มาอยู่วันนึงเราก็ได้พบรุ่นพี่ผู้ชายคนนึง รู้จักครั้งแรกได้คุยด้วยมันรู้สึกอบอุ่นมีความสุขแบบนี้เขาเรียกว่ารักแน่นอน แต่ก่อนหน้าที่เราจะมาคบกับรุ่นพี่คนนี้เราก็มีแฟนของเรายุแล้ว เราก็เลยไปปรึกษากับเพื่อนว่า ถ้าจะคบกับพี่คนนี้มันจะเสี่ยงไปไหม เพื่อนบอกว่าพี่เขาท่าทางเจ้าชู้ และเราก็โกหกพี่คนนี้ว่าเราไม่มีแฟนเราก็แอบคบกับพี่คนนี้มาประมาณเดือน แล้วเรื่องราวที่เป็นความลับก็แตก เราเลยตัดสินใจเลิกคบกับรุ่นพี่คนนี้เพราะว่ามันเสี่ยงเหลือเกิน  พอเวลาผ่านไปเราก็ยังแอบคิดถึงเขา แอบส่องเฟสบ้างแล้วเขากคบกับคนใหม่ และเขาก็เจอผู้หญิงคนนึงที่เข้าใจกันทุกอย่างและรักกันมาก เราก็ตัดใจเพราะเราก็มีแฟนยุแล้วแต่ใจยังรักและคิดถึงแต่เราก็รู้ว่าเราคงลับมาคบกันไม่ได้ อยู่มาวันนึงเราก็ทะเลาะกับแฟนบ่อยมากจนเกิดอาการที่แบบว่าเหนื่อยมันคงไปต่อไม่ไหวแล้วเราจึงตัดสินใจเลิก อยู่มาวันนึงรุ่นพี่คนนั้นก็ทักเฟสมาถามข่าวด้วยความที่เราเคยคบกันมันทำให้เราเข้าใจกันง่าย พี่เขาบอกวาเลิกกันกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว และเราก็กลับมาคบกันอีกครั้งแล้วปัญหาก็ตามมาเมื่อผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมปล่อยแล้วเราก็โดนตราหน้ว่าแย่งแฟนคนอื่น และแล้วเรื่องวุ่นวายมันก็เข้ามาเรื่อยๆ จนวันนึงก็มีขอความเข้าในเฟสว่า ....เขาคนนั้นท้อง แล้วเราก็เลิกลากันอีกครั้งเป็นครั้งที่ 2 เราอึ้งและช็อคในเวลานั้นแล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด
และไม่นานพี่เขาก็แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นด้วยชีวิตที่มีความสุข และมีอยู่วันนึงพี่เขาก็ทักเฟสมาส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้แล้วก็บอกว่าคิดถึง แล้วเราก็คุยกันสักพัก
ด้วยความที่เราโมโหจึงโพสเฟสบุ๊คออกไปว่า เลิกยุ่งกับหนูเถอะคะ สงสารลูกกับเมียพี่บ้างนะ แล้วมันก็ผ่านนานไปหลายเดือนจนแฟนพี่เขาจะคลอดลูกในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า พี่เขาก็ทักมาอีกครั้ง แล้วเราก็คุยกัน บอกรักกัน คิดถึงกัน เราแอบคบกัน นัดเจอกันบ้างตามประสาคนรักกัน บ้างครั้งเราก็คิดอยู่นะว่าสิ่งที่เราทำมันผิด แต่ทำไงได้มันรักไปแล้ว มันยากที่จะลืม จะทำยังไงดีคะ ควรทำยังไง ไปต่อ หรอควรตัดใจ เพราะยังไงความรักของเรามันก็เป็นไปไม่ได้ เขามีลูกมีเมียแล้ว บ้างครั้งคิดมาแล้วนั่งร้องไห้คนเดียว