สวัสดีเพื่อนๆ นี่เป็นกระทู้แรกของหญิงจ่ะ คือทนไม่ไหวแล้วไม่รู้จะระบายกับใครคือแอบชอบแต่บอกใครไม่ได้จริงๆ.......
เกริ่นนำ เรา อยู่ปี1 คณะวิศวกรรม
เด็กซิ่วคนนั้นก็ ปี1 วิศวเครื่องกล น่าจะซิ่วมาจากพระจอม(ไหนก็ไม่แน่ใจ)
จากจบม.ปลายแล้วเราก็ติดวิศวะเราก็ได้ที่เรียนใกล้ๆบ้านเลย(เพราะไปเรียนไกลไกลกลัวจะอดตายเพราะตังใช้ไม่พอ 5555) อาจจะเป็ฯเพราะเราได้ที่เรียนใกล้ๆบ้านจนเกินไปหรือป่าวเราเลยเลือกที่จะไม่รับน้องกับคณะแล้วการที่เราไม่ได้รับน้องนี่แหละก็ทำให้เราไม่มีเพื่อนสนิทเลย สักคน T^T
พอหมดการรับน้องแล้วก็ถึงเวลาเปิดเทอมเราก็ลงทะเบียนเรียนตามแผนที่มหาลัยให้มาแต่เราก็ลงไปมั่วๆ ไม่ได้ตั้งใจเลือกเซคว่าอาจารย์คนไหนสอนดีไม่ดี เพราะเรายังไม่มีเพื่อนๆหรือรุ่นพี่เรารู้จักเลยสักคน เราเลยลงทะเบียนไปมั่วๆ พอเสร็จเรื่องลงทะเบียนแล้ว อีก2 วันก็ได้เริ่มเรียนตามตารางเรียนที่เราลงไว้วิชาเเรกที่เราได้เรียนคือ แคล1 เราก็ขึ้นไปหาห้องเรียนก็นั่งเรียนคนเดียวตามภาษาคนไม่มีเพื่อน(ทำตัวไม่ถูกน่ะบางคนก็มองกันไปต่างๆนานา) เราก็เลือกนั่งแถวๆหน้าใกล้ใกล้อาจารย์เลย พอเรียนได้สัก 15 นาทีก็มี ผช กลุ่มนึงเดินเค้ามา4คน และก็มีเด็กซิ่วอยู่นั้นด้วย คือแบบเจอครั้งแรกคือปิ๊งเลยเพื่อนๆ
คือเด็กซิ่วแบบ{สเปคเลย สายเด็กช่างวิศวะสูง ขาวนิดๆ ผมตรง จมูกโด่ง แบบหล่อถูกใจเรามากๆๆๆ อยากกริ๊ดเลยและที่โดนใจไปกว่านั้นคือการเเต่งตัวของเด็กซิ่วมีเอกลักษณ์มากแกร์ ชื่อใส่เสื้อใหญ่ๆไม่ทับใน ใส่กางเกงขาม้า} อันนี้คือความชอบส่วนตัวล้วนๆน่ะค่ะ ถ้าเวอร์ก็ซอรี่ 55555555
นี่คือเหตการณ์แรกที่เราเจอเค้าแล้วโดนใจเลย.... ปี1 เทอม1 เราก็เรียนเซคเดียวกับพวกเด็กซิ่วนี้ก็หลายเซคอยู่ก็คือแบบอาทิตนึงก็เจอสัก 3 ครั้งในห้องเรียนเราก็ไม่ใช่ ผญ ที่สวยเด่นอะไรแต่ก็คือแอบหลงเด็กซิ่วเล็กๆ นั่งเรียนเราก็แอบมองเค้าทางด้านหลังตลอดเวลา ถึงเวลาเลิกเรียนจะลงลิฟต์จากชั้น7เราก็ไม่กล้าขึ้นไปกับพวกนั้นเรากลัวมากเราเลยวิ่งลงบันได คือตอนนั้นรู้อย่างเดียวถ้าเจอในระยะประชิดเราจะต้องเดินออกมาให้ไกลที่สุดเลย เพราะเราทำตัวไม่ถูกจริงๆ .....พอหมดเทอม1 แล้วเปิดเทอม2 มาก็ทำแบบเดิมลงทะเบียนเรียนซึ่งเราก็มั่วอีกแหละเพราะยังไม่มีเพื่อนเลย
