ผมเข้าใจความรู้สึกนี้เลยนะ ผมเคยเป็นตอนเด็กๆ(สมัยประถม)คือเล่นบอลแล้วได้เป็นแค่ตัวแถมครับโคตรเศร้าเลยTT ผมเองก็เป็นคนที่เล่นบอลแบบแข็งทื่อ ไม่ต้องไปกังวลในเรื่องนี้นะครับ ธรรมชาติของแต่ละคนไม่เหมือนกันยิ่งอายุเจ้าของกระทู้18แล้วด้วยยิ่งฝึกยากครับ แต่ยังมีวิธีลัดอย่างอื่นให้ฝึกได้อยู่ครับไม่ต้องกังวลไป ลองใช้วิธีงูๆปลาๆแบบบ้านๆของผมไปใช้ดูก็ได้นะครับเผื่อจะดีขึ้นมาบ้าง

เมื่อรู้ว่าตัวเองยากที่จะฝึกให้เล่นแบบนุ่มนวลแล้วเพราะด้วยอายุที่เยอะขึ้นด้วยนั่นเอง ผมใช้วิธีขยันครับ ขั้นแรกคือต้องไล่บอลได้ตลอดพูดง่ายๆคือไปฝึกวิ่งมาเยอะๆครับให้ปอดแข็งแรง ยิ่งรู้ตัวว่าทักษะเราไม่ดีมากเท่าไหร่ให้ใช้ความขยันเข้ามาทดแทนมากขึ้นเท่านั้นครับ

ขั้นแรก(ทางลัดสำหรับคนอายุเยอะครับ)เมื่อต้องการฝึกเล่นบอลกับเพื่อนจริงๆให้ไปเล่นตำแหน่งกองหลังครับคือฝึกเล่นเกมรับเยอะๆครับ ผมเองเป็นคนที่กระดูกค่อนข้างเล็กแต่สามารถทดแทนได้ด้วยความเร็วที่มี ผมใช้วิธีวิ่งสู้ฟัดกัดไม่ปล่อยครับ คือเข้าบอลเบียดตลอดให้อีกฝ่ายทำเกมได้ไม่สะดวกแล้วให้เพื่อนที่ทักษะดีกว่าเราคอยซ้อน ซึ่งเรื่องนี้พวกเล่นบอลนานๆเค้าจะมาคอยซ้อนเราเองไม่ต้องบอกมองตาก็รู้ใจได้ครับสำหรับบางคนนะ

ขั้นที่สอง หลังจากที่ท่านเริ่มมองเกมออกแล้วคือ เริ่มทราบแล้วว่าบอลจะมาทางไหน เวลาบุกเค้าจะนิยมเข้าทำลักษณะใด พูดง่ายๆคือเริ่มอ่านเกมออก ของแบบนี้ต่อให้ดูบอลมา 10 ปี แต่ไม่เคยเตะบอลจริงๆเลยก็ทำยากครับ ต้องอาศัยเล่นไปเรื่อยๆจะเข้าใจได้ง่ายกว่า ยิ่งถ้าชอบดูบอลมาก่อนแล้วด้วยจะทำให้ฝึกง่ายกว่าเดิมพอสมควรครับ

ขั้นที่สาม เริ่มจดจำเทคนิคของคู่แข่งและเพื่อนๆที่เล่นบอลเก่งกว่าเรา โดยส่วนใหญ่แล้วเขาจะวางเท้ายังไงเวลาจับบอล เช่น บอลยาวโด่งยกเท้าอย่างไร มองบอลอย่างไร เวลาเลี้ยงมองบอลนานหรือไม่? เวลาจ่ายเขามองบอลหรือมองเพื่อน พยายามมองสังเกตแล้วหาวิธีที่เหมาะกับตัวเรามาใช้ครับ ยกตัวอย่าง เช่นผมเป็นคนที่มีความเร็วแต่ทักษะไม่ดีผมจะใช้วิธีการจิ้มบอลแล้ววิ่งตาม หรือกระชากให้พ้นตัวคู่แข่งไปแบบดื้อๆเลย ซึ่งวิธีของผมมันมีข้อเสียอยู่คือคู่แข่งจับทางเราได้ง่ายมาก แต่สำหรับการเอาไปใช้เล่นกับเพื่อนพอสนุกสนานออกกำลังกาย ผมคิดว่าเป็นอีกวิธีทางลัดที่ลองนำไปใช้ดูได้ไม่เสียหายครับ


ขั้นที่สี่ มองหาตำแหน่งที่เป็นตัวเราครับ ขั้นแรกดูที่ทักษะก่อนครับ จากนั้นให้ไปดูที่สรีระของตัวเราว่าเหมาะที่จะเล่นตำแหน่งไหนสไตล์ไหน ยกตัวอย่างตัวของผมเอง เป็นคนตัวเล็ก(สมัยวัยรุ่นนะ) ผมเลือกเป็นกองกลางคอยจ่ายบอลให้เพื่อน แม้จะจ่ายได้ไม่แม่นมาก แต่ผมจะคอยไล่บอลตลอด ทำให้กองหลังทำงานง่ายขึ้น และกองหน้าไม่ต้องห่วงจนต้องลงมาช่วยเกมรับบ่อยๆนั่นเอง เห็นไหมครับแม้ว่าจะทักษะไม่ดีแต่ยังไงก็ยังพอหาประโยชน์ให้กับเพื่อนร่วมทีมได้ครับ ถ้าเล่นบอล11คนซึ่งนานๆทีจะได้เล่นผมจะเล่นเป็นแบ็คขวา เพราะถนัดเท้าขวาและเล่นบอลได้แค่เท้าเดียว(แบบวาเลนเซียนั่นแหละ) บอล7คนและโกลหนู ก็เป็นกองกลางคอยไล่บอลแบบหมาบ้ายืนคู่กับกองกลางที่จ่ายบอลแม่นๆจะสนุกมากครับ

ส่วนตัวแล้วตำแหน่งของฟุตบอลหรือบอลโกลหนูหรือฟุตซอลสำหรับผมแล้วนะ

ตัวใหญ่/ตัวปกติ ทักษะไม่ดี = กองหลัง

ตัวใหญ่/ตัวปกติ ทักษะปานกลาง = กองกลาง

ตัวใหญ่/ตัวปกติ ทักษะดี = กองกลาง/กองหน้า

ตัวเล็ก ทักษะไม่ดี = เล่นลำบากมาก อาจได้เป็นตัวแถมครับ น่าเศร้าชิบ TT

ตัวเล็ก + ขยัน ทักษะไม่ดี = กองหลัง/กองกลาง

ตัวเล็ก ทักษะดี = กองกลาง/กองหน้า

ท้ายที่สุดนี้ผมแนะนำว่าให้เลือกฝึกตามคลิปนี้ที่เหมาะกับตัวเราซัก 2-3 ท่าแบบชำนาญ แค่นี้ก็เตะบอลกับเพื่อนๆหรือเตะกับหน่วยงานต่างๆพอไหวแล้วครับ ขอเป็นกำลังใจให้ท่านและโชคดีกับการเล่นฟุตบอล จากคนที่เคยเป็นตัวแถมของเพื่อนในสมัยประถมจนก้าวขึ้นมาเป็นตัวจริงได้ตอนมัธยมครับ ฮ่าๆ