเหล้าแถวมหาลัย เราเข้าไปเที่ยวผับในเมืองกับเพื่อนๆ ส่วนบีบอกว่าจะทำงานส่งอาจารย์อยู่หอ ประมานตีสามเราถึงหอ วันนั้นไม่ได้เมาเพราะกินไปนิดเดียว เราเปิดประตูห้องเข้าไปนึกว่าบีนอนแล้วเพราะห้องปิดไฟปิดม่านคือมืดมาก พอเราเปิดไฟภาพที่เห็นคือแฟนเรากับบีกำลังมีอะไรกัน แฟนเราอยู่ในสภาพที่เมามาก พูดจาไม่รู้เรื่อง เราเดินไปกระชากผมบีแล้วกระหน่ำตบแบบไม่ยั้งคือทั้งโมโห ทั้งเสียใจ เราด่าไปร้องไห้ไป คือมันยิ่งกว่าเพื่อนหรือใครก็ไม่รู้ทำ แต่นี่มันคือน้องแท้ๆ ที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด!! แล้วอีกคนก็แฟนที่เราก็รักมาก คือเสียใจซับซ้อนโคด แฟนเรามันพยายามห้าม แต่ว่าเมาเลยไม่ค่อยมีแรง มันโดนเราถีบแล้วก็โดนตบไปหลายทีเหมือนกัน
เรื่องวันนั้นจบตรงที่เราตบสองคนนั้นเสร็จก็ไปนอนหอเพื่อน แต่ไม่ได้เล่าอะไรให้ใครฟัง ส่วนแฟนเรากับบีเราไม่รู้ว่าหลังโดนตบพวกมันยังจะมีอารมมีอะไรกันต่อได้รึปล่าว ซึ่งเราแบบช่างแม่ม อยากทำไรเชิญ เลวทั้งคู่ ตอนเช้าแฟนเราโทรมาขอโทษบอกว่าเมามากเลยนึกว่าบีคือเรา ซึ่งเราคิดนะ ว่าลึกๆถึงมันจะเมามันก็ต้องรู้บ้างแหละว่านั้นไม่ใช่เรา แต่เอาเรื่องเมาเว่อเมามากมาอ้าง
หลังจากนั้นเราบอกเลิกแฟน และ ย้ายหอมาอยู่กับเพื่อนเราเอารถที่แชร์กันกับบีมาใช้คนเดียว อยากได้ถ้ากล้าก็มาทวง ซึ่งบีก็ไม่มา เราไม่ได้คุยกับบีจะ 3 เดือนแล้ว หมายถึงคุยกันแบบเมื่อก่อน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสองคนนั้นเปนยังไงอะไรกันต่อหลังจากวันที่เราเห็นที่หอ เราไม่อยากรับรู้ แต่เวลากลับบ้านเจอพ่อแม่ก็เสแสร้งทำตัวกันปกติ เราไม่รู้สึกว่าเรารักบีอีกต่อไปแล้ว เราเห็นเค้าเป็นคนอื่น ไม่ใช่เพราะเรื่องแย่งผู้ชาย แต่มันคือเรื่องที่เค้าทรยศเรา เวลาเห็นรุปสมัยเด็กที่บ้านก็เฮิร์ทนะ  แบบเวลานั้นเรามีความสุขที่มีกันและกัน ที่หน้าตาเหมือนกัน แต่งตัวเหมือนกัน เล่นด้วยกัน แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าสักวันความรู้สึกมันจะกลับไปเป็นอย่างเดิมได้มั้ย ที่พิมมาทั้งหมดนี่ก็แค่อยากระบาย ขอบคุณที่อ่านนะคะ