บอกเลยเทอมนี้เราไม่เจอเด็กซิ่วเลยเราลงเรียนไป6 ตัวเรียนไปเรียนไปเกือบครบทุกตัวแล้วก็ไม่เจอเด็กซิ่วเลยสักเซค(คิดในใจ สงสัยจะโอนจาก ม. เก่ามาก็ได้เลยไม่ได้เรียน) แล้วตัวสุดท้ายที่เราลงเรียนคือ ดรออิ้ง เราตื่นไปเรียนไม่ทันเพราะเรียน 9 โมงวันอาทิตย์ เราก็ไม่คิดว่าวันอาทิตต้องไปมีเรียนด้วยเราก็รีบแต่งตัวไปเรียนเลยจ้า เเต่ประเด็นคือหาห้องเรียนไม่เจอเลย โบกพี่วินกลับบ้าน พอหมดอาทิตนึงเราก็ไปเรียนๆทุกวิชาจนวนมาเรียน ดรออิ้ง ที่ครั้งที่แล้วเรามาเรียนไม่ทัน แล้วครั้งที่2 ที่เราเข้าเรียนเราก็เข้าสายอีกโดนอาจารย์บ่น เราก็ทำหน้าเศร้าเข้ามานั่งที่โต๊ะหลังเสา แต่พอเราเริ่มหายเหนื่อยจากการวิ่งขึ้นห้องเรียนแล้วเราก็สั่งเกตเห็นเพื่อนๆเด็กซิ่ว เราก็คิดว่าถ้าเราได้เรียนเซคเดียวกันก็คงจะดีเพราะเซคนี่เป็นของ ภาคอุต แต่เด็กซิ่วอยู่ภาคเครื่องกล ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมเรียนเซคเดียวกัน หื้ออออออออ แต่พออาจารย์เรียกให้ไปเอาใบงานพอเราหันหลังมาจะกลับที่โต๊ะ อร๊ายยยแทบช๊อต เด็กซิ่วนั่งเรียนอยู่หน้าเสาที่บังโต๊ะเราอยู่ คือก็ดีใจที่ได้เรียนเซคเดียวกันแต่ก็ งง งง อยู่ทำไได้เรียนเซคนี้ (???) พอใกล้จะหมดคาบอาจารย์ก็เชคชื่อแล้วอาจารย์ก็พูดว่าพวกที่อยู่เครื่องกลเดียวพบครูหน่อย เพราะเซคเครื่องกลมันเต็มเดี่ยวพวกเทอมาลงชื่อกันไว้นะก่อนกลับบ้าน
โอ้ววพระเจ้า เราก็มโนเก่งอยู่แล้วเราเลยคิดว่า ฟ้าลิขิตให้มันเป็นแบบนี้ 55555555555
แล้วก็มีวิชานึงที่เปิดให้หลายคณะมาเรียนรวมกัน แล้วก็มีโปรเจคทำหนังสั้นเกี่ยวกับพลังงานด้วย (อันนี้ได้เรียนห้องเดียวกันอยู่แล้วแต่คนละเซค)แต่เรานั่งอยู่ทางประตูเลยเราก็คอยมองอยู่ทุกครั้งที่มาเรียนว่าเด็กซิ่วมาเรียนหรือยังน่ะ คาบแรกที่เรียนวิชานี่อาจารย์ก็ให้ลุกขึ้นยืนจับกลุ่มเลยแล้วด้วยวามโชคดีที่เรียนรวมหลายๆคณะเพื่อนเก่าเราก็เลยมาชวนเราเข้ากลุ่มเราก็เลยมีกลุ่มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอหมดคาบนั้นก็ส่งชื่อกลุ่มบางคนที่ยังไม่มีกลุ่มอาจารย์ก็ให้เวลาถึงอาทิตหน้าให้ทำให้เสร็จ ในตอนที่เลิกเรียนคาบนี้เราก็เดินออกมาคนเดียวแล้วพวก เด็กซิ่ว 4 