คือแม่เราเป็นคนผิวคล้ำมากๆค่ะ (ตาของเราผิวเกือบสีนิโกรเลย) แม่เราจะซอยผมสั้นไม่ชอบแต่งตัวแต่งหน้าน่ะแกบอกมันฟุ่มเฟือยไม่จำเป็นยกเงินไว้ซื้อสวนซื้อที่ซื้อบ้านดีกว่าวัยปูนนี้แล้วใครจะมองนักหนา (44ปี)

แล้วเมื่อวานไปเดินห้างกับแม่แม่ใส่กางเกงยีนส์4ส่วนกับเสื้อราคา4-5ร้อยธรรมดาๆ เราเดินไปจะซื้อรองเท้านศ.ค่ะ พนักงานมองแบบไม่ต้อนรับมองแบบเมิงจะดูเฉยๆใช่ป่ะงั้นกรูขอไม่เดินไปขายน่ะ คือมองแบบดูถูกมากอ่ะสงสารแม่ค่ะ.

   แล้วเราก็ชวนแม่เดินไปโซนตรงอื่นพอเดินผ่านโซนเสื้อผ้าพนักงานยืนค้ำศอกอยู่กะโต๊ะ (ที่นี่ไม่มีเก้าอี้ให้พนักงานนั่งค่ะ) มองแม่เราแบบหัวจรดทีนเลย!!มองแบบเหยียดๆด้วยน่ะเราทนไม่ไหวอ่ะเราว่ามันเยอะไปเลยถาม : เห็นมองแม่หนูมีอะไรรึป่าวค่ะ?
เค้า : ป่าว แล้วก็เดินไป


เราผิวสีน้ำผึ้งค่ะไม่ขาวไม่ดำเพราะพ่อขาวแต่ตอนคบกับแฟนคนแรกยังจำได้เลยเรียกเราไอ้ดำๆยังจำไม่ลืม..!!

อยากรู้จังคนสมัยนี้มองคนผิวคล้ำเป็นคนน่ารังเกียจไปแล้วหรอค่ะ??

*ปล. เห็นใครหลายคนทั้งในกระทู้เด็ดและในนี้บอกว่าอาจจะเป็นเพราะการแต่งตัวไม่เหมาะสมรึปล่าวแต่งตัวไม่ถูกกาละเทศะรึปล่าวแม่คุณจขกท.ไม่แต่งหน้ารึปล่าว  คือตอบเลยนะคะแม่ก็แต่งตัวไม่ถึงขั้นจะให้พนักงานมองด้ววสายตาแบบนั้นนะคะใส่เสื้อผ้าในห้างคงไม่ถึงกับน่าเกลียดหรอกเน๊าะ
คือวันนั้นเราชวนแม่ไปกระทันหันค่ะแล้ววันนั้นแม่ไม่ได้ทำงานด้วยเลยอยู่บ้านแต่งตัวปกติแต่หน้าไม่ได้แต่งคะเพราะคิดว่าจะไปซื้อแค่รองเท้าแล้วกลับแล้วบ้านก็อยู่ห่างจากห้างแค่500เมตร เคยเดินบิ๊กซีโลตัสไรงี้น่ะไม่เคยเจอพนักงานมองแบบนี้คะเคยเจอแต่ตอนไปเดินห้างหรูๆรึห้างเกือบหรู (--')
****แม่เราเป็นคนใต้คะ****
- อย่าว่าแต่พนักงานเลยคะขนาดเพื่อนในห้องเรียนที่นั่งข้างๆเราเค้าเป็นลูกครึ่งอินโดอาจารย์ชอบเรียกไอ้เขียวบ้างไอ้ดำบ้างนี่อาจารย์เป็นคนตรงๆเลยพูดออกมาตรงๆส่วนพนักงานในห้างเค้าไม่รู้จักเราเค้าพูดไม่ได้คงมองและแสดงออกมาทางสายตา(เราคิดงี้นะ)