พอมาถึงอีพี 9 และ 10 ก็ต้องยอมรับว่าทีมเราคือพระรอง แสนดี แต่แบบนิสัยท่าทางแบบพระเอกโครตๆ
พีดี คขบ.คงเอ็นดู นึกซะแบบนี้ก็ไม่จะเสียใจ TT TT (รึเปล่านะ)

คิดว่าอีพี 9 กับ 10 แทกวังจะหยุดมโน หยุดตามอึนบีน้อยลง เปล่าเลย ตามหนักกว่าเดิม รุกหนักกว่าเดิม
ยิ่งกว่าหมากฝรั่งซะอีก (ทีมแทกวังแน่นอน ไม่ใช่แอนดี้แอบแฝง 555)

คืออออออออออออออจะไม่เศร้าไปมากกว่านี้ถ้าแทกวัง หยุดทำตัวเป็นพระเอกซะที รู้ไหมคนเชียร์ แม่ยกคนนี้มันปวดหัวใจ
และก็ยิ่งปวดใจไปมากกว่าเดิม ที่อึนบี ปฎิเสธความหวังดีของแทกวังตลอดดดดด (ใจร้ายที่สุด)

ฉากหนึ่งหญิงสองชาย แล้วแขนที่ถูกปล่อยพร้อมกับคำขอโทษ โหย เรานี่มองหน้าแทกวังแล้วน้ำตาตกในจริงๆ





ยังไม่พอ ยังตามเดินไปส่งอึนบีแบบเงียบๆอีก คือ แก ไม่รู้จักความเสียใจเหรอ แทกวัง
คือแกสู้มากไปรึเปล่า ยังงี้ใช่ไหม ที่เขาเรียก ว่า ความเจ็บไม่มีเสียง




ชวนกินข้าวก็โดนปฎิเสธ แต่ก็ยังดื้อจะตามเขาไปอีก
ทำเหมือนไม่สนใจ แต่เป็นห่วงโครตๆ พอเขาเดินออกไป ตามไปทันที แทกวัง แก keep look บ้างงงงง




หมากฝรั่ง ที่แกะไม่ออก เจ็บแต่ไม่พูด เสียใจแต่ไม่บอก ร้องไห้แต่ในใจ ห่วงอย่างเงียบๆ
และก็รัก.....แบบไม่คาดหวัง สูตรสำเร็จพระรองงง ที่เราอยากให้เป็นพระเอก




สุดท้ายเราอยากให้เพลงนี้กับแทกวังจริงๆ

มันจึงเป็นความรัก ที่ไม่ถึงกับสุข
เป็นความทุกข์ ที่ไม่ถึงกับเศร้า
เป็นความรัก ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน
(เป็นความซึ้งและความเงียบเหงาอยู่ด้วยกัน)

จึงเป็นความรักที่มาพร้อมความอึดอัด
และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็นภาพชัดๆ สักวัน
มีแค่ความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ๆ
ข้างในใจของฉัน เพียงคนเดียว

ทุกๆ ครั้งที่มือของเรานั้น ได้มาสัมผัส
ทุกๆ ครั้งที่เธอนั้น บอกความลับให้ฉันฟัง
รู้ไหมว่าหัวใจของฉัน มันแทบละลายอยู่ตรงนั้น
........................

ขอโทษนะ ที่พล่ามยาวอีกแล้ว ทนอ่านหน่อยนะ