คนก็เดินตรงมาที่เราเราก็ลนมากๆทำตัวไม่ถูก(คิดในใจเค้าเดินมาหาเราหรอ ? ไม่น่าจะใช่เค้าแค่จะเดินกลับบ้านทางเดียวกันคนอื่นก็เดินกันตั้งเยอะ) เราก็ยืนนิ่งขอแค่เด็กซิ่วเดินผ่านไปแต่พวกนั้นก็หยุดอยู่หน้าเราแล้วเด็กซิ่วก็พูดกลับเพื่อนมา ถามดิ๊ (คิดในใจเห้อยเห้อยเห้ยย อย่าน่ะชั้นกริ๊ดจิงจิงน่ะ) และเพื่อนเด็กซิ่วก็ถามชั้นว่าเทอเทอกลุ่มพลังงานครบยัง ชั้นก็อึ้งสักพัก(เหมือนเอ๋อ) เพราะเด็กซิ่วก็มองมาที่เรา เราก็ตอบไปว่า ครบแล้ว (พอตอบไปปุ๊ป อยากตบมากตัวเองแต่จริงๆแล้วกลุ่มก็เต็มแล้วจิงๆๆแต่ในตอนนั้นก็คิดจะบอกเพื่อนขอออกจากกลุ่มเพื่อมาตั้งกลุ่มใหม่กับพวกเด็กซิ่ว แต่ถ้าทำแบบนั้นจิงๆใครกันแน่ที่จะแย่ ตัวเราสิคงทำอะไรไม่ถูกอะ) โอ้วววววม่ายยยยยยยยย การที่เราแอบชอบใครสักคนมากๆๆๆ ก็ทำให้เรากลายเป็นคนขี้คลาดไปเลยเน๊อะะะะ T^T
ต่อไปนี้เราจะโฟกัสที่ห้องเรียนดรออิ้งแล้วน่ะ วิชาดรออิ้งเป็นวิชาที่ต้องใช้ความสามารถล้วนๆซึ้งเราไม่มี แต่เราเขียนแบบมือก็พอไปวัดไปวาได้ แต่โปรแกรมออโต้แคต เราไม่สามารถจิงๆเราโง่กับเรื่องเทคโนโลยีจริงๆ ซึ่งวิชานี้จะเรียน เขียนแบบมือ ครึ่งเทอม เรียนโปรแกรมออโต้แคต ครึ่งเทอม
แล้วเทอมแรกก็เรียนเขียนมือก่อน แบบเรียนทุกครั้งมีการบ้านทุกครั้งเราจะเป็นคนแรกทุกครั้งที่เราจะทำเสร็จก่อนในห้องแล้วรีบส่งแล้วก็จะรีบกลับแต่ทุกครั้งที่เราทำ เด็กซิ่วก็ชอบมายืนมองบ้าง ถามบ้างว่าทำยังไง เราก็ไม่กล้าตอบเลยยืนกระดาษของเราให้เค้าลอกเลย เด็กซิ่วก็ทำน่า งง เล็กๆแล้วก็บอกว่าขอบคุนๆๆ เราก็ดีใจน่ะที่มาขอดูเรา 5555 แต่คือมโนเองไง เพราะเด็กซิ่วเค้าก็ขอดูจากคนอื่นเหมือนกัน หื้อหื้อ 55555555555 แล้วก็เป็นแบบนี้ทั้งเทอม
พอหมดคาบเรียนเขียนมือ ก็ได้ย้ายมาเรียนห้องคอม อีกตามเคยจ่ะ มาสายมากๆๆ จนไม่กล้าเข้าห้องแต่ก็ต้องเข้าเลยกลั่นใจเข้าไปแต่ก็เตรียมใจโดนบ่นแล้วแหละแต่ แปลกอาจารย์ไม่บ่น เราก็นั่งเลย (นั่งหน้าพวกเด็กซิ่ว แต่คนละแถวกับเด็กซิ่วน่ะ เป็นคนเดียวจิงๆที่ไม่สามารถเข้าใกล้ได้)
แต่คือคอมมันมีรหัสผ่านเรามาสายเลยไม่รู้เราก็เลยต้องหันหลังไปถามเพื่อนเด็กซิ่วว่า รหัสอะไรหรอ ? ก็เป็นครั้งที่สองที่ได้คุยกัน แล้วครั้งแรกเรามาสายเราก็เรียนไม่ทันแล้วคือมีงานเขียนแบบ3 ชิ้นเราทำไม่ได้ แต่ก็หันมาถามเพื่อนเด็กซิ่วตลอดๆเวลาว่าทำยังไง ทำไมทำไม่ได้ (คงรำคานมั้ง)
