เฝ้ารอวันนี้มาปีกว่าตั้งแต่ได้ข่าวว่าทีวีซีนจะสร้างและวางตัวเจมส์เป็นพระเอก แล้วก็รีบไปซื้อนิยายมาอ่าน (เป็นนิยายที่ชอบมากเรื่องนึงที่เคยอ่านมา – ขอบคุณงานเขียนดีๆแบบนี้นะคะเจ้าป้า) นึกภาพละครออกมาจะเป็นอย่างไรหนอเพราะบางฉากคงสร้างยากพอตัว อีกทั้งแนวละครก็ไม่เคยมีแบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ได้แต่ส่องตามไอจีทีมงาน นักแสดง แฟนคลับและข่าวบันเทิงบ้างประปราย ผ่านไปสำหรับตอนแรก ภาพสวยมากค่ะ องค์ประกอบดี เดินเรื่องเร็ว นักแสดงอาวุโสอย่างอาเดียร์และอาเอกร่วมแสดงทำให้ละครน่าดูขึ้นไปอีก นักแสดงร่วมหลายท่านก็ชัดเจนในแคแรคเตอร์มาก ส่วนเพลงก็ไพเราะเหลือเกิน (แม้ผงธุลีก็อย่าหวัง ตารางนิ้วเดียวอย่าได้ฝัน –ท่อนนี้โดนมากค่ะพี่ชมพู)

โอเคล่ะ เข้าเรื่อง อิอิ

เจมส์ ป้าไม่ผิดหวังเลยลูกสำหรับการรอคอยแสนนานในครั้งนี้ งานที่ออกมาในส่วนของเจมส์มันคือผลของความพยายาม ความขยัน ความตั้งใจ ที่เจมส์ได้ทำมาตั้งแต่ต้น
ก่อนหน้านี้เจอกระแสเรื่องหน้าตามาเยอะ (ซึ่งจุดนี้ป้าเองก็ไม่สามารถโต้แย้งแทนได้จริงๆ) แต่สิ่งที่มาช่วยให้คนมองข้ามจุดนั้นได้ดีที่สุดคือ การแสดงของเจมส์ที่ถ่ายทอดออกมาเท่านั้น ซึ่ง ณ ตอนนี้ผ่านไปได้ 1 ตอน ฉากต่างๆส่วนมากก็เป็นช่วงแรกๆของการถ่ายทำละครเรื่องนี้ด้วยซ้ำ เจมส์ก็ทำออกมาได้ดีมากๆ นะลูก ป้าปริ่มจริงๆ ต่อจากนี้ไม่ห่วงอะไรแล้ว แค่ตั้งหน้าตั้งตารอดูฉากพ่อฟันดาบ ที่อุตส่าห์ซ้อมมาหลายเดือน แลดูไม่ใช่แค่ซ้อมเอาท่าทาง แต่พ่อคงสนุกกับมันจนซ้อมเอาจริงเอาจังขนาดนั้น ละครเรื่องนี้เจมส์ได้ทำอะไรใหม่ๆเยอะมากๆ ได้เดินทาง ได้เห็นได้ทำในสิ่งที่หากไม่ใช่นักแสดงคงยากที่จะได้สัมผัส บวกกับสติ สมาธิและความตั้งใจที่มี ปีกว่าๆที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มงานมาคงหล่อหลอมให้เจมส์เป็นนักแสดงที่ดียิ่งๆขึ้นไปในอนาคตนะครับ