เป็นกำลังใจให้ครับ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่มีวุฒิแค่ "ม.6"

สิ่งที่ผมใช้หาข้าวใส่ท้องทุกวันนี้ ก็คือการเป็น ฟรีแลนซ์ ผมบอกตามตรงผมวาดรูปไม่เก่ง แค่พอวาดได้ แต่สิ่งที่ทำให้ผมทำงานมาได้ถึงทุกวันนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกันที่พี่ๆ น้องๆ ที่ตอบกระทู้ข้างบนนี้

หาตัวเองให้เจอ พัฒนาอยู่เสมอ และไม่หยุดที่จะเรียนรู้

แรกๆ ผมก็รับทำกราฟฟิกง่ายๆ ป้าย แผ่นพับ โบชัวร์ สวยบ้างไม่สวยบ้าง ก็รอดมาได้ แต่ทุกครั้งที่ผมทำงานผมเริ่มจาก Drawing ผมไม่เคยตัดขั้นตอนนี้ออกจากการทำงานแม้ว่าจะเป็นงานง่ายๆ เหตุผลก็คือ พัฒนา แล้วก็หาข้อบดพร่อง หลายๆ คนบอกว่ามันเป็นเรื่องเสียเวลาแต่คนที่รักการวาดรูปน่าจะรู้ดีว่ามันเป็นความสุข การจับเม้าส์กับดินสอมันต่างกัน ก็เหมือนกับการวาดที่เป็นตัวเอง กับการวาดเพื่อการค้า

จับเม้าส์ก็คือหาเงิน จับดินสอหาตัวเอง บางครั้งต้องตัดความคิดตัวเองทั้งหมด ลองสวมหมวกใบอื่นบ้าง จะเห็นสักยภาพที่ซ้อนอยู่ของตัวเราเอง ที่สำคัญอย่าได้ดูถูกตัวเอง อย่าลดค่างานตัวเอง ในทางกลับกัน อย่าหมั่นใจตัวเองมากเกินไป และอย่าประเมินตัวเองสูงกว่าคนอื่น อยู่ตรงกลาง เพราะคนที่ทำงานออกแบบหรือศิลปะ เรากำลังเป็นตัวกลางเชื่อม อดีต ไปสู่ อนาคต

ผมเริ่มเรียนรู้จากการกระทำที่เรียกว่าเลียนแบบ ดูงานคนอื่น ทั้งดีและไม่ดี ชอบไม่ชอบ ดูวิธีการ ไม่ใช้ดูแค่เป็นอาหารตา ดูแล้วจิตนาการต่อยอดออกไป "เราทำอะไรแบบนี้ได้บ้าง" ที่สำคัญ การอ่าน ทุกวันนี้ต้องขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้ผมเกิดมารักการอ่าน ไม่งั้นผมคงไม่รอด

ผมยังเป็นฟรีแลนซ์ได้ทุกวันนี้เพราะผม ทำตัวเหมือน "น้ำ" ไหล เติมเต็ม และไม่มีวันหมด ขอเป็นกำลังใจให้พี่ๆน้องๆ ฟรีแลนซ์ทุกๆคน ช่วงนี้หลายคนอาจจะลำบาก เศรษฐกิจอาจไม่ดี อากาศจะไม่เป็นใจ แต่เรายังมีความสามารถที่คนอื่นทำเหมือนเราไม่ได้ หาให้เจอครับ แล้วเอาออกมาใช้ ที่สำคัญ เราเป็นกลุ่มเล็กๆ ที่มีพลังมากในสังคม ในโลกเลยก็ว่าได้ เราอย่าฆ่ากันเอง เหมือนที่ แจ๊คหม่า เคยพูดไว้ ระบบธุรกิจคือการแบ่งปัน และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แล้วทุกคนจะอยู่รอด

อย่าเพิ่งท้อนะครับ สู้ๆ