เพื่อนเด็กซิ่วก็เรียก เด็กซิ่วมาแล้วบอกว่าทำยังไงว่ะ ช่วยทำทีดิ (โอ้วม่ายยย เขิลมากๆๆๆ) แล้วเด็กซิ่วก็เดินมานั่งข้างๆแล้วก็ทำให้เสดไป1 อันแล้วก็บอกให้เราลองทำอันที่สองคือตอนนั้นทำอะไรไม่ได้เลย เลยมองหน้าเด็กซิ่วแล้วยิ้มเบาๆ และพูดว่า เราทำไม่เป็นอะ เด็กซิ่วมองหน้าแล้วก็มาทำให้ต่อจนเสร็จหมดทุกอัน (ในขณะที่ทำให้เราเด็กซิ่วก็อธิบายไปด้วยว่าทำยังไงโน้นนี้นั้นเราก็เงียบนิ่งมองแต่จอคอมไม่กล้ามองหน้าเด็กซิ่วเลย) เราก็ขอบคุณเด็กซิ่ว แบบเรามโนอีกแล้วว แบล๊คซินโจ แน่ๆๆ (ติ่งเกาหลีแปป) 5555555
พอหมดเทอมก็ได้เวลาสอบบ ไฟนอล วันที่สอบ ดรออิ้ง เราเดินมากับเพื่อนในเซคอื่นคนแต่เราไม่รู้ว่าสอบห้องไหนเลยเดินไปกับเพื่อนคนนั้นด้วยแล้วพอดิบพอดี พวกเด็กซิ่วF4 ก็มาพอดีเพื่อนคนที่มากับเราก็ถามว่าสอบห้องไหนก็เลยเดินไปด้วยกันแล้วคือเราก็ต้องเดินไปด้วย แล้วก็ขึ้นลิฟต์ (กริ๊ดดดดด ไกลชิดเรายืนหน้าเด็กซิ่ว อารมประมานคิดคนเดียวเด็กซิ่วเค้าก็ทำตัวปกติแหละ) พอลิฟต์เดินออกมาเด็กซิ่วชนเราแล้วก็เหยียบทีนเราเบาเบา เราก็หันไปพอเห็นว่าเป็นเด็กซิ่วเท่านั้นแหละ ไม่โกดเลย เด็กซิ่วมองหน้าพร้อมพูดว่าขอโทดๆๆน่ะ เราก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรไปแถมทำหน้านิ่งใส่แล้วเดินออกมาจากตอนนั้นอย่างว่องไว แล้วก็แอบยิ้มคนเดียวแล้วมายืนพิงกำแพงหน้าห้องสอบ แล้วพวกเด็กซิ่วก็พอกันมายืนพิงข้างๆๆ คือเราก็เขิลตัวจะอ่อนระทวยแล้ว
พอเข้าห้องสอบก็ได้สอบข้างกัน แล้วก็ส่งข้อสอบพร้อมๆกัน พอกำลังจะเดินออกจากห้องสอบก็มี ผญ 2คนยืนอยู่พอเด็กซิ่วเดินผ่านนางทั้งสอง นางตนนึงก็พูดว่าเอาโทสัพมาสิ เขยาะบีทอกด่วนเผื่อเค้าเล่น (เค้าที่ว่าคือเด็กซิ่ว ) เห้ออออออออออออออ เพราะว่านายหน้าตาดีก็มีแต่คนชอบ ทำใจเลย
ต่อไปนี้ก็คงไม่ได้เจอแล้วแหละเด็กซิ่ว ปี2 ก็เรียนวิชาภาคกันหมดไม่มีวิชาไหนที่ต้องมาเจอกันอีกแล้วววววว
ตอนนี้เรากำลังหาเฟสเด็กซิ่วคนนั้นอยู่ แต่ยังหาไม่เจอเลย ไม่กล้าขอไม่กล้าบอกใครเลย
คงแอบชอบได้เท่านี้แล้วแหละน่ะ แต่ขอเจอหน้าบ้างไรบ้างก็ดีน่ะ เด็กซิ่วววววววววว....
