ไม่มีนางเอกอ่อนแอที่ตามพระเอกลูกเดียว
สู้คน ฉลาดไหวพริบดี บู๊เก่ง พกอาวุธ
ส่วนพระเอก ก็ทันคน สงสัยในตัวนางเอกตลอดว่ามีลับลมคมในอะไรหรือเปล่า เวลาปะฉะดะกับเสี่ยเล้งก็หลอกด่าต่อหน้าตลอด เวลาต่อปากต่อคำกับนางเอกก็ฟิน ส่วนเวลาพูดกับโบตั๋นก็ตรงเผงไม่อ้อมค้อมให้ความหวังคู่ควงมาก

เมื่อวานชอบฉากค้นตัวในห้อง ละครดราม่ายังมีมุขตลก
"ที่บ้านขายมีดเหรอ พกทีสองสามเล่ม" ฮาก๊ากเลย
ยิ่งตอนมืดกับปืนอะไรจะเเน่กว่ากัน ชอบมุมกล้องฉากนั้นจริงๆ เท่มาก
ขอชมเคน-เชอร์รี่ ฝีมือเยี่ยม เวลาฉากหวานก็ทำได้ลงตัว
ป๋าอ๊อฟดีไซน์ฉากหวานที่ไม่รู้สึกยัดเยียด แต่ให้พระนางแสดงออกทางแววตาและคำพูดมากกว่า มันดูแล้วลึกซึ้งจริงๆ ขนาดพระนางยังไม่สารภาพรักกันเลยนะ แต่เฮียกระทิงก็รุกจัดเต็มมานอนเฝ้าเลขาเลย

มีไดอะล็อคบาดใจหลายคำ ชอบที่สุดคือ
ฉากที่ธามคืนมีดให้ย่าหยา
"ฉันขออย่างเดียว ถ้ามันจะย้อนกลับมาแทงกัน ขอให้แทงกันซึ่งๆหน้า  อย่าแทงข้างหลัง" จุกจริงๆ เพราะ อดีตที่แสนโหดร้ายยังอยู่ในใจพระเอกตลอด
ดูมาสี่ตอน ให้ผ่าน เพราะ ไม่รู้สึกเบื่อเลย การแสดงพระนางชวนทำให้เรื่องน่าติดตาม ภาพแสงสี เรื่องนี้ก็สวยมาก โลเคชั่นหลากหลายด้วย