หลายๆคนคิดว่าการเป็นหัวหน้าห้องนั้นจะสบาย   แต่ในความเป็นจริงไม่ได้สบายอย่างที่คิดหรอกครับ   ยิ่งเป็นโรงเรียนมัธยมแบบผมแล้ว  
เหนื่อยมาก หัวหมุนเลย  เปิดเทอมมาได้สองสัปดาห์   ผมถูกเลือกเป็นหัวหน้าห้อง   สับดาห์แรกก็ไม่เท่าไหร่หรอก  แต่สัปดาห์ที่สองนี่นะสิ  วิ่งหัวหมุนเลย
แล้วไปเจอรองที่อยากเป็นหัวหน้ามากๆอีก   คอยแต่จะจ้องจะเลื่อยขาเก้าอี้  วันนี้ผมได้ไปมอบหมายให้งานเค้าชิ้นหนึ่ง  คือ   ไปเก็บใบขออนุญาตผู้ปกครองที่จะไปเจ้าค่ายภาษาอังกฤษ  เขาก็มาบอกว่า   หัวหน้าไม่ทำอะไรเลย  ปกติหน้าที่ผมประจำวันก็จะเอาใบเซ็นชื่อให้เพื่อนเว็น  ใบให้ครูเข้าสอนประจำวิชาเซ็น  ทุกวันศุกร์ต้องไปส่งอีก   รองไม่เห็นทำอะไรเลย  พอบอกงานไปเก็บใบขออนุญาตผู้ปกครองที่จะไปเจ้าค่ายภาษาอังกฤษ  บอกว่าไม่ไป  แล้ววันนี้ทั้งวันก็พูดว่าผมทั้งวัน  แล้ววันนี้มีหนังสือจากทางโรงเรียนให้เลือกคนถือพาน  ผมยังไม่ได้อ่านหนังสือนี่เลย  รองเอาไปเลือกคนถือพานเองอะไรเองแล้วเอาไปให้ครูเซ็นรับรอง   แล้วเอาไปส่ง ผมยังไม่ได้รู้เรื่องเลย  ยังไม่ได้อ่านเลย   ส่งไปแล้ว    วันนี้ครูหลายท่านก็โทรตาม  ผมก็วิ่งไปวิ่งมามา  เหนื่อยไปหมดแล้ว  มารู้อกทีก็จากเพื่อนต่างห้องกันว่าเขาเลือกคนถือพานไปแล้ว  ผมนี่อายเพื่อนสุดเลย   เออเป็นหัวหน้าไม่ได้ถือพาน  เอาใครก็ไม่รู้ไปถือแแทน  ทุกห้องเขาก็จะเลือกหัวหน้าเป็นคนไปถือพานทั้งนั้นและ  และให้หัวหน้าห้องเลือกคนที่ถือพานเอง   ผมก็รู้สึกอายเขานะ  เสียความรู้สึกมากเลยนะ  ที่รองที่เราไว้ใจทำแบบนี้  แต่อีกใจหนึ่งก็ช่างมันเถอะ   วันนี้ผมก็มีเรื่องงานเยอะด้วย   ผมก็คิดไว้แล้วช่างมันเถอะ      ถ้าพูดแบบนี้ใส่ผมทุกวันก็ไม่รู้ว่าจะทนไปได้นานเท่าไหร่หรอก  บางทีคงต้องสละให้คนเขาอยากเป็น