แอบชอบเด็กซิ่ว วิศวกรรมเครื่องกล
เกริ่นนำ เรา อยู่ปี1 คณะวิศวกรรม
เด็กซิ่วคนนั้นก็ ปี1 วิศวเครื่องกล น่าจะซิ่วมาจากพระจอม(ไหนก็ไม่แน่ใจ)
จากจบม.ปลายแล้วเราก็ติดวิศวะเราก็ได้ที่เรียนใกล้ๆบ้านเลย(เพราะไปเรียนไกลไกลกลัวจะอดตายเพราะตังใช้ไม่พอ 5555) อาจจะเป็ฯเพราะเราได้ที่เรียนใกล้ๆบ้านจนเกินไปหรือป่าวเราเลยเลือกที่จะไม่รับน้องกับคณะแล้วการที่เราไม่ได้รับน้องนี่แหละก็ทำให้เราไม่มีเพื่อนสนิทเลย สักคน T^T
พอหมดการรับน้องแล้วก็ถึงเวลาเปิดเทอมเราก็ลงทะเบียนเรียนตามแผนที่มหาลัยให้มาแต่เราก็ลงไปมั่วๆ ไม่ได้ตั้งใจเลือกเซคว่าอาจารย์คนไหนสอนดีไม่ดี เพราะเรายังไม่มีเพื่อนๆหรือรุ่นพี่เรารู้จักเลยสักคน เราเลยลงทะเบียนไปมั่วๆ พอเสร็จเรื่องลงทะเบียนแล้ว อีก2 วันก็ได้เริ่มเรียนตามตารางเรียนที่เราลงไว้วิชาเเรกที่เราได้เรียนคือ แคล1 เราก็ขึ้นไปหาห้องเรียนก็นั่งเรียนคนเดียวตามภาษาคนไม่มีเพื่อน(ทำตัวไม่ถูกน่ะบางคนก็มองกันไปต่างๆนานา) เราก็เลือกนั่งแถวๆหน้าใกล้ใกล้อาจารย์เลย พอเรียนได้สัก 15 นาทีก็มี ผช กลุ่มนึงเดินเค้ามา4คน และก็มีเด็กซิ่วอยู่นั้นด้วย คือแบบเจอครั้งแรกคือปิ๊งเลยเพื่อนๆ
คือเด็กซิ่วแบบ{สเปคเลย สายเด็กช่างวิศวะสูง ขาวนิดๆ ผมตรง จมูกโด่ง แบบหล่อถูกใจเรามากๆๆๆ อยากกริ๊ดเลยและที่โดนใจไปกว่านั้นคือการเเต่งตัวของเด็กซิ่วมีเอกลักษณ์มากแกร์ ชื่อใส่เสื้อใหญ่ๆไม่ทับใน ใส่กางเกงขาม้า} อันนี้คือความชอบส่วนตัวล้วนๆน่ะค่ะ ถ้าเวอร์ก็ซอรี่ 55555555
นี่คือเหตการณ์แรกที่เราเจอเค้าแล้วโดนใจเลย.... ปี1 เทอม1 เราก็เรียนเซคเดียวกับพวกเด็กซิ่วนี้ก็หลายเซคอยู่ก็คือแบบอาทิตนึงก็เจอสัก 3 ครั้งในห้องเรียนเราก็ไม่ใช่ ผญ ที่สวยเด่นอะไรแต่ก็คือแอบหลงเด็กซิ่วเล็กๆ นั่งเรียนเราก็แอบมองเค้าทางด้านหลังตลอดเวลา ถึงเวลาเลิกเรียนจะลงลิฟต์จากชั้น7เราก็ไม่กล้าขึ้นไปกับพวกนั้นเรากลัวมากเราเลยวิ่งลงบันได คือตอนนั้นรู้อย่างเดียวถ้าเจอในระยะประชิดเราจะต้องเดินออกมาให้ไกลที่สุดเลย เพราะเราทำตัวไม่ถูกจริงๆ .....พอหมดเทอม1 แล้วเปิดเทอม2 มาก็ทำแบบเดิมลงทะเบียนเรียนซึ่งเราก็มั่วอีกแหละเพราะยังไม่มีเพื่อนเลย
