เรื่องมีอยู่ว่า คือผมแอบชอบเพื่อนในห้องเดียวกัน เลย นานแล้วด้วยตั้งแต่เปิดเรียนมาแรกเจอผมก็ตกหลุมรักเขาเลย ผมก็คุย กับเขามาตลอด มีเรืองไรคอยปรึกษา กัน ตลอดเรื่อยมา แต่มีวันหนึ่งคือผม โคตรอึดอัดมากๆเลย อยากจะพูดออกไปมากๆแล้วในวันนั้นผมก็ได้พูดไป ครับ ว่าผมชอบเธอชอบมานานแล้ว
เธอกลับบอกว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อนเป็นแฟนไปทำไมมันเหมือนกันนั้นแหละเพื่อนกับแฟนแต่ไม่รู้ว่าจะขยับความสัมพันธ์ไปได้มัย จากนั้นไปผมก็สตั้นไป...แต่ไปโรงเรียนไม่ใช่มองหน้ากันไม่ติดนะ ก็ คุยด้วยกันเหมือนเดิม อยากได้อะไรผมก็หาให้ ไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันตลอด คือ เป็นเหมือนแฟนกันเลยแต่ไม่ใช่ แต่สิ่งที่ผมอยากจะทำคือได้เป็นแฟนของเธอ คอยดูแลเธอ ซึ้งผมก็รู้มาตลอดว่าเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เพราะเธอเคยบอก ผมก้ต้องฝืนใจยิ้มๆไป เพราะมันแทงใจมากๆ ผมต้องฝืนใจมาตลอด พูดกับตัวเองเสมอ''เขาไม่ได้รักเราวะ เราพอเถอะ ความรักมันต้องเกิดขึ้นกับคน2คนไม่ใช่คนเดียว'' ผมก็พยายามตัดใจกับเธอมาตลอดแต่ผมทำไม่ได้ไม่รู้เป็นเพราะอะไรผมเจอหน้าทุกวันคุยกันทุกวันเรียนห้องเดียว กัน แต่ทำไมผมรักเธอมากขนาดนี้ บางทีผมอยากจะย้าย ห้องเลยด้วยซ้ำ ไปไกลๆ จะได้ให้หัวใจพักผ่อน อยากจะลืมมากๆ ใครพอมีวิธ๊บ้างครับTT
ปล.ใครอ่านแล้วงงผมก็ขอโทษด้วย ผมอธิบายเป็ฯคำพูดยากมากๆ