เรามีหลานสาวอายุ 2ขวบ 8เดือน ไม่ใช่ลูกก็รักเหมือนลูก เพราะเลี้ยงมาตั้งแต่วันแรก
ปกติน้องจะอยู่กับแม่(พี่สาวเรา) ทั้งวันเพราะแม่ขายของผ่านเวป เวลาที่พี่สาวเราไม่ว่างก็จะเอาน้องมาฝากไว้กับเรา  
ค้าก็ซนตามประสาเด็ก พูดโต้ตอบไม่ได้ เค้าจะมีภาษาของตัวเองที่ผู้ใหญ่อย่างเราไม่เข้าใจ
แต่บอก อึ ฉี่ หิวน้ำ ดูการ์ตูน ไปเที่ยวได้ แต่ก็เป็นเด็กที่ร่าเริง อารมณ์ดี  
สรุปก็ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการเลี้ยงดู  
จนเดือนที่แล้วพี่สาวมาปรึกษาว่า ควรพาน้องเข้าโรงเรียนดีใหม เค้าจะได้หัดเข้าสังคม  
เราก็บอกไปว่าก็ลองดูสิ
อาทิตย์ที่แล้วพี่เค้าก็ลองพาไปวันแรกแล้วก็แอบสังเกตดู น้องไม่ยอมเล่นกับเพื่อน น้องไห้หาแม่
มีอาการซึม แล้วก็เป้นหวัดไม่สบายบ่อย  เข้าอาทิตย์ที่สองจากที่เคยพาไปส่ง
ก็จะจูงมือแม่เข้าไปเล่นด้วยซักพักแม่ค่อยแอบออกมา
แต่ตั้งแต่วันอังคารที่ผ่านมา น้องงอแง ไม่ยอมไปโรงเรียน พอถึงหน้าโรงเรียนก็ไม่ยอมลงจากรถ
ร้องไห้บอกแม่ว่า กลับบ้าน ๆ พี่สาวเราก็อุ้มน้องเข้าไปส่งแล้วรีบออกมา  ยิ่งนานวันน้องก็ยิ่งกลัวโรงเรียน
  
เลยสงสัยว่า เด็กขนาดนี้ มีความจำเป็นแค่ไหน ที่ต้องไปโรงเรียน ถ้าผู้ปกครองมีเวลาดูแลได้
เพราะใจจริง ทั้งเรา และพี่สาวไม่มีใครอยากให้น้องไปเลย  
เพราะสังเกตุดู ตั้งแต่ไปโรงเรียนน้องดูจะติดแม่มากกว่าเดิม  
เมื่อก่อนเวลาแม่มาส่งไว้ที่ห้องเรา น้องก็ไม่มีปัญหา แต่เดี๋ยวนี้กลับไม่ยอมอยู่ ร้องจะไปกับแม่อย่างเดียว

เลยสงสัยว่า ที่ต่างประเทศ เค้าให้เด็กเข้าโรงเรียนตั้งแต่เล็ก ๆ แบบไทยไหม
แล้วจะผิดไหม ถ้าพาเด็กไปเล่นแค่ครึ่งวัน พอได้เล่นกับเพื่อนแล้วพากลับบ้าน
หรือต้องใจแข็ง ปล่อยให้เข้าโรงเรียน หัดเข้าสังคม