บอกเลยเทอมนี้เราไม่เจอเด็กซิ่วเลยเราลงเรียนไป6 ตัวเรียนไปเรียนไปเกือบครบทุกตัวแล้วก็ไม่เจอเด็กซิ่วเลยสักเซค(คิดในใจ สงสัยจะโอนจาก ม. เก่ามาก็ได้เลยไม่ได้เรียน) แล้วตัวสุดท้ายที่เราลงเรียนคือ ดรออิ้ง เราตื่นไปเรียนไม่ทันเพราะเรียน 9 โมงวันอาทิตย์ เราก็ไม่คิดว่าวันอาทิตต้องไปมีเรียนด้วยเราก็รีบแต่งตัวไปเรียนเลยจ้า เเต่ประเด็นคือหาห้องเรียนไม่เจอเลย โบกพี่วินกลับบ้าน พอหมดอาทิตนึงเราก็ไปเรียนๆทุกวิชาจนวนมาเรียน ดรออิ้ง ที่ครั้งที่แล้วเรามาเรียนไม่ทัน แล้วครั้งที่2 ที่เราเข้าเรียนเราก็เข้าสายอีกโดนอาจารย์บ่น เราก็ทำหน้าเศร้าเข้ามานั่งที่โต๊ะหลังเสา แต่พอเราเริ่มหายเหนื่อยจากการวิ่งขึ้นห้องเรียนแล้วเราก็สั่งเกตเห็นเพื่อนๆเด็กซิ่ว เราก็คิดว่าถ้าเราได้เรียนเซคเดียวกันก็คงจะดีเพราะเซคนี่เป็นของ ภาคอุต แต่เด็กซิ่วอยู่ภาคเครื่องกล ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมเรียนเซคเดียวกัน หื้ออออออออ แต่พออาจารย์เรียกให้ไปเอาใบงานพอเราหันหลังมาจะกลับที่โต๊ะ อร๊ายยยแทบช๊อต เด็กซิ่วนั่งเรียนอยู่หน้าเสาที่บังโต๊ะเราอยู่ คือก็ดีใจที่ได้เรียนเซคเดียวกันแต่ก็ งง งง อยู่ทำไได้เรียนเซคนี้ (???) พอใกล้จะหมดคาบอาจารย์ก็เชคชื่อแล้วอาจารย์ก็พูดว่าพวกที่อยู่เครื่องกลเดียวพบครูหน่อย เพราะเซคเครื่องกลมันเต็มเดี่ยวพวกเทอมาลงชื่อกันไว้นะก่อนกลับบ้าน
โอ้ววพระเจ้า เราก็มโนเก่งอยู่แล้วเราเลยคิดว่า ฟ้าลิขิตให้มันเป็นแบบนี้ 55555555555
แล้วก็มีวิชานึงที่เปิดให้หลายคณะมาเรียนรวมกัน แล้วก็มีโปรเจคทำหนังสั้นเกี่ยวกับพลังงานด้วย (อันนี้ได้เรียนห้องเดียวกันอยู่แล้วแต่คนละเซค)แต่เรานั่งอยู่ทางประตูเลยเราก็คอยมองอยู่ทุกครั้งที่มาเรียนว่าเด็กซิ่วมาเรียนหรือยังน่ะ คาบแรกที่เรียนวิชานี่อาจารย์ก็ให้ลุกขึ้นยืนจับกลุ่มเลยแล้วด้วยวามโชคดีที่เรียนรวมหลายๆคณะเพื่อนเก่าเราก็เลยมาชวนเราเข้ากลุ่มเราก็เลยมีกลุ่มเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พอหมดคาบนั้นก็ส่งชื่อกลุ่มบางคนที่ยังไม่มีกลุ่มอาจารย์ก็ให้เวลาถึงอาทิตหน้าให้ทำให้เสร็จ ในตอนที่เลิกเรียนคาบนี้เราก็เดินออกมาคนเดียวแล้วพวก เด็กซิ่ว 4 คนก็เดินตรงมาที่เราเราก็ลนมากๆทำตัวไม่ถูก(คิดในใจเค้าเดินมาหาเราหรอ ? ไม่น่าจะใช่เค้าแค่จะเดินกลับบ้านทางเดียวกันคนอื่นก็เดินกันตั้งเยอะ) เราก็ยืนนิ่งขอแค่เด็กซิ่วเดินผ่านไปแต่พวกนั้นก็หยุดอยู่หน้าเราแล้วเด็กซิ่วก็พูดกลับเพื่อนมา ถามดิ๊ (คิดในใจเห้อยเห้อยเห้ยย อย่าน่ะชั้นกริ๊ดจิงจิงน่ะ) และเพื่อนเด็กซิ่วก็ถามชั้นว่าเทอเทอกลุ่มพลังงานครบยัง ชั้นก็อึ้งสักพัก(เหมือนเอ๋อ) เพราะเด็กซิ่วก็มองมาที่เรา เราก็ตอบไปว่า ครบแล้ว (พอตอบไปปุ๊ป อยากตบมากตัวเองแต่จริงๆแล้วกลุ่มก็เต็มแล้วจิงๆๆแต่ในตอนนั้นก็คิดจะบอกเพื่อนขอออกจากกลุ่มเพื่อมาตั้งกลุ่มใหม่กับพวกเด็กซิ่ว แต่ถ้าทำแบบนั้นจิงๆใครกันแน่ที่จะแย่ ตัวเราสิคงทำอะไรไม่ถูกอะ) โอ้วววววม่ายยยยยยยยย การที่เราแอบชอบใครสักคนมากๆๆๆ ก็ทำให้เรากลายเป็นคนขี้คลาดไปเลยเน๊อะะะะ T^T
ต่อไปนี้เราจะโฟกัสที่ห้องเรียนดรออิ้งแล้วน่ะ วิชาดรออิ้งเป็นวิชาที่ต้องใช้ความสามารถล้วนๆซึ้งเราไม่มี แต่เราเขียนแบบมือก็พอไปวัดไปวาได้ แต่โปรแกรมออโต้แคต เราไม่สามารถจิงๆเราโง่กับเรื่องเทคโนโลยีจริงๆ ซึ่งวิชานี้จะเรียน เขียนแบบมือ ครึ่งเทอม เรียนโปรแกรมออโต้แคต ครึ่งเทอม
แล้วเทอมแรกก็เรียนเขียนมือก่อน แบบเรียนทุกครั้งมีการบ้านทุกครั้งเราจะเป็นคนแรกทุกครั้งที่เราจะทำเสร็จก่อนในห้องแล้วรีบส่งแล้วก็จะรีบกลับแต่ทุกครั้งที่เราทำ เด็กซิ่วก็ชอบมายืนมองบ้าง ถามบ้างว่าทำยังไง เราก็ไม่กล้าตอบเลยยืนกระดาษของเราให้เค้าลอกเลย เด็กซิ่วก็ทำน่า งง เล็กๆแล้วก็บอกว่าขอบคุนๆๆ เราก็ดีใจน่ะที่มาขอดูเรา 5555 แต่คือมโนเองไง เพราะเด็กซิ่วเค้าก็ขอดูจากคนอื่นเหมือนกัน หื้อหื้อ 55555555555 แล้วก็เป็นแบบนี้ทั้งเทอม
พอหมดคาบเรียนเขียนมือ ก็ได้ย้ายมาเรียนห้องคอม อีกตามเคยจ่ะ มาสายมากๆๆ จนไม่กล้าเข้าห้องแต่ก็ต้องเข้าเลยกลั่นใจเข้าไปแต่ก็เตรียมใจโดนบ่นแล้วแหละแต่ แปลกอาจารย์ไม่บ่น เราก็นั่งเลย (นั่งหน้าพวกเด็กซิ่ว แต่คนละแถวกับเด็กซิ่วน่ะ เป็นคนเดียวจิงๆที่ไม่สามารถเข้าใกล้ได้)
แต่คือคอมมันมีรหัสผ่านเรามาสายเลยไม่รู้เราก็เลยต้องหันหลังไปถามเพื่อนเด็กซิ่วว่า รหัสอะไรหรอ ? ก็เป็นครั้งที่สองที่ได้คุยกัน แล้วครั้งแรกเรามาสายเราก็เรียนไม่ทันแล้วคือมีงานเขียนแบบ3 ชิ้นเราทำไม่ได้ แต่ก็หันมาถามเพื่อนเด็กซิ่วตลอดๆเวลาว่าทำยังไง ทำไมทำไม่ได้ (คงรำคานมั้ง)
