บอกก่อนเลยว่าไม่ใช่ผู้หญิงใส่ซื่อ บริสุทธ์ ผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว มีลูก 1 คน ทำงานหาเงินเลี้ยงลูกแบบคุณแม่เลี้ยงเดียว (ไม่คิดอยากมีครอบครัวอีก)
วันหนึ่งได้พบ ผช คน นี้ บนโลกโซเซี่ยว เริ่มคุย และตกลงคบกัน แรกๆคิดว่าคงคบไม่นาน อย่างมากคงแค่ สองสามเดือน แบบให้หายๆเหงาไป แต่เอาเข้าจริงๆ ไม่ใช่ เคมีเรื่องบนเตียงมันคุยกันรู้เรื่อง อืมน่ะ ออกจะรู้เรื่องดุเดือดไปหน่อย มีไปค้างคืนกันบ้าง วันหยุดมาเจอกัน หรือแอบ ออกมาตอนกลางวัน (อยู่จังหวัดใกล้ๆกัน) คงไม่ต้องบอกว่าออกมาทำอะไร คงไม่ออกมาเพื่อนั้งมองตากินข้าว จุงมือดูหนังแน่นอน โมเม้นแบบนั้นแทบไม่มี เลย แรกๆเข้าใจว่ายังหลงอยู่ เค้าเริ่มรู้เรื่องของเรามากขึ้น เราก้อเริ่มรู้เรื่องของเค้า แต่เรื่องของเค้านี่ ไม่จริง อืม เริ่มแต่ชื่อเสียงเรียงนาม หน้าที่การงาน (มารู้เองโดยบังเอิญ ในตอนนั้นไม่ได้สนใจนะ คิดว่า อื่มก้อดีสิ แสดงว่าเค้าไม่คิดผูกมัดเราจริงๆ) แต่ที่เป็นเรื่องจริงก้อมี เค้าก้อเล่าว่าเค้ามีแฟน (จำได้ว่าคุยกันตอนแรกบอกไม่ดี แต่ทำเปงความจำเสื่อม แกล้งโง่ไป) แฟนทำงานไร ตอนนี้ อยู่บ้านกะใครพ่อแม่อยู่ไหนยังไง (แต่ลึกเรารู้นะว่าเรื่องไหนจริงไม่จริงแต่ไม่พูดออกมา) ส่วนเรื่องเบอร์โทร แรกๆ ให้อีกเบอร์นะ หลังๆ มีอีกเบอร์ แต่เราจะไม่เคยโทรหาเค้าตอนเย็น วันหยุดที่ไม่ได้เจอกันก้อจะไม่โทร เราก้อฟังที่เค้าเล่าแต่ไม่เคยพูดออกไปว่า นี่เธอไม่ต้องมา สตอกะชั้นนะ อะไรแบบนี้ โดยสรุปคือต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเองไม่ยุ่งเกี่ยววุ่นวายกัน ก้อคบกันไปคุยกันไปเรื่อย ๆ แต่ แอ่ะ ไม่ยักกะเลิกสะที เอาละสิเริ่มจะลึกแล้วคราวนี้ เริ่มที่มีงานทำเราให้เค้าช่วยทำเป็นงานพิเศษของเรา เค้าก้อขอ % เราก้อ วินๆ นะ เราก้อได้เค้าก้อได้ (ในบ้างครั้งรู้สึกว่าเราโดนเอาเปรียบเหมือนกันแต่ก้อเงียบไม่พูดเหมือนเดิม) เริ่มไปโน้นไปนั้นไปนี่ด้วยกันมากขึ้น แต่ในสังคมของเค้าตอนนี้เรายังอยู่ในมุมมืดเหมือนเดิมนะ แต่เรานี่ ก้อไม่เชิงเปิด แต่คนสนิทๆเท่านั้นที่จะรู้ว่าคบกับ ผช คนนี้ มาเริ่มรู้ตัวอีกที เอ้าตายโหง นี่ชั้นรักผู้ชายคนนี้เข้าแล้วเหรอนี่ พอเริ่มรู้ความรู้สึกทุกอย่างตีกลับ จากที่ไม่คิดอะไรเรื่อง ชื่อเสียงเรียง นาม เรื่องโน้นนั้นนี่สารพัน เริ่มมี ตะหงิดๆ แบบ นึกน้อยใจ รู้สึกว่าคงมีค่าแค่เรื่องบนเตียงก้อรู้สึก แต่เรื่องนี้ก้อยอมรับว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังถ้าเราไม่ตบด้วย ตรงนี้รับผิดโดยดี หลายครั้งจะบอกเลิก แต่พอเจอหน้าคำพูดเหล่านั้นก้อหายไป ณ ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนระเบิดเวลา ระแวงว่าวันไหนจะโดนบอกเลิก วันไหนจะไม่เค้าอีกแล้ว มันทั้งรู้สึกทั้งทุกข์และสุขที่ได้คบกัน ผช คนนี้ ตอนนี้ตอบตัวเองไม่ได้ว่าควรหยุดแค่นี้ หรือไปต่อดี
