วีดีโอ น้อง ๆ ยุคหลังอาจไม่รู้แล้วว่าคืออะไร หน้าตาเป็นแบบไหน   แต่นี่แหละครับ ความบันเทิงสมัยของคนรุ่น ๆ 30 +
ที่ต้องไปหาเช่าตามศูนย์  เรื่องนึงไม่ใช่ถูก  หนึ่งคืนต่อ 20 บาทต่อ 1 เรื่อง ส่งไม่ทันค่าปรับวันละ 10 บาท   จะมียกเว้น
ก็หนังที่ชอบ  ต้องไปหาซื้อตามร้านแมงป่อง ไม่ก็ร้านตามศูนย์การค้า   สนนราคา 200 - 300 บาทต่อเรื่องซึ่งถือว่าแพง
เอาการ  นี่ยังไม่รวมพวกวีดีโอคาราโอเกะ  ที่มีสาว ๆ ใส่ชุดว่ายน้ำ เดินไปตามชายหาดคลอไปกับเพลงของ ลุงสุเทพ -
อาธานินทร์

จากนั้นก็เป็นยุคของวีซีดี  และ ดีวีดี ที่ย่อส่วนจากตลับใหญ่ ๆ เป็นแผ่นเล็ก ๆ การเก็บรักษาก็ง่ายกว่า   ราคาเครื่องเล่น
ก็ไม่แพง   ไม่เหมือนวีดีโอที่มีปัญหาหัวเครื่องเล่นสกปรกเอย  เนื้อเทปพันกัน  ไม่ก็เก็บ ๆ ไว้จนมดเหม็นเข้าไปไข่  
อารัมภบทมาเยอะ   ก็แค่อยากจะมาถามว่า  ที่บ้านของคุณยังมีเครื่องวีดีโออยู่หรือเปล่า  ถ้ามี ( ซุก ) อยู่ซอกหลืบไหน
ของบ้าน   รวมทั้งหนังวีดีโอที่สะสม   ยังอยู่ดีมีสุขหรือว่า ขายเลหลังให้พ่อค้าของเก่าไปแล้ว

นี่ไงครับ หน้าตาเจ้าเครื่องเล่นวีโอ และ ตลับเทป  ขออนุญาตยืมมาจาก เว็ป thaisecondhand.com และ เว็บ www.adssell.net