เพื่อนเด็กซิ่วก็เรียก เด็กซิ่วมาแล้วบอกว่าทำยังไงว่ะ ช่วยทำทีดิ (โอ้วม่ายยย เขิลมากๆๆๆ) แล้วเด็กซิ่วก็เดินมานั่งข้างๆแล้วก็ทำให้เสดไป1 อันแล้วก็บอกให้เราลองทำอันที่สองคือตอนนั้นทำอะไรไม่ได้เลย เลยมองหน้าเด็กซิ่วแล้วยิ้มเบาๆ และพูดว่า เราทำไม่เป็นอะ เด็กซิ่วมองหน้าแล้วก็มาทำให้ต่อจนเสร็จหมดทุกอัน (ในขณะที่ทำให้เราเด็กซิ่วก็อธิบายไปด้วยว่าทำยังไงโน้นนี้นั้นเราก็เงียบนิ่งมองแต่จอคอมไม่กล้ามองหน้าเด็กซิ่วเลย) เราก็ขอบคุณเด็กซิ่ว แบบเรามโนอีกแล้วว แบล๊คซินโจ แน่ๆๆ (ติ่งเกาหลีแปป) 5555555
พอหมดเทอมก็ได้เวลาสอบบ ไฟนอล วันที่สอบ ดรออิ้ง เราเดินมากับเพื่อนในเซคอื่นคนแต่เราไม่รู้ว่าสอบห้องไหนเลยเดินไปกับเพื่อนคนนั้นด้วยแล้วพอดิบพอดี พวกเด็กซิ่วF4 ก็มาพอดีเพื่อนคนที่มากับเราก็ถามว่าสอบห้องไหนก็เลยเดินไปด้วยกันแล้วคือเราก็ต้องเดินไปด้วย แล้วก็ขึ้นลิฟต์ (กริ๊ดดดดด ไกลชิดเรายืนหน้าเด็กซิ่ว อารมประมานคิดคนเดียวเด็กซิ่วเค้าก็ทำตัวปกติแหละ) พอลิฟต์เดินออกมาเด็กซิ่วชนเราแล้วก็เหยียบทีนเราเบาเบา เราก็หันไปพอเห็นว่าเป็นเด็กซิ่วเท่านั้นแหละ ไม่โกดเลย เด็กซิ่วมองหน้าพร้อมพูดว่าขอโทดๆๆน่ะ เราก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรไปแถมทำหน้านิ่งใส่แล้วเดินออกมาจากตอนนั้นอย่างว่องไว แล้วก็แอบยิ้มคนเดียวแล้วมายืนพิงกำแพงหน้าห้องสอบ แล้วพวกเด็กซิ่วก็พอกันมายืนพิงข้างๆๆ คือเราก็เขิลตัวจะอ่อนระทวยแล้ว
พอเข้าห้องสอบก็ได้สอบข้างกัน แล้วก็ส่งข้อสอบพร้อมๆกัน พอกำลังจะเดินออกจากห้องสอบก็มี ผญ 2คนยืนอยู่พอเด็กซิ่วเดินผ่านนางทั้งสอง นางตนนึงก็พูดว่าเอาโทสัพมาสิ เขยาะบีทอกด่วนเผื่อเค้าเล่น (เค้าที่ว่าคือเด็กซิ่ว ) เห้ออออออออออออออ เพราะว่านายหน้าตาดีก็มีแต่คนชอบ ทำใจเลย
ต่อไปนี้ก็คงไม่ได้เจอแล้วแหละเด็กซิ่ว ปี2 ก็เรียนวิชาภาคกันหมดไม่มีวิชาไหนที่ต้องมาเจอกันอีกแล้วววววว
ตอนนี้เรากำลังหาเฟสเด็กซิ่วคนนั้นอยู่ แต่ยังหาไม่เจอเลย ไม่กล้าขอไม่กล้าบอกใครเลย
คงแอบชอบได้เท่านี้แล้วแหละน่ะ แต่ขอเจอหน้าบ้างไรบ้างก็ดีน่ะ เด็กซิ่วววววววววว....