มีอะไรกันมาจะสามปีแล้ว ไม่รู้ว่าสถานะตอนนี้คืออะไร ควรหยุดแค่ตรงนี้หรือเปล่า 18 +
วันหนึ่งได้พบ ผช คน นี้ บนโลกโซเซี่ยว เริ่มคุย และตกลงคบกัน แรกๆคิดว่าคงคบไม่นาน อย่างมากคงแค่ สองสามเดือน แบบให้หายๆเหงาไป แต่เอาเข้าจริงๆ ไม่ใช่ เคมีเรื่องบนเตียงมันคุยกันรู้เรื่อง อืมน่ะ ออกจะรู้เรื่องดุเดือดไปหน่อย มีไปค้างคืนกันบ้าง วันหยุดมาเจอกัน หรือแอบ ออกมาตอนกลางวัน (อยู่จังหวัดใกล้ๆกัน) คงไม่ต้องบอกว่าออกมาทำอะไร คงไม่ออกมาเพื่อนั้งมองตากินข้าว จุงมือดูหนังแน่นอน โมเม้นแบบนั้นแทบไม่มี เลย แรกๆเข้าใจว่ายังหลงอยู่ เค้าเริ่มรู้เรื่องของเรามากขึ้น เราก้อเริ่มรู้เรื่องของเค้า แต่เรื่องของเค้านี่ ไม่จริง อืม เริ่มแต่ชื่อเสียงเรียงนาม หน้าที่การงาน (มารู้เองโดยบังเอิญ ในตอนนั้นไม่ได้สนใจนะ คิดว่า อื่มก้อดีสิ แสดงว่าเค้าไม่คิดผูกมัดเราจริงๆ) แต่ที่เป็นเรื่องจริงก้อมี เค้าก้อเล่าว่าเค้ามีแฟน (จำได้ว่าคุยกันตอนแรกบอกไม่ดี แต่ทำเปงความจำเสื่อม แกล้งโง่ไป) แฟนทำงานไร ตอนนี้ อยู่บ้านกะใครพ่อแม่อยู่ไหนยังไง (แต่ลึกเรารู้นะว่าเรื่องไหนจริงไม่จริงแต่ไม่พูดออกมา) ส่วนเรื่องเบอร์โทร แรกๆ ให้อีกเบอร์นะ หลังๆ มีอีกเบอร์ แต่เราจะไม่เคยโทรหาเค้าตอนเย็น วันหยุดที่ไม่ได้เจอกันก้อจะไม่โทร เราก้อฟังที่เค้าเล่าแต่ไม่เคยพูดออกไปว่า นี่เธอไม่ต้องมา สตอกะชั้นนะ อะไรแบบนี้ โดยสรุปคือต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเองไม่ยุ่งเกี่ยววุ่นวายกัน ก้อคบกันไปคุยกันไปเรื่อย ๆ แต่ แอ่ะ ไม่ยักกะเลิกสะที เอาละสิเริ่มจะลึกแล้วคราวนี้ เริ่มที่มีงานทำเราให้เค้าช่วยทำเป็นงานพิเศษของเรา เค้าก้อขอ % เราก้อ วินๆ นะ เราก้อได้เค้าก้อได้ (ในบ้างครั้งรู้สึกว่าเราโดนเอาเปรียบเหมือนกันแต่ก้อเงียบไม่พูดเหมือนเดิม) เริ่มไปโน้นไปนั้นไปนี่ด้วยกันมากขึ้น แต่ในสังคมของเค้าตอนนี้เรายังอยู่ในมุมมืดเหมือนเดิมนะ แต่เรานี่ ก้อไม่เชิงเปิด แต่คนสนิทๆเท่านั้นที่จะรู้ว่าคบกับ ผช คนนี้ มาเริ่มรู้ตัวอีกที เอ้าตายโหง นี่ชั้นรักผู้ชายคนนี้เข้าแล้วเหรอนี่ พอเริ่มรู้ความรู้สึกทุกอย่างตีกลับ จากที่ไม่คิดอะไรเรื่อง ชื่อเสียงเรียง นาม เรื่องโน้นนั้นนี่สารพัน เริ่มมี ตะหงิดๆ แบบ นึกน้อยใจ รู้สึกว่าคงมีค่าแค่เรื่องบนเตียงก้อรู้สึก แต่เรื่องนี้ก้อยอมรับว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังถ้าเราไม่ตบด้วย ตรงนี้รับผิดโดยดี หลายครั้งจะบอกเลิก แต่พอเจอหน้าคำพูดเหล่านั้นก้อหายไป ณ ตอนนี้ความรู้สึกเหมือนระเบิดเวลา ระแวงว่าวันไหนจะโดนบอกเลิก วันไหนจะไม่เค้าอีกแล้ว มันทั้งรู้สึกทั้งทุกข์และสุขที่ได้คบกัน ผช คนนี้ ตอนนี้ตอบตัวเองไม่ได้ว่าควรหยุดแค่นี้ หรือไปต่อดี