กระทู้นี้อาจจะไม่ได้สำคัญอะไรสักเท่าไหร่ แต่ก็อยากเล่าเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองและครอบครัวเกี่ยวกับ 'แท็กซี่' คนหนึ่ง ที่แสนดีมากๆจนสร้างความประทับใจไม่เคยเลือนหายไป เป็นเวลาเกือบ 8-9 ปีมาแล้ว

   อาจจะเห็นว่าในสังคมสมัยนี้มีปัญหากับแท็กซี่กันอยู่บ่อยๆ ทุกครั้งที่ดูข่าวแล้วเห็นแท็กซี่แย่ๆหรือเลวๆเลยก็มีปรากฏตัวสร้างวีรกรรมต่างๆ เราก็อดนึกถึงวันวานที่เจอพี่เเท็กซี่ที่ดีคนนั้นไม่ได้ ทุกวันนี้ยังคงพูดถึงแท็กซี่คนนั้นภายในครอบครัวถึงความประทับใจที่เกิดขึ้นอยู่เลยค่ะ ><

   เหตุการณ์มันมีอยู่ว่า...
ก่อนอื่นต้องบอกว่า เราจำเป็นต้องเดินทางเข้ากรุงเทพบ่อยๆ (อยู่นครปฐม) ด้วยต้องมารักษาตัวด้วยอาการป่วยที่โรงพยาบาลรามาธิบดี ทุกครั้งที่มากรุงเทพก็ต้องนั่งรถทัวร์มาค่ะ เพราะที่บ้านพ่อขับรถเข้ากรุงเทพไม่เป็น (ไปได้ทั่วไทย ยกเว้น กทม. -_-' จึงจะเกิดเหตุการณ์ต่อไป)
เราเดินทางกันมา 3 คน มีพ่อแม่และเรา ครั้งนี้พวกเราก็ปรึกษากันว่าจะเดินทางมากันเองด้วยรถยนต์ของพวกเรา ตอนนั้นพ่อก็ไม่มั่นใจเพราะคิดว่าไปไม่ถึงแน่ ส่วนแม่ก็บอกว่า จำทางได้แน่นอนเพราะมาบ่อยแล้ว ส่วนเรา ก็คิดว่าจำทางได้อ่ะนะแต่ดีใจมากกว่าที่ได้นั่งรถส่วนตัวเพราะมันสะดวกและไม่ต้องรีบร้อน

สุดท้ายก็ไปไม่รอดค่ะเมื่อเข้าเขต กทม. ไปแล้ว เราจำเป็นต้องจอดรถไว้ที่ปั๊มน้ำมันแห่งนึงใต้สะพาน แล้วเรียกแท็กซี่เพื่อไปต่อโรงพยาบาล...
หลังจากหาหมอเสร็จเรียบร้อยและเรียกแท็กซี่เพื่อกลับไปยังรถของเรา...
และเหตุการณ์ก็มายุ่งวุ่นวาย ชวนหัวเสียเป็นอย่างยิ่งเมื่อ.. พวกเราจำปั๊มน้ำมันที่จอดรถไว้ไม่ได้...T^T

พวกเรา 3 คนพ่อแม่ลูกตอนนั้นแทบจะทะเลาะกันเป็นย่อมๆกันในแท็กซี่เลยค่ะ ซึ่งเราซึ่งเป็นคนขอให้ขับรถมาเองรู้สึกผิดมากถึงมากที่สุด ต้องนั่งปาดน้ำตาไปตลอดทางเลยค่ะ T_T

แต่พี่แท็กซี่คนนั้นไม่บ่น ไม่พูดสักคำเลยค่ะ ขับ ขับ ไปอย่างเดียว ฟังพวกเราทะเลาะกันและเก็บคำอธิบายเล็กๆน้อยๆที่พอจะบอกลู่ทางได้บ้างว่ารถจอดไว้แถวไหน อะไรยังไง แต่คำอธิบายมีเพียงแค่ว่า

" รถยนต์คันสีแดง จอดไว้ที่ปั๊มนะจ้ะอยู่ใต้สะพาน...แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน..." -_-'

ตอนนั้นเครียดกันทั้งรถค่ะ คนขับก็ขับเงียบพาออกตรงนั้น ตรงนี้ ไม่รู้ว่าผ่านกี่ชั่วโมงแล้ว ค่ามิเตอร์ขึ้นพุ่งเรื่อยๆจนใจคอไม่ดีเลยค่ะ จะเหยียบพันบาทอยู่แล้ว
คนนั้งก็เครียดเพราะรถหาไม่เจอแล้วจะกลับบ้านได้ยังไง สถานการณ์น่าอึดอัดสุดๆเลยค่ะ

และในที่สุด...
แท็กซี่ก็เลี้ยวเข้าปั๊มแห่งหนึ่งและนั้นก็เจอรถยนต์สีแดงจอดอยู่ตรงนั้น...รถช้านนนนน!! ตอนนั้นโล่งออกสุดๆค่ะ

อย่างแรกคือ ทึ่ง! ที่พี่แท็กซี่หาจนเจอโดยที่พวกเราไม่มีรายละเอียดอะไรบอกพี่เขาเลย
และต่อมาคือความประทับใจอย่างหาที่สิ้นสุดไม่ได้ พี่เขาไม่ไล่พวกเราลงก็ดีสุดๆไปแล้ว พี่เขายังหาทางให้เราจนเจอโดยไม่บ่นสักคำ แล้วที่สำคัญ...
พี่เขาเอาเงินแค่ 400 บาทพอ ไม่เอาตามมิเตอร์ที่เกือบแตะ 1000 บาท และลำบากพี่เขาตั้งหลายชั่วโมง! แถมยกมือไหว้พ่อแม่เราด้วย
พวกเรา 3 คน เกรงใจมาก ยัดเงินใส่มือพี่แกยังไม่เอา บอกเอาเท่านี้พอ ขอบคุณพี่เขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและไม่รู้ว่าจะพูดคำใดได้อีกนอกจากขอบคุณ ^^

พี่แท็กซี่คนนี้ยังอายุไม่มากค่ะ สัก 20 ปลายๆ หรือ 30 ต้นๆ (เมื่อเกือบ 8-9 ปีที่แล้ว) ตอนนั้นเขาใส่แว่นดำไว้ตลอด เงียบๆขรึมๆ แต่หน้าตาถือว่าดีเลยค่ะแต่ไม่เห็นเพียงดวงตาที่ใส่แว่นเท่านั้น ><

นี้คือความประทับใจที่ครั้งนึงเราได้พบเจอและเกิดขึ้นจริง จึงอยากมาบอกเล่าถึงความดีของคนๆนึงที่มีอยู่จริงๆในสังคมนี้ค่ะ

เราไม่รู้ว่าพี่แท็กซี่คนนั้นเป็นใคร มาจากไหน แต่ถ้าเขาเห็นเรื่องราวนี้แล้วจำมันได้ ก็อยากบอกว่า...