พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ "การบำเพ็ญบารมีของพระพุทธเจ้า"
...

บัดนี้ก็ "วิริยะบารมี" เป็นผู้บำเพ็ญบารมีข้อนี้ก็เพราะเหตุว่า
การกระทำความดีต่างๆนั้นต้องอาศัยความพากเพียร
ถ้าไม่มีความพากเพียรพยายามไปแล้วนั้นมันจะไม่สำเร็จได้
ไม่เป็นบุญกุศลได้ทำอะไร เพราะเมื่อทำความดีอะไรลงไป
มันมีอุปสรรคมาขัดขวาง ดังนั้นเราจึงพยายามพากเพียร
แก้ไขอุปสรรคนั้นๆให้ลุล่วงไป ให้จนทำความดีไปได้
ความชั่วอันใดมันจะมาคอยขัดขวางให้เราไม่ทำความดีได้
เราก็เพียรละความชั่วเหล่านั้นออกไปจากจิตใจ

บัดนี้นะ "อธิษฐานบารมี" ทรงบำเพ็ญอธิษฐานบารมีก็ความมุ่งหมาย
ธรรมดาจิตใจคนเราเนี่ยมักจะอ่อนแอท้อแท้ทำอะไรไม่เอาจริงเอาจัง
พอทำงานอันนี้นานได้ผลก็ทิ้งงานนี่ไปทำงานนั้นเสีย
ถ้าเป็นนักบวชอย่างนี้ก็พยายามทำความดีไปหน่อยหนึ่งก็ใจอ่อนแอ
ท้อแท้ไปแล้วถอยหลังเสีย อย่างนี้นะ..เรียกว่า ขาดอธิษฐานบารมี
นั่นแหล่ะพระพุทธเจ้าท่านจึงทรงสอนให้พุทธบริษัทนั้น
ให้ทำอะไรให้อธิษฐานในใจลงไปถ้าเป็นทางที่ดีที่ชอบแล้ว
อธิษฐานใจให้มั่นลงไป ถ้าไม่สำเร็จเราจะไม่ถอย

ประกอบกับ "สัจจบารมี" เข้าไป เคารพต่อความสัตย์ความจริง
เมื่อได้ตั้งใจว่าจะทำอะไรลงไปแล้ว ถ้าไม่เหลือวิสัยจริงๆก็ไม่วางมือ
ไม่ทอดธุระ หรือว่านัดกับใครไว้ต้องไปพบกันที่นั่นที่นี่เวลาเท่านั้นอย่างนี้
ก็ต้องพยายามไปพบกับเพื่อนฝูงที่นัดแนะกันไว้ไม่ให้เสียสัจจะ
ทำอะไรไม่ให้เสียสัจจะแล้วก็เป็นที่เคารพนับถือของผู้อื่น
เป็นที่ไว้เนื้อเชื่อใจของผู้อื่น..เป็นอย่างนั้น